Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο

Πλατεία του κεντρικού σταθμού του St. Gallen, Ελβετία

Kino no tabi

Και έπειτα υπήρχε σκοτάδι. Δεν υπήρχε φως ή φεγγάρι, ούτε άστρα. Μόνο ο ήχος του ανέμου στα δέντρα, να κυματίζει μέσα στο σκοτάδι.
"Ξέρεις... είναι κάπως σαν..." μουρμούρησε. Ακολούθησε μια σιωπή στοχασμού. Μπορεί να ήταν και ύπνος.
"Κάπως σαν τι;" Ρώτησε ο Ερμής
"Μερικές φορές αναρωτιέμαι μήπως είμαι μονάχα ένα απαίσιο άτομο. Μερικές φορές νιώθω σαν να είμαι. Άλλες φορές, φαίνεται ξεκάθαρο πως είμαι, επειδή δεν μπορώ να αλλάξω τα πράγματα ή - ακόμη χειρότερα - επειδή λέω στον εαυτό μου πως δεν μπορώ, και για αυτό δεν μπορώ να τα αλλάξω. Κι όμως, όποτε είμαι σε αυτήν την κατάσταση, νιώθοντας απαίσια, όλα τα άλλα, ο κόσμος, οι άνθρωποι που συναντώ. Όλα αυτά μου φαίνεται πως γίνονται απίστευτα όμορφα. Ερωτεύομαι μαζί τους. Αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζω να ταξιδεύω. Επειδή θέλω να βιώσω περισσότερα. Επειδή μερικές φορές καταφέρνω να δω κάτι καλό. Ίσως να κάνω και κάτι καλό."
Σταμάτησε για να θρέψει μια άλλη σκέψη.
"Παρόλα αυτά, γνωρίζω πως αν συνεχίσω θα βλέπω όλο και περισσότερη λύπη, περισσότερη τραγωδία. θα βιώσω περισσότερη λύπη και τραγωδία."
"Μα, αν το βιώνεις, αν καταλαβαίνεις πως είναι τραγικό, πως γίνεται να είσαι ένα απαίσιο άτομο; Τα απαίσια άτομα δεν γνωρίζουν τον πόνο των άλλων ανθρώπων... έτσι δεν είναι;"
"Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι πως δεν πρόκειται να σταματήσω να ταξιδεύω. Αγαπάω να ταξιδεύω και παρόλο που βλέπω τόσο πολύ θάνατο. Ακόμη και αν μερικές φορές αναγκάζομαι να σκοτώσω ανθρώπους. Θέλω να συνεχίσω. Και..."
"Και;"
"Μπορώ να σταματήσω οποιαδήποτε στιγμή" είπε αποφασιστικά. "Για αυτό, συνεχίζω... Καταλαβαίνεις;"
"Ειλικρινά; Όχι."
"Ουφ, καλά. Δεν πειράζει"
"Σίγουρα; Εννοώ, είναι χρήσιμο να έχουμε κοινή γνώμη για τα πράγματα..."
"Πως μπορώ να περιμένω να καταλάβεις αυτό που ούτε εγώ δεν μπορώ; Και δεν καταλαβαίνω, αλήθεια, όχι. Είναι μπερδεμένο, Ερμή. Και για να βρω την λύση σε αυτό το μπέρδεμα, συνεχίζω να ταξιδεύω, λες και υπάρχει ένας δρόμος που ξεκινά από αυτό και φεύγει πέρα"
"Α..."
"Πάω για ύπνο. Έχουμε μακρύ δρόμο μπροστά μας αύριο. Καληνύχτα, Ερμή."
"Καληνύχτα, Kino."
Ακούστηκε ο ήχος ενός χονδρού υφάσματος να τυλίγεται και μετά γέμισε και πάλι το σκοτάδι με απόλυτη σιωπή.

Όχι, δεν έχει σχέση με το παιχνίδι του ΟΠΑΠ, ούτε με τον κινηματογράφο σε κάποια άλλη γλώσσα. "Kino" είναι ένα όνομα. Ένα μικρό και ευκολοπρόφερτο όνομα.
Πρόσφατα στις μέρες των Χριστουγέννων διάβασα το πρώτο βιβλίο του Kino no Tabi - The Wonderful World. Συγραφέας είναι ο Keiichi Sigusawa. Ένα όνομα που για κάποιους είναι απλώς συγγραφικό ψευδώνυμο. Στην τελική δεν έχει κάποια σημασία. Το βιβλίο δεν έχει την τέχνη και την μαεστρία άλλων λογοτεχνικών βιβλίων. Ίσως επειδή χαρακτηρίζεται ως παιδικό ή μάλλον καλύτερα νεανικό βιβλίο. Προσωπικά δεν πιστεύω πως την χρειάζεται. Η απλότητα του το κάνει καλύτερο. Θα μπορούσε να είναι ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο σε ένα κόσμο λίγο διαφορετικό από τον δικό μας. Ο οποίος όμως είναι φτιαγμένος από τα ίδια νήματα όπως και ο δικός μας. Δυστυχώς για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει τα βιβλία, δεν έχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα μήτε και στην Ευρώπη. Ως τώρα υπάρχει μόνο η Αμερικάνικη έκδοση του πρώτου βιβλίου και το δεύτερο δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη. Ευτυχώς για εμένα η Ιαπωνική έκδοση μπορεί να αγοραστεί σε κάποιο δικτυακό μαγαζί. Έτσι περιμένω τώρα να μου σταλούν τα 5 πρώτα βιβλία. Ως τότε, ακόμη αποηχούν οι πόλεις που επισκέφτηκε στο πρώτο βιβλίο.

Πάνω, έγραψα μια δική μου κάπως ελεύθερη μετάφραση του προλόγου του πρώτου βιβλίου.

Viva la Wii

Και η πρώτη εγραφή από το Wii είναι γεγονός! Από σήμερα μπορώ να διαβάζω και να γράφω σε websites με το Wii.

To Dragon Quest επιστρέφει στην "μαμά" Nintendo

Αλλά όχι στην κονσόλα που νομίζατε! Στο event για τα 20 χρόνια της σειράς ανακοινώθηκε πως το επόμενο και ένατο κατά σειρά Dragon Quest θα κυκλοφορίσει για το Nintendo DS. Λίγο απρόσμενο και νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που μια σειρά ναυαρχίδα μιας εταιρίας (πρώην Enix και νην Square Enix) θα αποκτήσει συνέχεια της σε φορητή κονσόλα αντίθετα με την τάση που υπάρχει ως τώρα να κυκλοφορούν spinoff τίτλοι στις φορητές και οι κανονικοί στις κονσόλες. (το DS μάλιστα έχει ήδη δύο spinoff τίτλους Dragon Quest). Η άποψή μου; Πιστεύω πως η Square Enix μάλλον θέλει να μεταφέρει την σειρά στη Nintendo. Αλλά δεν έχει εντελώς τυφλή εμπιστοσύνη. Για αυτό κάνει ένα πείραμα: κυκλοφορεί το Dragon Quest IX στο DS το οποίο έχει κυριαρχήσει στην Ιαπωνική αγορά για να δει πως θα πουλήσει και περιμένει να δει πόσο καλά θα τα πάει το Wii. Εφόσον το Wii αποκτήσει ένα αρκετά μεγάλο αριθμό χρηστών στην Ιαπωνία είναι λογικό να αναμένουμε πως τα επόμενα Dragon Quest θα εμφανιστούν και για αυτό...

Μεταμεσονύχτιες Zelda προβολές

Ο Einstein είχε δίκιο! Ο χρόνος είναι πράγματι σχετικός. Τρανό παράδειγμα το Zelda Twilight Princess. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνω πάντα όταν παίζω να περνάει η ώρα τόσο γρήγορα. Χθες πάλι σταμάτησα αφού τελείωσα τον δεύτερο ναό στο παιχνίδι, και ξαφνιάστηκα όταν είδα πως η ώρα ήταν μία το βράδυ... Πάντως το παιχνίδι δεν σε αφήνει να βαρεθείς ούτε στιγμή. Είναι γεμάτο με κινηματογραφικές σκηνές και εικόνες που σχεδόν σταματάς το παιχνίδι απλώς για να τις χαζέψεις αλλά και από περιεχόμενο, υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να κάνεις ανάμεσα στα μπουντρούμια. Για την ώρα έχω τελειώσει 2 από τα 3 και έχω την εντύπωση πως αυτά τα 3 θα είναι μόνο η αρχή....

ΥΓ. Ο Link είναι τέλειος ως λύκος! :P

Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2006

Η σημερινή Παρασκευή είχε ανακηρυχτεί προσωπική αργία εδώ και καιρό. Επιτέλους όμως ήρθε και η μέρα! Προς τιμή του σημερινού γεγονότος, η μέρα αρχίζει με Weißwurst για πρωινό. Και αφού είμαι σίγουρος πως χάρις της προ-παραγγελίας έχω σιγουρέψει το Wii μου, ξεκινώ χαλαρά να φύγω για το μαγαζί.
Επιλέγω να πάω στο μαγαζί με τον συνδυασμό "Λεωφορείο - Μετρό" παρά απευθείας με το μετρό, για να κάνω και μια βόλτα από ένα κοντινό Saturn, για να δω πως είναι τα πράγματα εκεί πέρα. Ξεκινώ, λοιπόν λίγο τις 9 και φτάνω έξω από το Saturn 5 λεπτά μετά τις 9. Η εικόνα δεν με ξάφνιασε ιδιαίτερα. Αν και τα μαγαζιά δεν ανοίγουν μέχρι τις 9:30, μπροστά από την είσοδο του καταστήματος είχαν μαζευτεί περίπου 30 άτομα... Ίσως να μην είναι τόσο θεαματικό όσο οι ουρές που εμφανίζονται στην Ιαπωνία ή Αμερική, παρόλα αυτά όμως ενδιαφέρουσα και όχι τόσο συχνή εικόνα για την Ευρώπη.
Από εκεί συνεχίζω με το μετρό προς το κέντρο και το μαγαζί που έκανα εγώ προ-παραγγελία. Ήθελα να έβγαζα φωτογραφίες από τα μαγαζιά στο κέντρο, αν στέκονταν και εκεί άτομα έξω από τις εισόδους. Τελικά όμως έφτασα ακριβώς στις εννιάμισι και μάλλον έχασα το θέαμα... Παρόλα αυτά ενδιαφέρον ήταν να βλέπεις στους δρόμους άτομα να τρέχουν από μαγαζί σε μαγαζί (γιατί άραγε;) και κάποια άλλα να κρατάνε σε σακούλες το πολυπόθητο Wii! Στις 9:40 περίπου έφτασα στο Karstadt που θα αγόραζα το Wii. Για κάποιον που δεν έχει κάνει προ-παραγγελία ήταν ήδη αργά. (Ευτυχώς εγώ είχα κάνει) Τα Wii είχαν ήδη ξεπουληθεί! Επίσης και σχεδόν όλα τα παιχνίδια και Wii-remotes!! Τελικά αγόρασα μόνο το Wii μια και δεν είχαν άλλα Wii-Play... Καθώς περίμενα στο ταμείο άκουσα κάποιον να ρωτάει έναν υπάλληλο πότε θα έχουν πάλι Wii. Δεν ήξερε ακριβή ημερομηνία, αλλά είπε πως περιμένουν σίγουρα πριν τα Χριστούγεννα και άλλα Wii. Αφού πήρα το Wii μου έφυγα. Ευτυχώς στο κέντρο υπάρχουν πολλά πολύ καταστήματα κοντά και έτσι σκέφτηκα πως θα μπορούσα να δω γρήγορα στα άλλα αν έχουν ακόμη Wii-Play. Έτσι, έφτασα στο Kaufhof, ανέβηκα γρήγορα στον όροφο με τα παιχνίδια (ναι, δυστυχώς στο συγκεκριμένο μαγαζί έχουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μαζί με τα συμβατικά παιχνίδια), καθώς πλησίαζα στα ηλεκτρονικά παιχνίδια μια πωλήτρια έφευγε κάπως νευριασμένη λέγοντας "Δεν με έβαλαν εμένα ειδικό για το Nintendo Wii" (μάλλον θα την είχαν πρήξει όσοι δεν κατάφεραν να βρουν το Wii, μια και σε αυτό το μαγαζί είχαν ξεπουλήσει). Ευτυχώς για εμένα είχαν ακόμη 2 Wii Play. Έτσι αγόρασα και από εκεί το Wii-Play πακέτο μου, και πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Τώρα το μόνο πουμένει είναι να χτυπήσει το κουδούνι ο ταχυδρόμος και να φέρει το Zelda, που αγόρασα από το amazon.de Για την ώρα μπορείτε να δείτε τις πρώτες φωτογραφίες:

Castlevania - Portrait of Ruin

Και ενώ σύμφωνα με το δικτυακό tracking της αποστολής μου, το πακέτο μου βρισκόταν ακόμη κάπου στην Κολονία, ξαφνικά χτυπάει θυροτηλέφωνο... Επειδή όμως και χθες έτσι χάρηκα άδικα, (γιατί τελικά ο ταχυδρόμος ήθελε να μάθει αν μπορώ να παραλάβω ένα πακέτο για τον γείτονα...) χωρίς μεγάλες ελπίδες απαντάω. Ο ταχυδρόμος όμως αυτήν την φορά είπα τα σωστά λόγια: "UPS, έχετε ένα πακέτο". Αρχικά βλέπω έναν μεγάλο φάκελο, και σκέφτομαι "Μωρέ, μη δεν έστειλαν το έξτρα;" (Δεν μου γέμιζε το μάτι ο φάκελος) Ανοίγω λοιπόν, βάζω το χέρι μέσα και βγάζω το Castlevania.
Πρώτη εντύπωση:
Καλά στην Αμερική πολύ μπακάλικη ζελατίνα έχουν για τα παιχνίδια. Σαν αυτήν που τυλίγουν τα συσκευασμένα φρούτα στο supermarket είναι. Είναι που στην Ευρώπη, αλλά και στην Ιαπωνία, μας έχουν καλομάθει με τα παιχνίδια να έχουν πάντα πρώτης ποιότητας ζελατίνα (όχι, στην Ελλάδα δεν γίνεται αυτό, εκεί τα ανοίγει η Nortec για να βάζει τις φωτοτυπίες της μέσα! Mουχαχαχα!), στην Ευρώπη μάλιστα η ζελατίνα, ως έξτρα κομφόρ έχει και μια ταινία ανοίγματος με γραμμένο το "Nintendo" με κόκκινα γράμματα κατά το μήκος της.
Αφήνοντας λοιπόν το παιχνίδι στην άκρη, βάζουμε το χέρι για δεύτερη φορά μέσα στον φάκελο (αρκετά βαθιά) ως που βρίσκουμε κάτι ακόμη. Ιδού! Το έξτρα πακέτο για την 20η επέτειο του παιχνιδιού!
Πρώτη σκέψη:
Καλά για αυτήν την μινιατούρα με χρέωσαν έξτρα 5$ παραπάνω για την αποστολή επειδή είναι μεγάλο και βαρύ;
Ανοίγοντας όμως το χάρτινο κουτάκι (η σφραγίδα πάντως πολύ πρακτική, με αυτοκόλλητο ύφασμα που ανοίγει και κλείνει. Μωρέ μπράβο ποιότητα ο Δράκουλας) έβγαλα το περιεχόμενο στο φως της ημέρας. Φαίνεται πως δεν έγιναν τσιγκουνιές πάντως από την Konami. Η αφίσα είναι τυπωμένη σε πολύ καλής ποιότητας χαρτί, σχεδόν τόσο χοντρό όσο ένα χαρτόνι. Το artbook, που δεν θα το έλεγα ακριβώς βιβλίο, είναι δεμένο σαν ένα περιοδικό. Παρόλα αυτά και εδώ έχουμε πολύ καλή ποιότητα χαρτιού και εκτύπωσης, με εικόνες από τα πρώτα Castlevania του NES ως το Castlevania που μόλις ήρθε στα χέρια μου. Αρκετά, παιδεύτηκα μέχρι να καταφέρω να ανοίξω την θήκη για τα δύο παιχνίδια για DS, (μην γελάτε, δεν είναι εύκολο!) τελικά όμως τα κατάφερα. Το Soundtrack δεν το άκουσα ακόμη, θα το αφήσω για μια μέρα ή μάλλον νύχτα που θα ταιριάζει περισσότερο η ατμόσφαιρα. Επίσης και με το stylus δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα (είναι φτιαγμένο για το DS Lite, όχι για το παλιό DS και πτυσσόμενο!). Αυτά...

Κάτι περισσότερο από 5 μέρες

Μετά από μια βόλτα στα μαγαζιά σήμερα ανακάλυψα πως το Wii έχει κάνει την είσοδο του στα καταστήματα, έστω και ως stand μόνο που δείχνει βίντεο με άτομα να παίζουν το Wii και σκηνές από παιχνίδια. (Η ποιότητα των βίντεο ήταν απαράδεκτη, σαν youtube βίντεο έμοιαζε στο internet...) Παρόλα αυτά φαίνεται πως τα καταστήματα αρχίζουν σιγά σιγά να προετοιμάζουν τον κόσμο για το Wii... (Μέχρι και κενά ράφια είχαν που έγραφαν πως εκεί θα είναι το Wii από τις 8 Δεκεμβρίου!)
Αξιόλογο να αναφερθεί είναι πως για κάποιον περίεργο λόγο τα χαρτιά (που σε πλήρη απεικόνιση της φωτογραφίας φαίνονται κάπως) κάτω από το Wii ήταν οδηγίες φουσκώματος μιας φουσκωτής βάρκας... (Μήπως ανακάλυψα κανένα υπέρ μυστικό της Nintendo;)

Επίσης στο ίδιο κατάστημα ανακάλυψα και ένα download station. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να κατεβάσω demo, αλλά θα το δοκιμάσω σίγουρα κάποια άλλη στιγμη. (Πρέπει να ξανά χρησιμοποιήσω και το Contact mode του Animal Crossing για να πάρω πάλι κανένα promo αντικείμενο!)

FF Finest Campain

Ακόμη ένας λόγος να ζηλεύουμε τους κατοίκους της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου... Και ενώ στην Ευρώπη ακόμη αναμένουμε της ημερομηνίες κυκλοφορίας παιχνιδιών όπως Final Fantasy III (DS) και τις επανακυκλοφορίες των FFV και FFVI για GBA. Στην Ιαπωνία, οι λάτρεις της σειράς μπορούν από σήμερα, με την κυκλοφορία του Final Fantasy VI Advance, να διεκδικήσουν το Finest Box. Τι είναι αυτό; Απλά ακόμη ένα συλλεκτικό πακέτο με Artbook και Soundtrack για τα FF IV, V & VI που, ως είθισται, δεν θα κυκλοφορήσει εκτός Ιαπωνίας. Πως γίνεται να το αποκτήσει κανείς αυτό; Χρειάζεται απλά να αγοράσει τα FF V Advance και FF VI Advance, να στείλει τα 2 κουπόνια που θα βρει στα κουτιά των παιχνιδιών σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση και αν είναι μέσα στους 5 χιλιάδες πρώτους τυχερούς θα κερδίσει το Finest Box! Απλά πράγματα, αρκεί να ζεις στην Ιαπωνία.

Ποιος ξέχασε να πάρει τον χάρτη;!

Συνεχίζοντας από εκεί που είχαμε μείνει στο τελευταίο επεισόδιο... Ο Βασιλέας από την χαρά του που του επιστρέψαμε την μονάκριβή του (στην πραγματικότητα έχει και δεύτερη κόρη αλλά δεν το αναφέρουμε για να μην χαλάσουμε την δραματικότητα της σκηνής) μας χτίζει ολόκληρη γέφυρα για να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε στην επόμενη ήπειρο! (Για το παραθαλάσσιο οικόπεδο που έταζε πριν, ούτε λόγος...) Εμπρός λοιπόν προς βορά!!

Και αφού περάσουμε την γέφυρα συνειδητοποιούμε πως δεν έχουμε χάρτη και βρισκόμαστε στην μέση του πουθενά με μόνο δάση και βουνά στον ορίζοντα... (ανάθεμα την Greenpeace και τις αναδασώσεις!) Με τα βίας, αφού επιβιώσαμε επιθέσεις άγριων ζώων και τεράτων που κατά ένα ύποπτο τρόπο έτριβαν τα χέρια τους κάθε φορά που μας έβλεπαν και έστηναν τα μαχαιροπίρουνα στο τραπέζι, φτάνουμε σε ένα ακρωτήρι (όχι του τρόμου). Εκεί στέκεται μια επιβλητική έπαυλη. Μπαίνουμε μέσα παρά τον φόβο για πιθανά ζόμπι (όπα, αυτό είναι άλλο παιχνίδι!) για να ζητήσουμε πληροφορίες για τον δρόμο. Αλλά για την τύχη μας ο μόνος κάτοικος εκεί μέσα δεν ξέρει την τύφλα του. (ή μάλλον δεν βλέπει τίποτα, κυριολεκτικά) Αφού ακούσαμε τον γέρο μάγο (ή μήπως ήταν μάγισσα;) να ξεφωνίζει αναζητώντας το κρυστάλλινο του μάτι, αρχίσαμε να κινούμαστε με γοργούς ρυθμούς προς την έξοδο (ανοίξαμε φυσικά 3 σεντούκια που έτυχαν να βρεθούν στον δρόμο μας, έτσι και αλλιώς δεν μπορεί δει πως εμείς πήραμε τον θησαυρό του!) φοβούμενοι μην μας πετύχει κανένα αδέσποτο ξόρκι και γίνουμε βάτραχοι...

Μετά από μια μεγάλη περιπλάνηση στην άγρια φύση τα βουνά αρχίζουν να χαμηλώνουν και το δάσος να αραιώνει επιτέλους... Και ξάφνου, να μπροστά μας μια πόλη! Αντί όμως να χαλαρώσουμε στο μπαρ inn, μαθαίνουμε από τους κατοίκους πως τους την έπεσαν οι πειρατές! Φυσικά κάποιος έβγαλε βρόμα στην πιάτσα (και μετά σου λένε πως πριν ανακαλυφτεί η τεχνολογία οι αποστάσεις ήταν τεράστιες...) πως εμείς είμαστε οι ήρωες της προφητείας και για αυτό θα πρέπει να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα... Μην έχοντας άλλη επιλογή πάμε στον καπετάνιο των πειρατών να του τα πούμε ένα χεράκι. Αυτός το μόνο που έκανε ήταν να γελάσει πειρατικά και να μας στείλει τα τσιράκια του. (Εννιά μαντράχαλοι ως εκεί πάνω, παρακαλώ, που από την αύρα τους ήταν σίγουρο πως δεν είχαν κάνει μπάνιο το τελευταίο τρίμηνο!) Αφού όμως είδε πως τα τσιράκια του δεν φτουράνε μπροστά μας, άρχισε τις "συγγνώμες". Η συγχώρεσή μας όμως είναι ακριβή, όσο ένα πλοίο δηλαδή. Και έτσι μας έδωσε το πλοίο του. (όχι σαν κάτι τσιγκούνηδες βασιλιάδες) Έπειτα, κάναμε ένα γρήγορο shopping therapy και ανοίξαμε πανιά για νέα μέρη!

Playrule

Μια και μιλήσαμε για το playboy στο Final Fantasy 1 σε προηγούμενο ποστ, καιρός και για το playrule, το αντίστοιχο περιοδικό στο Hyrule. Και επειδή μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις:


Η συγκεκριμένη εικόνα είναι από τον Aphius, μπορείτε να δείτε το προφιλ του και άλλες εικονες που έχει δημιουργήσει εδώ: http://aphius.deviantart.com

Φώτα, αυλαία, πάμε!

(Υπό την υπόκρουση της Final Fantasy Prelude μουσικής)

Οι άνεμοι σταματούν...
Η γη νεκρώνει...
Και μια φαεινή ιδέα έρχεται σαν προφητεία!
Όταν θα παίξεις όλα τα Φαϊναλ Φαντασι
(δηλαδή τα 10 μην ξεχνιόμαστε...),
...θα βρεθεί η απόλυτη αλήθεια...
(ή απλώς θα αποβλακωθείς παίζοντας - όπως το πάρει κανείς...)

Και έτσι ξεκινά μια μεγάλη περιπέτεια στους κόσμους των Final Fantasy... (αλλαγή μουσικής σε Final Fantasy Prologue) με το σπαθί (ή κατά τον υπόλοιπο κόσμο Gameboy micro) στο χέρι , τον οδηγό στρατηγικής στο άλλο (εεε, χάρτη ήθελα να πω... Αλήθεια! ) Ξεκινά η περιπέτεια! Πρώτος σταθμός το Final Fantasy - Dawn of Souls, και συγκεκριμένα το Final Fantasy 1. Αρχίζοντας το παιχνίδι συναντάμε την γέννηση ή μάλλον την πρώτη επανάληψη του έργου του υπέρτατου κλισέ "σώσε την πριγκίπισσα". Ως καλός ήρωας είπα πως θα βοηθήσω χωρίς δεύτερη σκέψη. (βοήθησε φυσικά και το Playboy ημερολόγιο, με guest εμφάνιση της πριγκίπισσας, που είχα αγοράσει από το item shop μόλις έφτασα στην πόλη) Και αφού ο κακός δεν είχε όρεξη για υπερατλαντικά ταξίδια, φτάνουμε στο διπλανό και στυλιστικά εγκαταλελημένο με ξεκάθαρη τάση μινιμαλισμού κάστρο όπου μας περιμένει ο απαγωγέας της πριγκίπισσας... Με συνοπτικές διαδικασίες φυσικά και νικάμε αλλά η άτιμη πριγκίπισσα αντί να χαλαρώσουμε λίγο, τώρα πια που είμαστε και μόνοι, μας τρέχει αμέσως στον Βασιλέα Πατέρα. (απλή συνονημία με την Λίτσα Πατέρα) Εκεί ξανά ακούμε πως εμείς είμαστε για μεγάλα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο και για να εκπληρώσουμε την μοίρα μας και την προφητεία ενός μπάρμπα, θα πρέπει να τρέξουμε σε όλον τον κόσμο και να αλλάξουμε τις μπαταρίες (που είναι ο κοντινότερος Γερμανός στην Corneria είπαμε;) από τους κρυστάλλους για να λάμψουν και πάλι...

Εξομολογήσεις ενός γηραιού λέωντος....

"[...] even if it (Kirby) now looks a bit dated and, let's be honest, homosexual [...]"

"Hey, Ballmer, why don't you suck my tiny yellow balls?"

It's (PSP) shaped like a giant penis"

και άλλα πικάντικα μπορεί να διαβάσει κανείς στην συνέντευξη του πρωην προέδρου της Nindendo Corp. Limited, Hiroshi Yamauchi που έδωσε στον Jack Gleason για το Wired. Προσωπικά την βρίσκω λίγο ακραία και γεροντικά πεισματική, παρόλα αυτά ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ:

http://www.metagames-eu.com/images/gcrip/wired1.jpg

http://www.metagames-eu.com/images/gcrip/wired2.jpg

http://www.metagames-eu.com/images/gcrip/wired3.jpg

Doubutsu no mori - Anime

Είναι κανένας άλλος εξίσου ενθουσιασμένος με εμένα σχετικά με αυτό, εκεί έξω;

Το παιχνίδι, γνωστό ως Animal Crossing στα μέρη μας, αποκτά και μια διασκεύη σε ταινία για την μεγάλη οθόνη.

Τρέιλερ εδώ: http://www.doubutsunomori-movie.jp/tokuhou/yokoku.html

Μετρώντας --Final Fantasy-- από το 1 ως το 10

Από όσο θυμάμαι να παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια... *flashback* (έπαιζες ηλεκτρονικά παιχνίδια και πριν γνωρίσεις τα Final Fantasy ανόητε!)
Διόρθωση:
Από τότε που έμαθα για τα Final Fantasy, πάντα είχα αυτήν την μυχιά επιθημία να τα τελειώσω όλα. Το "ολα" είναι φυσικά σχετικό μια και από τότε που πρωτόσκέφτηκα "θέλω να τα τελειώσω όλα" μέχρι σήμερα αυτό το συγκεκριμένο "ολα" έχει μεγαλώσει κατά μερικά παιχνίδια...
Έτσι σκέφτηκα να το περιορίσω κάπως και να βάλω ένα συγκεκριμένο στόχο. Ο στόχος είναι, λοιπόν, να παίξω και να τελειώσω όλα τα Final Fantasy με την σειρά από το πρώτο ως το δέκατο. Τωρα γιατί μόνο μέχρι το Χ και όχι μέχρι το ΧΙΙ που είναι και το πιο πρόσφατο; Μάλλον επειδή το ΧΙ είναι, ως γνωστό, MMORPG και εκτός από μια γενική απάθειά μου προς το είδος, δεν έχω και τόσο πολύ χρόνο για να θυσιάσω στον βωμό των Final Fantasy (είπαμε να κάνουμε ένα ανδραγάθημα μην το παράχ****με κιόλας...) Το XII επίσης μια και ξεφεύγει αρκετά στο στυλ και στη εκτέλεση από ένα κλασικό Final Fantasy, θα παραμείνει επίσης έξω. Έτσι έχουμε όλα τα Final Fantasy ως το 10, χωρίς τα συμπληροματικά παιχνίδια που θα βγουν / έχουν βγει για το FF7 και το X-2 για το X. Έτσι ανακοινώνω λοιπόν επίσημα (φανταστείτε μια τυμπανοκρουσία εδώ πέρα...) το πρόγραμμα FF μαθαίνω να μετράω από το 1 ως το 10! (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων...)
Τα παιχνίδια σκοπεύω να τα παίξω στις επανεκδόσεις τους για GBA / DS για το 1&2, 3, 4, 5, 6 και τα υπόλοιπα στο PS2. Θα τα παίξω επίσης αριθμητικά, όχι επειδή έχει κάποια σημασία, μια και κάθε Final Fantasy έχει πάντα αυτοτελή και ανεξάρτητη ιστορία και γενικά κόσμο, αλλά επειδή θα ήθελα να τα παίξω έτσι για να μπορέσω να δω καλύτερα και την εξέληξη της σειράς από παιχνίδι σε παιχνίδι. Πρώτος σταθμός θα είναι λοιπόν το Final Fantasy 1 - Dawn of Souls στο Gameboy Advance! Περισσότερα σύντομα στο συνήθες ύποπτο (λέμε τώρα...) blog.
Και έτσι ξεκινά μια περιπέτεια, με άγνωστη διάρκεια, στους κόσμους των Final Fantasy... (Που είναι το σπαθί μου!!)

Εκτός Θέματος

Δοκιμή