Πάει καιρός που έγραψα για τις περιπέτειες των τεσσάρων πολεμιστών του Final Fantasy. Ήρθε η ώρα λοιπόν για την συνέχεια! Έχοντας το πλοίο του πειρατή πλέον, οι μετακινήσεις γίνονται πιο εύκολες και ευχάριστες (εκτός φυσικά αν σε πιάσει ναυτία!) Μετά από μερικές άσκοπες γύρες (δεν μας είπε κανένας πως βρισκόμαστε σε κλειστή θάλασσα!) πιάσαμε στεριά στα νότια...Περιτριγυρισμένο από ένα απέραντο δάσος είναι το Elfheim. Το σπίτι των ξωτικών! Και πάνω από την πόλη δεσπόζει το κάστρο των ξωτικών... Κλασικά όπως και σε κάθε πόλη μόλις φτάνουμε μας βλέπουν όλοι με ένα χαμόγελο στα χείλη. (Ήρθαν οι ήρωες καιρός να τους στείλουμε να κάνουμε τις βρομοδουλειές μας!) Αυτήν την φορά βρήκε τον πρίγκηπα των ξωτικών η συμφορά και έπεσε σε βαθύ ύπνο. (που λέει ο λόγος δηλαδή, γιατί τα ροχαλητά του μέχρι έξω στην πόλη ακούγονταν...) Αν και δεν είχαν ιδέα πως ακριβώς θα μπορούσαμε να τον ξυπνήσουμε, μας φόρτωσαν έτσι και αλλιώς το καθήκον να το κάνουμε... Έτσι μας παράπεμψαν να βρούμε το σκοτεινό ξωτικό που έριξε την κατάρα στον πρίγκηπά τους. Σύμφωνα με πληροφορίες ο Astos (το σκοτεινό ξωτικό) ειδώθηκε τελευταία φορά να συχνάζει σε ένα εγκαταλελειμμένο κάστρο στα δυτικά (τι ψώρα έχουν αυτοί οι κακοί τύποι πάντα με τα εγκαταλελειμμένα και ερειπωμένα μέρη, δεν την καταλαβαίνω...) Ξεκινήσαμε για δυτικά...
Μετά από μια ακόμη περιπλάνηση σε άγρια δάση και βουνά φτάνουμε στο κάστρο. Πράγματι ερειπωμένο, μπάζει ο αγέρας από παντού. Ψυχή δεν βρήκαμε μέσα και όταν ήμασταν σχεδόν έτοιμοι να τα παρατήσουμε, ακούμε ένα βήξιμο. Ερχόταν από ένα δωμάτιο στο κέντρο του κάστρου. Μπαίνοντας βλέπουμε έναν βασιλιά, να κάθεται και να πίνει το τσάι του λες και είναι στο Bakingham με την Mother Queen... Τον ρωτάμε πως και είναι μόνος του εκεί αλλά αυτός δεν μας απαντάει τίποτα άλλο παρά πως θέλει οποσδήποτε την κορώνα του που βρίσκεται σε μια σπηλιά στα νότια... Τι μια, τι δύο, τρεις και δεκατρείς φορές τον ρωτήσαμε πάλι τα ίδια. Την κορώνα του... Μην έχοντας άλλη επιλογή (είχαμε δηλαδή απλώς μας έπιασε το φιλότιμο και ντρεπόμαστε να το πούμε) πιάνουμε τον δρόμο για νοτιά...
Στην σπηλιά οργιάζουν νυχτερίδες και αράχνες και κάτι άλλο γλοιώδες. (μην αγγίζεις αυτό το πράσινο πράγμα!) Που και που εμφανίζεται και κανένα φάντασμα έτσι περαστικό... Τελικά αφού κατεβήκαμε κάτι πατώματα προς τα κάτω (αλήθεια από πότε έχουν και οι σπηλιές πατώματα;) Και σιγά σιγά φτάσαμε στον πάτο και αφού πολεμήσαμε κάτι ψιλό-δαίμονες βρήκαμε την περιβόητη κορώνα (καλά για αυτή την παλιατζούρα έκανε ο άλλος τόσο θέμα;)
Τρέχοντας επιστρέφουμε στον βασιλιά του ερειπωμένου κάστρου και του δίνουμε την κορώνα. Αφού ξέσπασε σε γέλια, (πνίγηκε και καμιά δύο φορές και είπαμε τώρα θα το πάθει το εγκεφαλικό, τώρα θα το πάθει) έγινε η αποκάλυψη! Μέσα σε μια λάμψη άλλαξε από μορφή βασιλιά στην μορφή του Astos (πως το ξέραμε πως ήταν αυτός; Έχει έντονη φυσιογνωμία!) αφού άρχισε να λέει κάτι ασυναρτησίες από την χαρά του για κάποιο μοχθηρό του σχέδιο που δεν έβγαζε νόημα, καταλάβαμε πως δεν υπάρχει άλλη λύση παρά των όπλων! Η μάχη ήταν δύσκολη (έτσι για να έχει ενδιαφέρον το λέμε, δεν ήταν...) αλλά τελικά υπερνικήσαμε. Ο Astos, ως καθώς πρέπει κακός, εξατμίστηκε σε καπνό και άφησε πίσω του ένα κρυστάλλινο μάτι!
Επιστρέψαμε στο Elfheim και ρωτήσαμε μήπως αυτό το μάτι χρησιμεύει σε κάτι για να ξυπνήσει η "ωραία κοιμισμένη" των ξωτικών. Αυτά μας παρέπεμψαν στην Μοtoya (τελικά γριά μάγισσα ήταν όχι γέρος μάγος! σοκαριστική αποκάλυψη!) Φτάνοντας στην Motoya, είδαμε πως δεν είχε ιδιαίτερα καλύτερα κέφια από την τελευταία φορά. Της δώσαμε το μάτι μήπως και αλλάξει κάπως η διάθεσή της αλλά μάταια. Μάλλον είναι χρόνια κατάσταση τα κακά της κέφια... Με τα χίλια ζόρια μας έδωσε ένα φίλτρο άγνωστης χρήσης για ανταμοιβή... Μετά από ένα ακόμη υπερπόντιο ταξίδι, φτάνουμε στον πρίγκηπα του Elfheim. Δοκιμάζουμε το φίλτρο της μάγισσας και... ξυπάνει! (Πάλι καλά γιατί στο τέλος φοβόμουν πως θα έπρεπε να τον φιλήσω για να ξυπνήσει...) Ο Πρίγκηπας εις ανταμοιβή μας δίνει το χρυσό κλειδί... που ξεκλειδώνει διάφορες πόρτες σε διάφορα μέρη του κόσμου... (και εγώ που νόμιζα πως θα ήταν το κλειδί της ζώνης αγνότητάς του!)
Αφού δώσαμε φόρο τιμής στον τάφο του Link που βρίσκεται στο Elfheim. Ξεκινήσαμε την αναζήτηση των κλειδωμένων πορτών (γίναμε και κλείδαράδες!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου