Υπάρχει πάντα μια σκηνή που θα παριστάνει πως είναι το τέλος του παιχνιδιού αλλά προφανώς αυτό δεν ισχύει -- αν όχι για οποιονδήποτε άλλο λόγο, αλλά ακριβώς επειδή βρίσκεσαι ακόμη στο 1ο από τα 4 CD.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε πολλαπλά CD στο Final Fantasy VI (στις δύο από τις τρεις εκδόσεις του, μάλιστα, δεν έχουμε καν CD!) αλλά κατά τα άλλα ισχύει αυτή η περίπτωση του «ψεύτικου τέλους». Το συγκεκριμένο κλισέ αν και έγινε περισσότερο προφανές στην 32 Bit εποχή, δεν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα multi CD RPGs...
Κάπου στην μέση του Final Fantasy VI (που με τα σημερινά δεδομένα θα μπορούσε, με τις περίπου 20 ώρες gameplay, να ήταν άνετα στο τέλος του παιχνιδιού) έχουμε μια από τις πιο θεαματικές σκηνές που μνημονεύτηκαν στην ιστορία των Final Fantasy.
Το συγκεκριμένο σημείο του παιχνιδιού προσφέρει λίγο από όλα. Ο μεγάλος κακός αφού έχει εξαπατήσει τους ήρωες ώστε να τον βοηθήσουν να πετύχει τον σκοπό του, τους προδίδει πισώπλατα, αποκτά την απόλυτη δύναμη που σηκώνει μια ολόκληρη ήπειρο στον αέρα όπου και περιμένει για την -φαινομενικά- μεγάλη, επική, θεαματική, τελική μάχη...
Οι ήρωες, κλασικά, αφού φτύσουν αίμα πολεμώντας τα δυνατά τέρατα που περιπλανιούνται πάνω σε αυτό το ιπτάμενο φρούριο, φτάνουν στο σημείο όπου ο μεγάλος κακός περιμένει υπομονετικά να έρθουν, ώστε να αποκτήσει με θεαματικό τρόπο μπροστά στα μάτια τους σχεδόν θεϊκές δυνάμεις. Εδώ έχουμε ακόμη μία ανατροπή -έτσι για να μην βαρεθούμε- με τον δεύτερο κακό μετά τον μεγάλο κακό να αποδεικνύεται τελικά πιο bad-ass και να βγάζει τον μεγάλο κακό από την μέση, παίρνοντας την θέση του.
Τελικά οι ήρωες τα βρίσκουν σκούρα, ένας (ως είθισται) αυτοθυσιάζεται συγκρατώντας τον κακό και οι υπόλοιποι το βάζουν στα πόδια πριν όλα κάνουν «μπουμ»! Και λίγο πριν την κάνουν με το αερόπλοιο τους τότε... έρχεται το τέλος του κόσμου!
Η συνέχεια μετά από αυτό; Ένα χρόνο αργότερα η Celes, μία από τους ήρωες του παιχνιδιού, συνέρχεται σε ένα ερημικό νησί όπου ο μόνος άλλος επιζώντας είναι ο Cid. Ο ίδιος της λέει πως την φρόντιζε όλο αυτό το διάστημα που ήταν αναίσθητη και πως όλοι οι υπόλοιποι επιζώντες στο νησί δεν άντεξαν σε έναν ρημαγμένο κόσμο όπου ακόμη και τα φυτά και τα ζώα αργοπεθαίνουν και αυτοκτόνησαν...
Λίγο αργότερα Cid πέφτει άρρωστος και παρά τις προσπάθειας της Celes πεθαίνει*. Χάνοντας και τον τελευταίο άνθρωπο γύρω της η Celes αποφασίζει πως δεν έχει απομείνει κάτι άλλο σε αυτόν τον κόσμο για αυτήν και ανηφορίζει στις πλαγιές στα βόρεια του νησιού από όπου κάνει ένα άλμα στο κενό...
Η μουσική γίνεται όλο και πιο χαμηλή ως που σταματά και η οθόνη γίνεται μαύρη. Αυτά τα 2-3 δευτερόλεπτα σιγής ήταν αρκετά ώστε την πρώτη φορά που το έπαιξα, νόμιζα πως ή κάτι λάθος έκανα και έχασα ή πως το παιχνίδι δεν έχει happy end και τελειώνει έτσι!
Ευτυχώς η Celes τελικά δεν πεθαίνει αλλά ανακαλύπτει πως υπάρχει ακόμη ελπίδα και αφού βρει ένα γράμμα που της άφησε ο Cid ξεκινά να βρει τους χαμένους της φίλους...
Damn, they don't make games anymore like they used to....
---------------------------------------------------------------
* Το παιχνίδι δίνει την δυνατότητα να επιζήσει ο Cid. Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτό όμως δεν είναι ιδιαίτερα προφανής και κατά πάσα πιθανότητα την πρώτη φορά ο παίκτης δεν θα το καταφέρει. Επίσης αν επιζήσει ο Cid δεν υπάρχει η συναισθηματικά φορτισμένη σκηνή της Celes. Πέρα από αυτό δεν υπάρχει κάποια άλλη επίδραση στην συνέχεια του παιχνιδιού.
Fake Endind? damn δε το ήξερα... φάση πάντως θα έχει... εκτός αν έχεις σκάσει 60 € και στο πετάει σε 3 ώρες...
ΑπάντησηΔιαγραφή(Oh shit, 3 ώρες είναι η πλήρη διάρκεια αρκετών full price τίτλων...)
Oh well...