Παρατήρησα πως ως τώρα είχα πάντα οκτώ εγγραφές κάθε μήνα. Για να μην χαλάσω το "έθιμο" και προς τιμήν της σημερινής εορταστικής ημέρας κάνω λοιπόν τώρα την ογδόη εγγραφή για τον Ιανουάριο!
ΥΓ. Ευχαριστώ την Sonja, τον Lupo, τον Gustav και την Frieda για την τούρτα!
27/1/07
Χιόνι!
Και ακόμη μια επίσκεψη στην Ελβετία!
St. Gallen, μια μικρή πλατεία με το άγαλμα μιας αρκούδας, έμβλημα της πόλης
Η Misato Katsuragi σε μια βιτρίνα;!
To St. Gallen είναι χτισμένο σε μια κοιλάδα και σκάλες σαν αυτές υπάρχουν αρκετές για να παρέχουν πρόσβαση στους πεζούς στα υψηλότερα επίπεδα της πόλης.
Κάπου στον δρόμο
St. Gallen, μια μικρή πλατεία με το άγαλμα μιας αρκούδας, έμβλημα της πόλης
Η Misato Katsuragi σε μια βιτρίνα;!
To St. Gallen είναι χτισμένο σε μια κοιλάδα και σκάλες σαν αυτές υπάρχουν αρκετές για να παρέχουν πρόσβαση στους πεζούς στα υψηλότερα επίπεδα της πόλης.
23/1/07
VF-1A Valkerie
Μετά από 3 μέρες παίδεμα με χαρτιά ψαλίδια κόλλα κτλ (σαν το νηπιαγωγείο ένα πράγμα) η VF-1A είναι έτοιμη! Θαυμάστε!
Και σε αυτήν την σελίδα μπορείτε να βρείτε τα σχέδια τα οποία μπορείτε να εκτυπώσετε και να φτιάξετε την δική σας Βαλκυρία ή άλλα διάφορα πράγματα:
http://www.plus4chan.org/papercraft/papercraft.php
Και σε αυτήν την σελίδα μπορείτε να βρείτε τα σχέδια τα οποία μπορείτε να εκτυπώσετε και να φτιάξετε την δική σας Βαλκυρία ή άλλα διάφορα πράγματα:
http://www.plus4chan.org/papercraft/papercraft.php
21/1/07
Olympiaturm
Όπως φαίνεται από το σπίτι μου...
...και η σκιά του
Στο εστιατόριο
Διάδρομος
Στην εξωτερική πλατφόρμα
Και το Ελληνικό στοιχείο μεταξύ άλλων
Στα 190 μέτρα περίπου ύψος ο αέρας ήταν κάπως πιο "αισθητός"
16/1/07
Από το Elfheim με αγάπη!
Πάει καιρός που έγραψα για τις περιπέτειες των τεσσάρων πολεμιστών του Final Fantasy. Ήρθε η ώρα λοιπόν για την συνέχεια! Έχοντας το πλοίο του πειρατή πλέον, οι μετακινήσεις γίνονται πιο εύκολες και ευχάριστες (εκτός φυσικά αν σε πιάσει ναυτία!) Μετά από μερικές άσκοπες γύρες (δεν μας είπε κανένας πως βρισκόμαστε σε κλειστή θάλασσα!) πιάσαμε στεριά στα νότια...Περιτριγυρισμένο από ένα απέραντο δάσος είναι το Elfheim. Το σπίτι των ξωτικών! Και πάνω από την πόλη δεσπόζει το κάστρο των ξωτικών... Κλασικά όπως και σε κάθε πόλη μόλις φτάνουμε μας βλέπουν όλοι με ένα χαμόγελο στα χείλη. (Ήρθαν οι ήρωες καιρός να τους στείλουμε να κάνουμε τις βρομοδουλειές μας!) Αυτήν την φορά βρήκε τον πρίγκηπα των ξωτικών η συμφορά και έπεσε σε βαθύ ύπνο. (που λέει ο λόγος δηλαδή, γιατί τα ροχαλητά του μέχρι έξω στην πόλη ακούγονταν...) Αν και δεν είχαν ιδέα πως ακριβώς θα μπορούσαμε να τον ξυπνήσουμε, μας φόρτωσαν έτσι και αλλιώς το καθήκον να το κάνουμε... Έτσι μας παράπεμψαν να βρούμε το σκοτεινό ξωτικό που έριξε την κατάρα στον πρίγκηπά τους. Σύμφωνα με πληροφορίες ο Astos (το σκοτεινό ξωτικό) ειδώθηκε τελευταία φορά να συχνάζει σε ένα εγκαταλελειμμένο κάστρο στα δυτικά (τι ψώρα έχουν αυτοί οι κακοί τύποι πάντα με τα εγκαταλελειμμένα και ερειπωμένα μέρη, δεν την καταλαβαίνω...) Ξεκινήσαμε για δυτικά...
Μετά από μια ακόμη περιπλάνηση σε άγρια δάση και βουνά φτάνουμε στο κάστρο. Πράγματι ερειπωμένο, μπάζει ο αγέρας από παντού. Ψυχή δεν βρήκαμε μέσα και όταν ήμασταν σχεδόν έτοιμοι να τα παρατήσουμε, ακούμε ένα βήξιμο. Ερχόταν από ένα δωμάτιο στο κέντρο του κάστρου. Μπαίνοντας βλέπουμε έναν βασιλιά, να κάθεται και να πίνει το τσάι του λες και είναι στο Bakingham με την Mother Queen... Τον ρωτάμε πως και είναι μόνος του εκεί αλλά αυτός δεν μας απαντάει τίποτα άλλο παρά πως θέλει οποσδήποτε την κορώνα του που βρίσκεται σε μια σπηλιά στα νότια... Τι μια, τι δύο, τρεις και δεκατρείς φορές τον ρωτήσαμε πάλι τα ίδια. Την κορώνα του... Μην έχοντας άλλη επιλογή (είχαμε δηλαδή απλώς μας έπιασε το φιλότιμο και ντρεπόμαστε να το πούμε) πιάνουμε τον δρόμο για νοτιά...
Στην σπηλιά οργιάζουν νυχτερίδες και αράχνες και κάτι άλλο γλοιώδες. (μην αγγίζεις αυτό το πράσινο πράγμα!) Που και που εμφανίζεται και κανένα φάντασμα έτσι περαστικό... Τελικά αφού κατεβήκαμε κάτι πατώματα προς τα κάτω (αλήθεια από πότε έχουν και οι σπηλιές πατώματα;) Και σιγά σιγά φτάσαμε στον πάτο και αφού πολεμήσαμε κάτι ψιλό-δαίμονες βρήκαμε την περιβόητη κορώνα (καλά για αυτή την παλιατζούρα έκανε ο άλλος τόσο θέμα;)
Τρέχοντας επιστρέφουμε στον βασιλιά του ερειπωμένου κάστρου και του δίνουμε την κορώνα. Αφού ξέσπασε σε γέλια, (πνίγηκε και καμιά δύο φορές και είπαμε τώρα θα το πάθει το εγκεφαλικό, τώρα θα το πάθει) έγινε η αποκάλυψη! Μέσα σε μια λάμψη άλλαξε από μορφή βασιλιά στην μορφή του Astos (πως το ξέραμε πως ήταν αυτός; Έχει έντονη φυσιογνωμία!) αφού άρχισε να λέει κάτι ασυναρτησίες από την χαρά του για κάποιο μοχθηρό του σχέδιο που δεν έβγαζε νόημα, καταλάβαμε πως δεν υπάρχει άλλη λύση παρά των όπλων! Η μάχη ήταν δύσκολη (έτσι για να έχει ενδιαφέρον το λέμε, δεν ήταν...) αλλά τελικά υπερνικήσαμε. Ο Astos, ως καθώς πρέπει κακός, εξατμίστηκε σε καπνό και άφησε πίσω του ένα κρυστάλλινο μάτι!
Επιστρέψαμε στο Elfheim και ρωτήσαμε μήπως αυτό το μάτι χρησιμεύει σε κάτι για να ξυπνήσει η "ωραία κοιμισμένη" των ξωτικών. Αυτά μας παρέπεμψαν στην Μοtoya (τελικά γριά μάγισσα ήταν όχι γέρος μάγος! σοκαριστική αποκάλυψη!) Φτάνοντας στην Motoya, είδαμε πως δεν είχε ιδιαίτερα καλύτερα κέφια από την τελευταία φορά. Της δώσαμε το μάτι μήπως και αλλάξει κάπως η διάθεσή της αλλά μάταια. Μάλλον είναι χρόνια κατάσταση τα κακά της κέφια... Με τα χίλια ζόρια μας έδωσε ένα φίλτρο άγνωστης χρήσης για ανταμοιβή... Μετά από ένα ακόμη υπερπόντιο ταξίδι, φτάνουμε στον πρίγκηπα του Elfheim. Δοκιμάζουμε το φίλτρο της μάγισσας και... ξυπάνει! (Πάλι καλά γιατί στο τέλος φοβόμουν πως θα έπρεπε να τον φιλήσω για να ξυπνήσει...) Ο Πρίγκηπας εις ανταμοιβή μας δίνει το χρυσό κλειδί... που ξεκλειδώνει διάφορες πόρτες σε διάφορα μέρη του κόσμου... (και εγώ που νόμιζα πως θα ήταν το κλειδί της ζώνης αγνότητάς του!)
Αφού δώσαμε φόρο τιμής στον τάφο του Link που βρίσκεται στο Elfheim. Ξεκινήσαμε την αναζήτηση των κλειδωμένων πορτών (γίναμε και κλείδαράδες!)
9/1/07
Και το Hyrule σώθηκε πάλι...
Σήμερα τελείωσα το Zelda: Twilight Princess! Ήταν αρκετά καλή εμπειρία ως παιχνίδι αν και εν τέλη πιστεύω πως το Ocarina of Time είχε καταφέρει να μου βγάλει περισσότερα συναισθήματα στην επιφάνεια καθώς το έπαιζα και όταν το τελείωσα. Δεν παύει όμως το Twilight Princess να είναι ένα πολύ καλό παιχνίδι, που σίγουρα το χάρηκα και θα το χαρώ περισσότερο καθώς θα τελειώνω και τα επιπλέον πράγματα που υπάρχουν στο παιχνίδι. Ακολουθεί ένα κείμενο με εντυπώσεις / πληροφορίες που έγραψα σε ένα φόρουμ:
Λόγω της επιστροφής στα ρεαλιστικά γραφικά όπως και στο Ocarina of time, ήταν σίγουρα το πιο αναμενόμενο Zelda από τους φανς τον τελευταίο καιρό. Τελικά δεν κυκλοφόρησε μόνο στον κύβο αλλά έγινε και port στο Wii, το οποίο έπαιξα και εγώ. Ας αρχίσω ίσως με το πιο ενδιαφέρον θέμα όσον αφορά την Wii έκδοση, που είναι ο χειρισμός.
Ο χειρισμός είναι αρκετά εύκολος και όχι ιδιαίτερα κουραστικός όπως ίσως θα περίμενε κάποιος. Με την κίνηση του Wii mote γίνεται ο χειρισμός του σπαθιού του Link. Μερικοί ίσως απογοητευτούν επειδή οι κινήσεις δεν είναι real time. Δηλαδή δεν κινείς το Wiimote στον χώρο και αντίστοιχα κινείται και το ξίφος του Link. Υπάρχουν συγκεκριμένες κινήσεις που κάνεις, πχ μια οριζόντια κίνηση κάνει οριζόντια επίθεση με το σπαθί, μια κάθετη, κάθετη επίθεση κτλ. Αντίθετα με το ξίφος, το πιο απολαυστικό και εύκολο σημείο είναι όταν χρησιμοποιείς τόξο ή τον γάντζο. Τότε μπορείς να στρέψεις το Wiimote προς το σημείο που θέλεις να χτυπήσεις και όλα γίνονται εύκολα και με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Η κίνηση του Link γίνεται με το nukchuck και τα αντικείμενα τοποθετούνται στον σταυρό κατεύθυνσης του Wiimote.
Από ιστορία το Twilight Princes φαίνεται να αλλάζει πορεία σε σχέση με το προηγούμενο Wind Waker. Είναι αρκετά πιο σκοτεινό και ατμοσφαιρικό από τα περισσότερα προηγούμενα Zelda (εμένα προσωπικά μου θύμισε στο ύφος αρκετά το Majora's Mask). Αν και δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία μέσα στο παιχνίδι για το πότε ακριβώς τοποθετείται χρονολογικά, σίγουρο είναι πως είναι μετά το Ocarina of Time και πριν το Wind Waker (η εξήγηση γιατί είναι spoiler :Ρ).
Ο κόσμος του Twilight Princes είναι μάλλον ο μεγαλύτερος σε Zelda παιχνίδι ως τώρα. Τόσο μεγάλος που κάνει απαραίτητη την χρήση της Epona ή την ταχύτητα του λύκου για τις μετακινήσεις. Παρά το μέγεθός του πάντως κάθε άλλο παρά κενός μπορεί να χαρακτηριστεί. Από γραφικής πλευράς είναι γεμάτος στην λεπτομέρεια, και κάθε γωνία του έχει κάτι για να εξερευνήσει ο παίκτης για να ανακαλύψει κάτι, είτε θα είναι κάποιο κρυμμένο σεντούκι, κομμάτι καρδιάς, μίνι dungeon ή τμήμα ενός από τα πολλά subquests.
Η διάρκεια για την κεντρική ιστορία είναι γύρω στις 40 ώρες (ίσως και 35 για όσους έχουν πιο γρήγορο ρυθμό) παρόλα αυτά, το παιχνίδι από νωρίς αφήνει να εννοηθεί πως δεν τελειώνουν όλα εκεί, μια και από νωρίς θα έρθει σε επαφή ο παίκτης με κάποιος από τα subquest του παιχνιδιού. Η δυσκολία είναι επίσης μέτρια θα έλεγα. Υπάρχουν όμως σημεία με αρκετά έξυπνους γρίφους που θα απασχολήσουν τον παίκτη...
Λόγω της επιστροφής στα ρεαλιστικά γραφικά όπως και στο Ocarina of time, ήταν σίγουρα το πιο αναμενόμενο Zelda από τους φανς τον τελευταίο καιρό. Τελικά δεν κυκλοφόρησε μόνο στον κύβο αλλά έγινε και port στο Wii, το οποίο έπαιξα και εγώ. Ας αρχίσω ίσως με το πιο ενδιαφέρον θέμα όσον αφορά την Wii έκδοση, που είναι ο χειρισμός.
Ο χειρισμός είναι αρκετά εύκολος και όχι ιδιαίτερα κουραστικός όπως ίσως θα περίμενε κάποιος. Με την κίνηση του Wii mote γίνεται ο χειρισμός του σπαθιού του Link. Μερικοί ίσως απογοητευτούν επειδή οι κινήσεις δεν είναι real time. Δηλαδή δεν κινείς το Wiimote στον χώρο και αντίστοιχα κινείται και το ξίφος του Link. Υπάρχουν συγκεκριμένες κινήσεις που κάνεις, πχ μια οριζόντια κίνηση κάνει οριζόντια επίθεση με το σπαθί, μια κάθετη, κάθετη επίθεση κτλ. Αντίθετα με το ξίφος, το πιο απολαυστικό και εύκολο σημείο είναι όταν χρησιμοποιείς τόξο ή τον γάντζο. Τότε μπορείς να στρέψεις το Wiimote προς το σημείο που θέλεις να χτυπήσεις και όλα γίνονται εύκολα και με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Η κίνηση του Link γίνεται με το nukchuck και τα αντικείμενα τοποθετούνται στον σταυρό κατεύθυνσης του Wiimote.
Από ιστορία το Twilight Princes φαίνεται να αλλάζει πορεία σε σχέση με το προηγούμενο Wind Waker. Είναι αρκετά πιο σκοτεινό και ατμοσφαιρικό από τα περισσότερα προηγούμενα Zelda (εμένα προσωπικά μου θύμισε στο ύφος αρκετά το Majora's Mask). Αν και δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία μέσα στο παιχνίδι για το πότε ακριβώς τοποθετείται χρονολογικά, σίγουρο είναι πως είναι μετά το Ocarina of Time και πριν το Wind Waker (η εξήγηση γιατί είναι spoiler :Ρ).
Ο κόσμος του Twilight Princes είναι μάλλον ο μεγαλύτερος σε Zelda παιχνίδι ως τώρα. Τόσο μεγάλος που κάνει απαραίτητη την χρήση της Epona ή την ταχύτητα του λύκου για τις μετακινήσεις. Παρά το μέγεθός του πάντως κάθε άλλο παρά κενός μπορεί να χαρακτηριστεί. Από γραφικής πλευράς είναι γεμάτος στην λεπτομέρεια, και κάθε γωνία του έχει κάτι για να εξερευνήσει ο παίκτης για να ανακαλύψει κάτι, είτε θα είναι κάποιο κρυμμένο σεντούκι, κομμάτι καρδιάς, μίνι dungeon ή τμήμα ενός από τα πολλά subquests.
Η διάρκεια για την κεντρική ιστορία είναι γύρω στις 40 ώρες (ίσως και 35 για όσους έχουν πιο γρήγορο ρυθμό) παρόλα αυτά, το παιχνίδι από νωρίς αφήνει να εννοηθεί πως δεν τελειώνουν όλα εκεί, μια και από νωρίς θα έρθει σε επαφή ο παίκτης με κάποιος από τα subquest του παιχνιδιού. Η δυσκολία είναι επίσης μέτρια θα έλεγα. Υπάρχουν όμως σημεία με αρκετά έξυπνους γρίφους που θα απασχολήσουν τον παίκτη...
7/1/07
Βερολίνο
Δεν μπορούσα να αντισταθώ... (τι κάνει ένας γάλλος στο Βερολίνο;)
Είμαι στην σωστή πόλη;
Στάση του μετρό στο Ανατολικό Βερολίνο
Potsdamerplatz
Αν αυτή η κότα στην μέση είχει σταθεί λίγο στην άκρη θα φαινόταν ένα έλκηθρο με ρόδες που το σέρνανε σκυλιά
Τμήμα του τείχους
Potsdamerplatz εκ των έσω 
Η Γερμανική βουλή (αυτή είναι η καλή που δείχνουν στον κόσμο, έχουν και άλλη που είναι οι βουλευτές)
Οι Βερολινέζοι είναι εχθρικοί και απερίσκεπτοι, τραχείς και εγωιστές, το Βερολίνο είναι αποκρουστικό, θορυβώδες, βρόμικο και γκρι, γεμάτο εργοτάξια και συμφορισμένους δρόμους όπου σταματάς και ξεκινάς -- κι όμως λυπάμαι όλους όσους δεν μπορούν να ζήσουν σε αυτήν την πόλη!
Anneliese Bödecker
1/1/07
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)