Κεφάλαιο 5ο - Η χώρα των Ενηλίκων

-Φυσικά Δικαιώματα-

Όταν γνώρισα τον ταξιδιώτη που ονομάζονταν Κίνο, ήταν τον καιρό που ζούσα ακόμη στην χώρα που γεννήθηκα. Ήμουν 11 χρονών. Ειλικρινά, δεν μπορώ να θυμηθώ πως με φώναζαν εκείνον τον καιρό. Το μόνο που αμυδρά θυμάμαι είναι πως ήταν κάποιο όνομα ενός λουλουδιού που αν το διάβαζες ελαφρώς διαφορετικά γινόταν μια πολύ άσχημη βρισιά. Με κορόιδευαν συχνά για αυτόν τον λόγο.

Ο Κίνο ήταν ένας ψηλός και αδύνατος ταξιδιώτης που ήρθε στην χώρα που ζούσα περπατώντας. Επειδή οι φρουροί στην πύλη ήταν νέοι, προβληματίστηκαν για λίγο αν θα έπρεπε να τον αφήσουν να μπει στην πόλη, έτσι ρώτησαν τους ανωτέρους. Η απάντηση, μια και ήταν ένα ασυνήθιστο θέμα, πήρε λίγη ώρα να έρθει. Πριν του επιτρέψουν να μπει στην πόλη, οι φρουροί τον ανάγκασαν να βάλει ένα άσπρο έντομο-απωθητικό φάρμακο στο κεφάλι του. Τον κοιτούσα συνέχεια από την στιγμή που οι φρουροί στην πύλη τον έκαναν να περιμένει μέχρι και την στιγμή που προχώρησε μπροστά μου.

Ήταν ήδη η ώρα που ο ήλιος έδυε και η σκιά του έφτασε μέχρι τα πόδια μου. Έπειτα με κάλυψε ολόκληρη. Φορούσε ένα είδος μπότας που δεν είχα ξανά δει ποτέ μου. Τα πόδια αλλά και το σώμα του ήταν αδύνατα.
Φορούσε μια μαύρη ζακέτα και ένα τόσο σκονισμένο παλτό που έμοιαζε να να το είχε βγάλει μέσα από την γη.
Για αποσκευές είχε μόνο μια ξεθωριασμένη τσάντα στην πλάτη του. Ήταν ψηλός. Και παρόλο που εκείνον τον καιρό ήμουν η πιο ψηλή από τους φίλους μου, έσκυψε για να μου μιλήσει. [....]

Η συνέχεια εδώ

Για προσωπική ανάγνωση μόνο! Απαγορεύεται η αναδημοσίευση και η εκμετάλλευση της μετάφρασης με οποιονδήποτε τρόπο.
5ο κεφάλαιο από το βιβλίο Kino no Tabi - the beautiful world του Keiichi Sigusawa.