29/7/10
Oh Maria! ♪
Ένα από τα σημεία του Final Fantasy VI που έχουν αποτυπωθεί περισσότερο στην μνήμη όσων το έπαιξαν είναι σίγουρα αυτό με την όπερα. Ίσως το πρώτο σημαντικό σημείο καμπής στην ιστορία του παιχνιδιού όπου εξηγείται η ιστορία «υπόβαθρο» η σχέση αυτής με την μυστηριώδη ως τότε Terra. Επίσης γίνεται στροφή στην Celes όπου από απλώς ακόμη μία χαρακτήρας του παιχνιδιού θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πλέον ως επίσης πρωταγωνίστρια πέρα της Terra.
Επιστρέφοντας στην... όπερα. Για πρώτη φορά η Square αρχίζει και παίζει με την ιδέα τραγουδιού με κανονικούς διαλόγους μέσα σε παιχνίδι της. Κάτι που στα 16-Bit κατάφερε η Namco για πρώτη φορά με το Tales of Phantasia ενώ η ίδια η Square πραγματοποίησε μόλις με το Final Fantasy VIII στο PSX χρόνια αργότερα. Θυμάμαι πως αυτή η μίμηση της όπερας κουδούνιζε κάπως περίεργα στα αφτιά στην SNES έκδοση. Ευτυχώς για την GBA έχουν βελτιώσει κάπως τον ήχο σε αυτό το σημείο κάνοντας την όλη σκηνή αρκετά πιο εύηχη. Επίσης το μουσικό θέμα της όπερας θυμίζει υπερβολικά αυτό που χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως το θέμα της Aerith... Στις αλλαγές / βελτιώσεις της GBA συμπεριλαμβάνεται και η νέα μετάφραση του παιχνιδιού που παρέχει λίγο διαφορετικούς διαλόγους, μάλλον περισσότερο πιστούς στο πρωτότυπο.
Και σε έναν παράλληλο κόσμο όπου η Square θα έκανε ports με περισσότερη αγάπη και προσοχή, η PSX έκδοση εκμεταλλευόμενη το CD-Rom ως μέσο θα μπορούσε να έμοιαζε ή καλύτερα να ακούγονταν έτσι:
Final Fantasy VI Opera with real voice in English
Αλλά τα καλύτερα έρχονται ακόμη.... Αναμένετε στον browser σας....
28/7/10
20/7/10
Final Fantasy VI
Το Final Fantasy VI κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1994 για το SNES στην Ιαπωνία. Και, αργότερα την ίδια χρονιά και στην Αμερική με τον τίτλο Final Fantasy III, μια και ήταν το τρίτο παιχνίδι της σειράς που κυκλοφόρησε εκεί. Έφερε αρκετές αλλαγές και προσθήκες στην σειρά όχι μόνο από πλευράς γραφικών αλλά και τεχνοτροπίας και σεναρίου. Γινόμενο ίσως το πρώτο από τα «μοντέρνα» Final Fantasy που ξέφευγαν από το μεσαιωνικό και «φανταστικό» περιβάλλον, παρουσιάζοντας έναν περισσότερο τεχνολογικά εξελιγμένο και σκοτεινό κόσμο που δεν βασίζεται μόνο στην μαγεία. Αυτή η τάση αποκορυφώθηκε με το FF VII και τελείωσε με το VIII μια και το ΙΧ αποτέλεσε μια «επιστροφή στις ρίζες». Με λίγα λόγια, το Final Fantasy VI αποτέλεσε ορόσημο της εποχής του, της σειράς και γενικά της 16-Bit γενιάς των jRPG.
Επανακυκλοφορίες του παιχνιδιού υπήρξαν για το Playstation το 1999 για Ιαπωνία και Αμερική και το 2002 για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Καθώς επίσης και για το GBA το 2006 στην Ιαπωνία και το 2007 σε Ευρώπη και Αμερική.
Στην PSX έκδοση προστέθηκαν δύο FMV για την αρχή και το τέλος του παιχνιδιού όπως επίσης μια γκαλερί με Artwork του παιχνιδιού και Bestiary. Κατά τα άλλα το παιχνίδι παραμένει ακριβώς το ίδιο με την SNES έκδοση. Παρόλα αυτά αυτή η έκδοση είχε προβλήματα στην ποιότητα του ήχου και αρκετά loading times κάνοντας την ίσως υποδεέστερη της αρχικής στο SNES.
Στην GBA έκδοση έχουμε αρκετές αλλαγές. Πέρα των κλασικών προσθήκων τύπου Bestiary και Music Player, το κείμενο του παιχνιδιού ξανά μεταφράζεται, διορθώνοντας αρκετά λάθη ή περιορισμούς της SNES έκδοσης, διατηρώντας όμως την ονοματολογία αυτής. Τα γραφικά έχουν κάποιες μικρές αλλαγές. Επίσης όπως και με τα προηγούμενα port για το GBA έχουμε την προσθήκη επιπλέον υλικού και συγκεκριμένα: τέσσερα καινούργια Esper (Leviathan, Canctuar, Diablos & Gilgamesh), ένα καινούργιο dungeon με ένα ακόμη Superboss (Kaiser Dragon) και μια αρένα (Soul Shrine) όπου ο παίκτης μπορεί να πολεμήσει δυνατά τέρατα και bosses συνεχόμενα για level up ή απόκτηση σπάνιων αντικειμένων.
Στον κόσμο του Final Fantasy VI, μετά από μια σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή που προκλήθηκε από τον πόλεμο των Magi, η μαγεία έχει εξαφανιστεί.
Παρόλα αυτά η ανθρωπότητα βασισμένη στην δύναμη του ατμού και της δυναμίτιδας ξανά στέκεται στα πόδια της και αναπτύσσεται πάλι φτάνοντας την βιομηχανική επανάσταση. Η ιστορία του παιχνιδιού ξεκινά με δύο στρατιώτες της αυτοκρατορίας του Gestahl μαζί με μια μυστηριώδη γυναίκα που αποκαλούν «μάγισσα» να καταφτάνουν καβαλώντας mecha σε μια απόμερη πόλη-ορυχείο για να βρουν και να πάρουν με την βία το esper που ξεθάφτηκε εκεί. Καθώς έρχονται σε επαφή με το esper, αυτό αντιδρά περίεργα με την μυστηριώδη γυναίκα εκπέμποντας φως. Η Terra, όπως αποκαλύπτεται το όνομά της αργότερα, χρησιμοποιούνταν παρά την θέλησή της από την αυτοκρατορία του Gestahl λόγω της δυνατότητάς της να μπορεί να χρησιμοποιεί μαγεία. Μετά την επαφή της με το epser συνέρχεται με αμνησία, που προκλήθηκε λόγω του αντικειμένου που χρησιμοποιήθηκε πάνω της για να γίνει σκλάβος της αυτοκρατορίας. Τώρα όμως βρίσκει τον εαυτό της κυνηγημένο και από τους αντάρτες της πόλης που η ίδια πριν από λίγο επιτέθηκε! Και έτσι η περιπέτειά της ξεκινά...Αν και το παιχνίδι αρχίζει με την Terra και θα έλεγε κανείς πως γενικά αυτή είναι κυρίως η πρωταγωνίστρια. Το Final Fantasy VI είναι το μοναδικό παιχνίδι της σειράς που προσφέρει μέχρι 14 διαθέσιμους χαρακτήρες! Και μάλιστα ο καθένας με την ιδιαίτερη του ιστορία που ξεδιπλώνεται είτε μέσω του κυρίως παιχνιδιού είτε και με διάφορες προαιρετικές αποστολές αφιερωμένες σε αυτόν.
Όπως στο FFV το βασικό στοιχείο του παιχνιδιού ήταν το Job System σε αυτό μπορούμε σίγουρα να πούμε πως το βασικό στοιχείο του είναι οι χαρακτήρες τους ο καθένας με την ιστορία τους, το character development και το πως έρχονται όλα αυτά μαζί για να δημιουργήσουν, επηρεάσουν και συμπληρώσουν την όλη ιστορία του παιχνιδιού.
Νομίζω πως φαίνεται ήδη από το μέγεθος της εγγραφής το πόσο μου αρέσει αυτό το παιχνίδι. Για αυτό και σταματάω τώρα εδώ. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως θα ακολουθήσουν και άλλες εγγραφές! ;)
Τέλος καλό...
Το Omega MK II δεν πρόλαβε να κάνει και πολλά και πήγε να βρει τα αδερφάκια του...
Το Neo Shinryu αποδείχτηκε σκληρό καρύδι. Αλλά μετά από μια (ή μάλλον 4-5...) επικές μάχες έπεσε και αυτό!
O Enuo, ο «απόλυτος» κακός της ιστορίας μάλλον πλαδάρεψε από το πολύ καθισιό τόσα χρόνια... (Στην τελική οτιδήποτε μετά το Neo Shinryu μοιάζει πανεύκολο!)
Η ανταμοιβή για όλα αυτά; Η υπέρτατη ασπίδα (Force Shield - Omega), το απόλυτο όπλο (Ultima Weapon - Neo Shinryu) και ακόμη ένα Job (Necromancer - Enuo).
χαριτωμένα δεν είναι;
Αλλά οι προκλήσεις δεν σταματάνε εδώ! Μια και σε αυτό το σημείο ξεκλειδώνεται το Cloister of the Dead. Το «μοναστήρι των νεκρών» όπου αρκετά από τα Bosses που ξεπάστρεψες κατά την διάρκεια του παιχνιδιού μαζεύτηκαν ανά ομάδες των πέντε και σου στήσανε καραούλι... Άντε τώρα να κάτσεις να τους εξηγήσεις πως όλα είναι μια μεγάλη παρεξήγηση!
Τελειώνοντας και αυτήν την πρόκληση ένας NPC, αφού φυσικά πρώτα πει πως δεν περίμενε να ξανά βγεις ζωντανός από εκεί μέσα (αλλά τότε, το γιατί σε έστειλε εκεί μέσα είναι άλλη ιστορία...), σου δίνει το αντικείμενο που πάντα ήθελες! Το Medal of Smiting (κανονικά θα έπρεπε να λέγεται «Metal of XP Grinding») με το ακόλουθο κείμενο:
"Honoring triumph over the legions of darkness and awarding the tittle of 'Smiter of Evil.'"
Με λίγα λόγια έτσι τελειώνει και το τελευταίο Dungeon του Final Fantasy V! Αν και φυσικά θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει μέχρι να αποκτήσει όλα τα Blue Magic και τις επιθέσεις του νέου Job Necromancer. Αλλά κάπου εδώ τελειώνει ο μαζοχισμός μου! :P
Τα στατιστικά του save μου ως εδώ:
Bartz (Necromancer lvl 5)
Level: 71
Abilities learned: 116
Master: Knight, Monk, Thief, Dragoon, Ninja, Samurai, Beserker, Ranger, Mystic Knight, White Mage, Black Mage, Time Mage, Summoner, Blue Mage, Red Mage, Beastmaster, Chemist, Geomancer, Bard, Dancer, Oracle, Cannoneer, Gladiator, Mime
Lenna (Beastmaster lvl 3)
Level: 70
Abilities learned: 99
Master: Knight, Monk, Thief, Dragoon, Ninja, Samurai, Ranger, Mystic Knight, White Mage, Black Mage, Time Mage, Summoner, Blue Mage, Red Mage, Bard, Dancer, Cannoneer, Gladiator, Mime
Krile (Freelancer)
Level: 71
Abilities learned: 92
Master: Knight, Monk, Thief, Ninja, Samurai, Ranger, Mystic Knight, Time Mage, Summoner, Blue Mage, Red Mage, Chemist, Geomancer, Bard, Dancer, Cannoneer, Gladiator Mime
Faris (Mime - Master)
Level: 71
Abilities learned: 92
Master: Knight, Monk, Thief, Ninja, Samurai, Beserker, Ranger, Mystic Knight, White Mage, Summoner, Red Mage, Beastmaster, Bard, Dancer, Cannoneer, Gladiator, Mime
Χρόνος: 67:01
Gil: 1890160
Bestiarity: 95%
Trivia, Flashbacks, Σκέψεις, Whatever... Προσοχή Spoilers!
- Είναι το πρώτο Final Fantasy στο οποίο εμφανίστηκαν τα αποκαλούμενα «Super Bosses» που έγιναν μόδα και καθιερώθηκαν στα μεταγενέστερα παιχνίδια καθώς και στις επανεκδόσεις των προηγουμένων. Στην πρώτη έκδοση του παιχνιδιού υπήρχαν το Omega και το Shinryu. Στην GBA έκδοση προστέθηκαν δύο ακόμη πιο δυνατές εκδόσεις αυτών: Omega MK II και Neo Shinryu.
- Σε κάποιο σημείο του παιχνιδιού ένας από τους χαρακτήρες συνεχίζει να πολεμά τον αντίπαλο ακόμη και αφού το HP του φτάσει στο 0, χωρίς να έχει κάποιο πρόβλημα!
- Ο ίδιος χαρακτήρας αργότερα όμως δεν ξανά ζωντανεύει ακόμη και αν οι υπόλοιποι χρησιμοποιούν phoenix down και οτιδήποτε άλλο αντικείμενο ή ξόρκι έχουν πάνω τους. Αυτό θα πει παιχνίδι που μένει πιστό στα physics του...
- Όλος κόσμος του παιχνιδιού, οι κρύσταλλοι, τα Jobs, το «void», οι εχθροί με την μορφή ημίγυμνων γυναικών θυμίζουν υπερβολικά πολύ Final Fantasy III.
- Ο κακός του παιχνιδιού είναι ένα δέντρο... Ο κακός του παιχνιδιού είναι ένα δέντρο! How lame is that?
- Ο Gogo ο μίμος, μυστικός χαρακτήρας του Final Fantasy VI, κάνει την πρώτη του εμφάνιση εδώ πέρα ως αντίπαλος σε μάχη. Μάλιστα από αυτόν μπορεί να αποκτήσει ο παίκτης και το αντίστοιχο Job, Mime.
- Στην παραπάνω μάχη, για να κερδίσει ο παίκτης πρέπει να κάνει.... εντελώς τίποτα! Κάτι που θυμίζει μια παρόμοια μάχη του Cecil στο Final Fantasy IV.
- Ανάλογα ποιοι χαρακτήρες είναι ζωντανοί στην τελευταία μάχη, υπάρχουν κάποιες μικρές αλλαγές στο πως παρουσιάζεται ο τερματισμός.
- Ο χάρτης του παιχνιδιού αρχικά φαίνεται ιδιαίτερα κενός και αραιοκατοικημένος... Αργότερα όμως δικαιολογείται από το γεγονός πως οι δύο «κόσμοι» του παιχνιδιού, κάποτε ήταν ένας! Στο τέλος ξανά ενώνονται, συμπληρώνοντας ο ένας τις κενές περιοχές του άλλου.
- Αδύναμο φύλλο; Από τους πέντε διαθέσιμους χαρακτήρες του παιχνιδιού, οι τρεις είναι γυναίκες. Και μάλιστα πριγκίπισσες!
- Ο τερματισμός του παιχνιδιού θυμίζει υπερβολικά το τέλος της ταινίας «The never-ending Story».
14/7/10
Όνειρο μεσοκαλοκαιριάτικης νυχτός
Όπως έγραψα και πριν, μετά το Petshop of Horrors ξανά άρχισα να βλέπω την σειρά xxxHOLiC. Πέρα από την επανάληψη της πρώτης σαιζόν είδα επίσης και συμπληρωματικά την ταινία την οποία δεν είχα δει πριν αλλά και το πιο πρόσφατο OVA, το xxxHOLiC Rō...
Η σειρά διηγείται ιστορίες μυστηρίου με αρκετές δόσεις υπερφυσικού και βασίζεται πάνω στην φιλοσοφία του αναπόφευκτου/μοίρας/ριζικού/κάρμα/«όπως θέλεις πες το» και του ότι για να αποκτήσει κάποιος κάτι θα πρέπει να θυσιάσει κάτι άλλο αντίστοιχής - για αυτόν - αξίας. Σε αυτήν ακριβώς την εξίσωση βασίζεται και η Yuuko Ichihara (ένα από τα πολλά ονόματα με τα οποία είναι γνωστή...) κρατώντας ένα μαγαζί λίγο ασυνήθιστο από όλα τα άλλα. Σε αυτό το μαγαζί πραγματοποιούνται οι ευχές και οι επιθυμίες των επισκεπτών του. Πάντα όμως με το αντίστοιχο αντίτιμο...
Πιστός τηςδούλος εργαζόμενος είναι ο Watanuki Kimihiro. Ένα μη συνηθισμένο άτομο, μια και όσο μπορεί να θυμηθεί τον εαυτό του, είχε πάντα το χάρισμα (ή πρόβλημα) του να μπορεί να βλέπει φαντάσματα, πνεύματα, και λοιπά περίεργα πλάσματα. Πέραν του ότι τα βλέπει όμως, φαίνεται, πως για κάποιο λόγο αυτά ελκύονται προς αυτόν - κάνοντας του την ζωή ιδιαίτερα δύσκολη και ανυπόφορη. Για αυτόν τον λόγο παρέχει τις εργασίες του στην Yuuko ώστε, ως αντάλλαγμα, να του εκπληρώσει την επιθυμία του να απαλλαχτεί από αυτά τα πνεύματα που τον βασανίζουν. Το καστ συμπληρώνεται από τον Shizuka Doumeki, συμαθητή του Watanuki. Ο Shizuka, αν και δεν έχει την δυνατότητα να δει όσα μπορεί να δει ο Watanuki, έχει την δύναμη να απωθεί και να εξευμενίζει φαντάσματα. Κάτι που τον κάνει αρκετές φορές αναγκαίο σύντροφο του Watanuki στις εξορμήσεις του. Και, παρόλο που η Yuuko έχει αναφέρει πως αυτοί οι δύο μοιράζονται κοινή μοίρα ο Watanuki ποτέ δεν διστάζει να δείξει την δυσανασχέτηση και αντιπάθειά του όταν βρίσκεται ο Shizuka τριγύρω...
Η ταινία που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2005 στις Ιαπωνικές αίθουσες με τον υπότιτλο: 真夏ノ夜ノ夢 («Όνειρο μεσοκαλοκαιριάτικης νυχτός») βρίσκει την Yuuko με τους Watanuki και Shizuka να προσπαθούν να εκπληρώσουν την επιθυμία μιας γυναίκας στο να μπορέσει να μπει στην έπαυλή της. Όποιος γνωρίζει το γενικό ύφος του xxxHOLiC, σίγουρα θα καταλάβει αμέσως πως δεν πρόκειται για μια κλασική περίπτωση κλειδαρά, τύπου: «κλειδώθηκα απ' έξω»! Η έπαυλη φαίνεται να είναι στοιχειωμένη και να κρατά πολύ καλά ένα μυστικό από το παρελθόν...
Η ταινία εξελίσσεται μέσα σε μια νύχτα (εξού και ο τίτλος) και χρησιμοποιεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό computer animation για να αποδώσει το ιδιαίτερα «ονειρικό» και ψυχεδελικό περιβάλλον που κυριαρχεί μέσα στην έπαυλη. Σε αρκετά σημεία μου θύμισε το Sen to Chihiro no Kamikakushi / Spirited Away αλλά και το Paprika σε κάποια άλλα.
Επίσης αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ και μου έκανε εντύπωση ήταν ο «kick ass» δυναμισμός της Yuuko προς το τέλος της ταινίας. Μια και συνήθως, αν και φαινομενικά σχεδόν παντοδύναμη, παρουσιάζεται στην σειρά πάντα ως αργόσχολη, σχεδόν αλκοολική, βάζοντας πάντα άλλους να δουλεύουν για αυτήν ή να βγάζουν το φίδι από την τρύπα. Για πρώτη φορά την είδαμε να παίρνει την υπόθεση στα χέρια της, επιβεβαιώνοντας την παντοδυναμία της...
Επίσης οι αναφορές στο Tsubasa Chronicles επέστρεψαν στην ταινία, κάτι που είναι πάντα ευπρόσδεκτο! Η ταινία συνιστάται ανεπιφύλακτα, όχι μόνο στους φαν της σειράς ;)
Η σειρά διηγείται ιστορίες μυστηρίου με αρκετές δόσεις υπερφυσικού και βασίζεται πάνω στην φιλοσοφία του αναπόφευκτου/μοίρας/ριζικού/κάρμα/«όπως θέλεις πες το» και του ότι για να αποκτήσει κάποιος κάτι θα πρέπει να θυσιάσει κάτι άλλο αντίστοιχής - για αυτόν - αξίας. Σε αυτήν ακριβώς την εξίσωση βασίζεται και η Yuuko Ichihara (ένα από τα πολλά ονόματα με τα οποία είναι γνωστή...) κρατώντας ένα μαγαζί λίγο ασυνήθιστο από όλα τα άλλα. Σε αυτό το μαγαζί πραγματοποιούνται οι ευχές και οι επιθυμίες των επισκεπτών του. Πάντα όμως με το αντίστοιχο αντίτιμο...
Πιστός της
Η ταινία που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2005 στις Ιαπωνικές αίθουσες με τον υπότιτλο: 真夏ノ夜ノ夢 («Όνειρο μεσοκαλοκαιριάτικης νυχτός») βρίσκει την Yuuko με τους Watanuki και Shizuka να προσπαθούν να εκπληρώσουν την επιθυμία μιας γυναίκας στο να μπορέσει να μπει στην έπαυλή της. Όποιος γνωρίζει το γενικό ύφος του xxxHOLiC, σίγουρα θα καταλάβει αμέσως πως δεν πρόκειται για μια κλασική περίπτωση κλειδαρά, τύπου: «κλειδώθηκα απ' έξω»! Η έπαυλη φαίνεται να είναι στοιχειωμένη και να κρατά πολύ καλά ένα μυστικό από το παρελθόν...
Η ταινία εξελίσσεται μέσα σε μια νύχτα (εξού και ο τίτλος) και χρησιμοποιεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό computer animation για να αποδώσει το ιδιαίτερα «ονειρικό» και ψυχεδελικό περιβάλλον που κυριαρχεί μέσα στην έπαυλη. Σε αρκετά σημεία μου θύμισε το Sen to Chihiro no Kamikakushi / Spirited Away αλλά και το Paprika σε κάποια άλλα.
Επίσης αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ και μου έκανε εντύπωση ήταν ο «kick ass» δυναμισμός της Yuuko προς το τέλος της ταινίας. Μια και συνήθως, αν και φαινομενικά σχεδόν παντοδύναμη, παρουσιάζεται στην σειρά πάντα ως αργόσχολη, σχεδόν αλκοολική, βάζοντας πάντα άλλους να δουλεύουν για αυτήν ή να βγάζουν το φίδι από την τρύπα. Για πρώτη φορά την είδαμε να παίρνει την υπόθεση στα χέρια της, επιβεβαιώνοντας την παντοδυναμία της...
Επίσης οι αναφορές στο Tsubasa Chronicles επέστρεψαν στην ταινία, κάτι που είναι πάντα ευπρόσδεκτο! Η ταινία συνιστάται ανεπιφύλακτα, όχι μόνο στους φαν της σειράς ;)
13/7/10
Archeodemon †
Τι είναι πιο εκνευριστικό από το να πρέπει να χωθείς εξευτελιστικά βαθιά σε ένα μπουντρούμι για να πολεμήσεις 2 super boss και το απόλυτο κακό του παιχνιδιού;
Μα φυσικά να φτάνεις στον πάτο και να σου λένε πως για να συνεχίσεις πρέπει να ξανά ανέβεις μέχρι απάνω και να νικήσεις ένα τέρας που βρίσκεται μέσα σε ένα κελί.
Και «γιατί δεν το έκανες αυτό πριν κατέβεις;» θα αναρωτιέται φυσικά ο κάθε νοήμον άνθρωπος... Η απάντηση είναι επειδή το κλειδί για το κελί που είναι τέρμα πάνω, βρισκόταν τέρμα κάτω στο μπουντρούμι.... Μαζοχισμός ολέ!
Και αυτά τα τέρατα του Final Fantasy 5 πια είναι πάντα μέσα στην ευγνωμοσύνη... Με τον καλό λόγο στο στόμα... Τουλάχιστον το Archeodemon δεν ήταν ούτε κατά 1/100 τόσο παλούκι όσο το Grand Aevis...
Μα φυσικά να φτάνεις στον πάτο και να σου λένε πως για να συνεχίσεις πρέπει να ξανά ανέβεις μέχρι απάνω και να νικήσεις ένα τέρας που βρίσκεται μέσα σε ένα κελί.
Και «γιατί δεν το έκανες αυτό πριν κατέβεις;» θα αναρωτιέται φυσικά ο κάθε νοήμον άνθρωπος... Η απάντηση είναι επειδή το κλειδί για το κελί που είναι τέρμα πάνω, βρισκόταν τέρμα κάτω στο μπουντρούμι.... Μαζοχισμός ολέ!
Και αυτά τα τέρατα του Final Fantasy 5 πια είναι πάντα μέσα στην ευγνωμοσύνη... Με τον καλό λόγο στο στόμα... Τουλάχιστον το Archeodemon δεν ήταν ούτε κατά 1/100 τόσο παλούκι όσο το Grand Aevis...
7/7/10
FMA - Journey's End
Μετά από κάτι παραπάνω από ένα χρόνο και 64 επεισόδια, τελείωσε την περασμένη Κυριακή η σειρά Fullmetal Alchemist.
Αυτή η δεύτερη μεταφορά του manga στην tv, ακολούθησε πολύ πιο πιστά το manga από ότι η πρώτη. Αν και προσωπικά δεν μίσησα τόσο την πρώτη anime σειρά όπως αρκετός κόσμος. Σίγουρα πιστεύω πως αυτή η δεύτερη προσπάθεια και, εν τέλη, ο συγκεκριμένος επίλογος που δίνει είναι πολύ καλύτερα. Αυτό που φοβόμουν περισσότερο, το τυπικό τέλος ίσως, όπου θα τελείωνε η σειρά κάπως απότομα δείχνοντας λίγα και αφήνοντας μόνο κάποιες ενδείξεις για τους φαν να εικάζουν για τα υπόλοιπα, δεν έγινε. Αυτό θα συνέβαινε αν η σειρά τελείωνε στο επεισόδιο 63. Κάτι που ευτυχώς δεν έγινε.Έτσι αντίθετα με την συνηθισμένη τακτική να δίνεται ένας επίλογος κάπου στα τελευταία λεπτά του τελευταίου επεισοδίου, εδώ έχουμε ένα ολόκληρο επεισόδιο εξ ολοκλήρου αφιερωμένο ως επίλογο.
Ξεκινώντας λίγο μετά από την τελευταία μάχη και φτάνοντας μέχρι και αρκετά χρόνια μετά, το τελευταίο επεισόδιο δίνει ένα ιδιαίτερα ικανοποιητικό τέλος στην σειρά. Δίνοντας πληροφορίες για το τι έκαναν οι περισσότεροι από τους βασικούς χαρακτήρες που εμφανίστηκαν σε αυτήν. Επίσης πλέον η Winry δεν είναι η μεγάλη αδικημένη της σειράς ;) (insider για όσους έχουν δει την ταινία της πρώτης anime έκδοσης)
Με αυτήν την κατάληξη είμαι προσωπικά πολύ ευχαριστημένος με το anime. Σίγουρα υπάρχει λίγο λύπη που τελείωσε αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αφήνει την επιθυμία για sequel όπως έκανε η πρώτη σειρά και η ταινία που την ακολούθησε....
Αυτή η δεύτερη μεταφορά του manga στην tv, ακολούθησε πολύ πιο πιστά το manga από ότι η πρώτη. Αν και προσωπικά δεν μίσησα τόσο την πρώτη anime σειρά όπως αρκετός κόσμος. Σίγουρα πιστεύω πως αυτή η δεύτερη προσπάθεια και, εν τέλη, ο συγκεκριμένος επίλογος που δίνει είναι πολύ καλύτερα. Αυτό που φοβόμουν περισσότερο, το τυπικό τέλος ίσως, όπου θα τελείωνε η σειρά κάπως απότομα δείχνοντας λίγα και αφήνοντας μόνο κάποιες ενδείξεις για τους φαν να εικάζουν για τα υπόλοιπα, δεν έγινε. Αυτό θα συνέβαινε αν η σειρά τελείωνε στο επεισόδιο 63. Κάτι που ευτυχώς δεν έγινε.Έτσι αντίθετα με την συνηθισμένη τακτική να δίνεται ένας επίλογος κάπου στα τελευταία λεπτά του τελευταίου επεισοδίου, εδώ έχουμε ένα ολόκληρο επεισόδιο εξ ολοκλήρου αφιερωμένο ως επίλογο.
Ξεκινώντας λίγο μετά από την τελευταία μάχη και φτάνοντας μέχρι και αρκετά χρόνια μετά, το τελευταίο επεισόδιο δίνει ένα ιδιαίτερα ικανοποιητικό τέλος στην σειρά. Δίνοντας πληροφορίες για το τι έκαναν οι περισσότεροι από τους βασικούς χαρακτήρες που εμφανίστηκαν σε αυτήν. Επίσης πλέον η Winry δεν είναι η μεγάλη αδικημένη της σειράς ;) (insider για όσους έχουν δει την ταινία της πρώτης anime έκδοσης)
Με αυτήν την κατάληξη είμαι προσωπικά πολύ ευχαριστημένος με το anime. Σίγουρα υπάρχει λίγο λύπη που τελείωσε αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αφήνει την επιθυμία για sequel όπως έκανε η πρώτη σειρά και η ταινία που την ακολούθησε....
2/7/10
Grand Aevis †
Το Grand Aevis έπεσε... Μετά από αυτό το χάος...
Δεν μπορώ να καταλάβω πως την έχουν δει μερικά τέρατα στο Final Fantasy V. Δεν φτάνει που έκανα ολόκληρη διαδικασία για να απο-πετρώσω το Grand Aevis, το πρώτο πράγμα που κάνει μόλις επαναφέρεται είναι να μου επιτεθεί... Ούτε ένα ευχαριστώ! Και συν τοις άλλης είναι και ολόκληρο παλούκο Boss! Μετά από 4-5 προσπάθειες όμως πήγε να συναντήσει το Omega και το Shinryu. Το επίπεδο δυσκολίας όμως ανεβαίνει υπερβολικά από αυτό το σημείο και πέρα....
Δεν μπορώ να καταλάβω πως την έχουν δει μερικά τέρατα στο Final Fantasy V. Δεν φτάνει που έκανα ολόκληρη διαδικασία για να απο-πετρώσω το Grand Aevis, το πρώτο πράγμα που κάνει μόλις επαναφέρεται είναι να μου επιτεθεί... Ούτε ένα ευχαριστώ! Και συν τοις άλλης είναι και ολόκληρο παλούκο Boss! Μετά από 4-5 προσπάθειες όμως πήγε να συναντήσει το Omega και το Shinryu. Το επίπεδο δυσκολίας όμως ανεβαίνει υπερβολικά από αυτό το σημείο και πέρα....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)