Μόλις πριν λίγο τελείωσα την κεντρική ιστορία του Assassin's Creed II. Πάει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που ασχολήθηκα με κάποιο «δυτικό» video game, μια και συνήθως περισσότερο τα ιαπωνικά είναι του γούστου μου. Παρόλα αυτά, το Assassin's Creed ΙΙ το απόλαυσα ιδιαιτέρως (αν υπολογίσει κανείς τα ξενύχτια που έπεσαν!).
Η ιστορία ακολουθεί τον Desmond Miles, απόγονο μακρόχρονης οικογένειας «Εκτελεστών» οι οποίοι ως ορκισμένοι εχθροί των «Templars» πολεμούν με αυτούς ανά τους αιώνες στις σκιές της ανθρωπότητας. Αυτή η διαμάχη συνεχίζεται μέχρι και τις μέρες μας όπου ο Desmond αιχμάλωτος των Templar αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει μια μηχανή εν ονόματι animus που του επιτρέπει να ξανά ζήσει τις αναμνήσεις των προγόνων του που είναι γενετικά αποθηκευμένες στο DNA του. Το παιχνίδι αρχίζει με την απόδρασή του χάρις της βοήθειας της Lucy Stillman που τον οδηγεί σε άλλους εκτελεστές και μαζί προσπαθούν να τον εκπαιδεύσουν για να γίνει και ο ίδιος ένας από αυτούς. Η εκπαίδευση γίνεται πάλι με την χρήση της animus 2.0 μηχανής, αυτήν την φορά, και την αναβίωση των γεγονότων που έζησε ο Ezio Auditore da Firenze. Το παιχνίδι μου θύμισε αρκετά ένα παλιότερο τίτλο της τότε EIDOS, το Thief - The Dark Project (ίσως επειδή από τότε είχα να ασχοληθώ με παρόμοιο παιχνίδι;)
Ο αρχικός σκοπό του να εκδικηθείς τον θάνατο του πατέρα και δύο αδερφών σου με την δολοφονία των εε... δολοφόνων τους εξελίσσεται με μια πολύ μεγαλύτερη δολοπλοκία των Templar με συνωμοσίες που θυμίζουν πολύ Illuminati (βοηθάει και σε αυτό στο σκηνικό της Φλωρεντίας, Βενετίας και Ρώμης) και πηγάζουν από πολύ πριν μπορεί να φανταστεί κανείς.
Ως εκτελεστής ο παίκτης έχει την δυνατότητα να κινηθεί ανάμεσα στο πλήθος, να αναμειχθεί μαζί του ξεφεύγοντας τα βλέμματα των φρουρών για να να φτάσει τον στόχο του. Και όλα αυτά σε ένα αρκετά ανοιχτό περιβάλλον με πολλές διαδραστικές δυνατότητες που αφήνουν το ελεύθερο στον παίχτη να επιλέξει την στρατηγική που του ταιριάζει. Αλλά ακόμη και αν ο παίκτης προτιμά να μην ασχοληθεί με την ιστορία, ακόμη και αυτό είναι δυνατό, αφήνοντας επιλογές για απλή εξερεύνηση, αγώνες πάνω στις σκεπές των σπιτιών ή ανάληψη αποστολών από διάφορους χαρακτήρες στο παιχνίδι.
Γενικά ως σύνολο ίσως να μην προσφέρει πολλά μετά το τέλος του, αλλά κατά την διάρκειά του έχει μια πολύ καλή συνταγή, από εμπειρίες Tomb Raider, Metal Gear Solid, συνωμοσιολογίας ala Illuminati και ίσως μαθημάτων Ιταλικής αναγεννησιακής ιστορίας με τις πολλές αναφορές και ζωντανή απεικόνιση γεγονότων, κτηρίων και ατόμων της εποχής...
Κεντρώο το studio μιας και η ubisoft έχει έδρα τη Γαλλία :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Δόγμα των Δολοφόνων ΙΙ είναι από τα πιο απολαυστικά παιχνίδια της χρονιάς.
Το ερώτημα είναι, μετά από αυτό τι; θα μου κάνεις τη χάρη να επενδύσεις στο Uncharted ή θα καταπιαστείς με το Resi 5?