Βγαίνοντας από τον Λαβύρινθο...

Σήμερα τελείωσα (επιτέλους) πλήρως το Chocobo's Dungeon. Αν και ο τελευταίος αρχηγός είχε ηττηθεί εδώ και κάποιο διάστημα, απέμεναν ακόμη μερικά έξτρα dungeon για να ολοκληρωθεί το παιχνίδι 100%.
Στα περισσότερα RPG, μετά τον τελευταίο αρχηγό πέφτουν οι τίτλοι τέλους και αν θέλεις να ξανά κάνεις κάτι, φορτώνεις το παιχνίδι από το τελευταίο σημείο πριν τον αρχηγό. Αντίθετα το Chocobo's Dungeon σε αφήνει να επιστρέψεις στον κόσμο του παιχνιδιού ακόμη και αφού νικήσεις τον τελευταίο αρχηγό! Για όσους αναρωτιούνται για το «τι γίνεται άραγε μετά;» με τους χαρακτήρες και τον κόσμο από ένα παιχνίδι που τελειώνουν, το συγκεκριμένο δίνει την ευκαιρία να το ανακαλύψουν. Ουσιαστικά δεν αλλάζουν πολλά πράγματα, αλλά είναι ενδιαφέρουσα προσθήκη.

Σε κάθε περίπτωση, μετά από αρκετές σκληρές μάχες και δάκρυα στους λαβύρινθους του παιχνιδιού ήρθε η ώρα για αυτό να ξεκουραστεί στην θήκη του και να κάνει χώρο για τα επόμενα παιχνίδια.

Macross Ace Frontier

Και αφού έφτασε και το Memory Stick στα χέρια μου, ήρθε η ώρα να απολαύσω τα πρώτα παιχνίδια στο PSP. Ένα από τα ήδη υπάρχοντα που έχω είναι το Macross Ace Frontier. Το τελευταίο Macross ηλεκτρονικό παιχνίδι ως τώρα.

Αν και περιέχει την λέξη Frontier, το παιχνίδι δεν περιορίζεται μόνο στην Frontier τηλεοπτική σειρά. Παρέχει επίσης το κλασικό Macross, το Plus, το Seven. Και προφανώς το Zero και Do you remember Love, αν κρίνει κανείς από το εισαγωγικό βίντεο.

Ως προς το παιχνίδι, ως γνήσιος Macross fan, δεν μπορώ να πω πως δεν μένω ευχαριστημένος. Το παιχνίδι προσφέρει γνήσιες στιγμές ala Macross με την οθόνη να γεμίζει δράση και ρουκέτες! Η μόνη μου ένσταση είναι στο χειρισμό, ο οποίος θα μπορούσε να ήταν λίγο καλύτερος. Από μουσικής άποψης το παιχνίδι έχει όλα (η σχεδόν όλα) τα γνωστά τραγούδια, από όλες τις σειρές, προσφέροντας μεγάλη ποικιλία με κάθε πίστα να έχει διαφορετικό τραγούδι.

Περισσότερα σύντομα, για την ώρα... 俺の歌を聞け！

PSP, Stage On!

Έχοντας ήδη 3 παιχνίδια για το σύστημα... έφτασε η ώρα που αγόρασα και την κονσόλα!

Γενικά, το DS και τα παιχνίδια του, είχαν και έχουν την προτίμησή μου ως τώρα, αλλά υπάρχουν και κάποια συγκεκριμένα παιχνίδια για το «αντίπαλο» φορητό σύστημα, τα οποία δεν μπορούσα να τα αγνοήσω...

Οι πρώτες εντυπώσεις για το PSP (3004 Mystic Silver) είναι λίγο αμφίρροπες αλλά στο σύνολο θετικές. Ήταν πιο ελαφρύ από ό,τι το περίμενα... κάτι το θετικό. Στην αρχή νόμιζα πως το κουτί ήταν άδειο! Η οθόνη είναι πολύ ευκρινής, άνετα μεγάλη και φωτεινή. Αν και παρατήρησα το θέμα με τα scan lines. Το οποίο κατά την Sony δεν είναι bug, αλλά feature και κατά τους αυστηρούς κριτές του συστήματος, ένα μεγάλο σκάνδαλο! Ίσως λεπτομέρεια... Σε κάθε περίπτωση έχω την εντύπωση πως αν δεν κρατάς το PSP πολύ κοντά στο πρόσωπό σου, δεν είναι τόσο αισθητό.

Προσωπικά με ενόχλησε περισσότερο το UMD... Έχω συνηθίσει στο αθόρυβο φορητό gaming... Ο ήχος του drive όταν φορτώνει ή και σε μερικές άλλες περιπτώσεις ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία... Σίγουρα δεν είναι κάτι που σε αποτρέπει να παίξεις, αλλά ίσως τα βράδια θα παίζω με ακουστικά για να μην το ακούω...! Επίσης κάτι άλλο που ήταν λίγο έκπληξη αν και θα έπρεπε να το περιμένω για ένα σύστημα με disk drive, είναι η ανάγκη κάρτας μνήμης για το «σώσιμο» των παιχνιδιών. Και μάλιστα ως sony προϊόν δεν αρκεί μια φτηνή mini ή micro SD, χρειάζεται μια ακριβή MS Duo... Αλλά τι να κάνουμε... C'est la vie... Και το ebay να είναι καλά...

Στην τελική, πέρα από το σύστημα τα παιχνίδια για αυτό είναι που μετράνε. Οπότε δεν μετανιώνω την αγορά και σίγουρα θα τα απολαύσω :)