Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια της παρούσας γενιάς...

Πηγή: Kotaku

Μια, και εγώ ο ίδιος σίγουρα έχω μια τάση αποφυγής με τα σύγχρονα παιχνίδια, (σπάνια κάποιο καταφέρνει να μαγνητίσει το ενδιαφέρον μου και ακόμη και όταν γίνει αυτό δεν με ευχαριστούν τόσο όσο τα παιχνίδια της 16-Bit γενιάς) αναρωτιέμαι αν άραγε είναι αυτός ο λόγος; Με το ροζ πάντως δεν έχω κάποιο πρόβλημα!

Kingdom Hearts: Birth by Sleep

Έχοντας σχεδόν ολοκληρώσει το 1/3 του παιχνιδιού, νομίζω πως είναι ώρα να γράψω μερικά πράγματα για το παιχνίδι που ξανά έβγαλε το PSP από το ντουλάπι (!) και έχει την απόλυτη «gaming αφοσίωσή» μου αυτές τις μέρες (συγνώμη FFVII, θα πρέπει να περιμένεις :-P).

Μία από τις αναμενόμενες κυκλοφορίες του Σεπτέμβρη φέτος ήταν το επόμενο κομμάτι της σειράς Kingdom Hearts, που αυτήν την φορά μας πηγαίνει στον παρελθόν εξιστορώντας τα γεγονότα που έγιναν και οδήγησαν στην αρχή της περιπέτειας του Sora και των φίλων του στο πρώτο παιχνίδι. Το παιχνίδι χωρίζεται σε τρία μέρη με κάθε μέρος να διηγείται την ιστορία από την πλευρά του καθένα εκ των τριών χαρακτήρων του παιχνιδιού: Terra, Ventus και Aqua.

Γενικά είμαι αρκετά ευχαριστημένος από το παιχνίδι. Η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα παρά τους πιασάρικους και σχεδόν κλισέ, πλέον, διαλόγους. Στο σύστημα μάχης έχει πέσει πολύ καλή δουλειά και γενικά το παιχνίδι παίζεται ευχάριστα. Αλλα.... για κάποιο λόγο πριν καλά-καλά ξεκινήσω στο παιχνίδι, ήδη με είχε εκνευρίσει! Και αυτό λόγω της «install data» επιλογής.

Η συγκεκριμένη επιλογή είναι προαιρετική μια και δεν απαιτείται για να «τρέξει» το παιχνίδι αλλά και χωρίς αυτήν οι χρόνοι φορτώματος από το UMD είναι υπερβολικά μεγάλοι! Οπότε, νομίζω πως γίνεται σχεδόν υποχρεωτικό να εγκαταστήσει ο παίκτης κάποια αρχεία στο memory stick του PSP.

 

Η ιδέα κάθε άλλο παρά κακή είναι αφού εκτός από τους μικρότερους χρόνους φορτώματος έχει ως αποτέλεσμα να ακούγεται λιγότερο και το (για εμένα τουλάχιστον) εκνευριστικό «γουργουρητό» του UMD. Πιθανόν να βοηθάει και σε επιμήκυνση της διάρκειας της μπαταρίας μια και το UMD drive, το οποίο απαιτεί αρκετή ενέργεια, δεν δουλεύει συνέχεια. Χωρίς πολύ σκέψη, το πρώτο πράγμα που έκανα αφού έβαλα το δισκάκι μέσα στο PSP ήταν να επιλέξω την εγκατάσταση. Η οποία πριν να αρχίσει, προτρέπει να συνδέσεις το PSP στο ρεύμα για να μην τελειώσει η μπαταρία κατά την διάρκειά της. Αλλά μια και η μπαταρία μου ήταν φαινομενικά γεμάτη (και οι 3 μπάρες γεμάτες), συνέχισα χωρίς να το συνδέσω στην πρίζα. Όλα φαίνονταν να είναι εντάξει, όμως με το που άρχισε η εγκατάσταση βγήκε αμέσως ένα μήνυμα σφάλματος πως δεν μπορεί να ολοκληρωθεί επειδή το επίπεδο της μπαταρία είναι χαμηλό!

Έτσι, αποφάσισα να παίξω πρώτα λίγο, μέχρι να τελειώσει η μπαταρία και μετά καθώς θα το φορτίζα θα ξανά δοκίμαζα με την εγκατάσταση. Εφόσον θα είναι στην πρίζα, σκέφτηκα, πως δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Στην πράξη όμως αποδείχτηκε το αντίθετο... Παρά την πρίζα το παιχνίδι πάλι δεν έκανε την εγκατάσταση, παραπονούμενο πως το επίπεδο της μπαταρίας είναι χαμηλό!! Μην έχοντας άλλη επιλογή, άφησα το PSP κλειστό να φορτίζει. Αργότερα όταν η φόρτιση είχε τελειώσει, το έβγαλα από την πρίζα, το άνοιξα και έκανα μια ακόμη προσπάθεια για την εγκατάσταση.... Αλλά και πάλι τζίφος.... Το γνωστό σφάλμα με την μπαταρία δεν άφηνε να τελειώσει η εγκατάσταση. Ή μάλλον, δεν την άφηνε καν να αρχίσει! Τελικά όπως αποδείχτηκε πρέπει και η μπαταρία να είναι γεμάτη αλλά και το PSP να είναι συνδεμένο στο ρεύμα.... Μόνο έτσι κατάφερα να κάνω την εγκατάσταση. Κάτι που βρίσκω ιδιαίτερα ανόητο και μη πρακτικό. Και η τσιγκουνιά της sony στο μήκος του καλωδίου δεν βοηθά τα πράγματα... Είναι τόσο κοντό (μόλις 1μ. / συγκριτικά το καλώδιο του DS είναι 2μ. και του κινητού μου 1,75μ) που σε αναγκάζει να πρέπει να καθίσεις υπερβολικά κοντά σε μια πρίζα και όχι αναπαυτικά στον καναπέ ή μια καρέκλα για να μπορείς να το χειριστείς / να παίξεις...

Αλλά εντάξει, ας μην είμαι παραπονιάρης. Την εγκατάσταση την κάνεις μόνο μια φορά και τελείωσε. Δεν είναι τόσο τραγικό που υπήρχαν κάποια μικρά προβλήματα με αυτήν... Αλλά(2).... Για κάποιον λόγο, παρά την εγκατάσταση το παιχνίδι δεν φαίνεται να φορτώνει καθόλου πιο γρήγορα... Το UMD ακούγεται το ίδιο συχνά όπως και πριν και οι χρόνοι φορτώματος παραμένουν πολύ μεγάλοι... Προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου πως είναι μόνο η ιδέα μου και το παιχνίδι σίγουρα φορτώνει έστω λίγο πιο γρήγορα, είχα ήδη παίξει μερικές ώρες ως που, στο μενού του παιχνιδιού ανακάλυψα ένα υπό-μενού που λέγονταν «config». Εκεί πέρα εκτός από τις κλασικές ρυθμίσεις για την κάμερα, χάρτες κτλ που υπάρχουν σχεδόν στα περισσότερα παιχνίδια, υπήρχαν και κάποιες επιλογές περισσότερο «τεχνικού τομέα». Μεταξύ άλλων υπάρχει η δυνατότητα να αυξηθεί ο αριθμός των χρωμάτων και η ταχύτητα του επεξεργαστή. Και μια ακόμη τρίτη επιλογή για το αν το παιχνίδι θα φορτώνει μόνο από το UMD ή αν θα χρησιμοποιεί επίσης και τα δεδομένα που εγκαταστάθηκαν... Μπίνγκο! Ενεργοποιώντας αυτήν την επιλογή έκανε το παιχνίδι πράγματι να φορτώνει πολύ πιο γρήγορα από ότι πριν και χωρίς να χρησιμοποιεί συνέχεια το UMD drive... Αλλά... ένα λεπτό! Γιατί αυτή η επιλογή είναι από default απενεργοποιημένη; Για τα χρώματα και την ταχύτητα της CPU είναι κατανοητό, μια και το ίδιο το παιχνίδι προειδοποιεί πως η ενεργοποίηση της πρώτης επιλογής μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα και της δεύτερης έχει ως αποτέλεσμα να τελειώνει η μπαταρία πολύ πιο γρήγορα. Αλλά η τρίτη επιλογή γιατί να υπάρχει καν; Εφόσον ήδη στην start screen μπορεί ο παίκτης να επιλέξει να εγκαταστήσει το παιχνίδι, δεν είναι λογικό πως εφόσον κάνει την εγκατάσταση ΘΕΛΕΙ να την χρησιμοποιήσει για να φορτώνει το παιχνίδι πιο γρήγορα; Γιατί να πρέπει να μπει στον κόπο να ενεργοποιήσει την εγκατάσταση αφού την έχει κάνει ήδη; Και γιατί όταν τελείωσε η εγκατάσταση δεν υπήρχε κανένα μήνυμα που να πει στον παίκτη πως πρέπει να την ενεργοποιήσει από το μενού μέσα στο παιχνίδι; Πως θα ξέρει ο παίκτης καν, ότι υπάρχει αυτή η επιλογή στο συγκεκριμένο υπό μενού; Και μην μου πει κανένας για manual, μια και αμφιβάλω πως το πρώτο πράγμα που θα κάνει κάποιος όταν πάρει ένα παιχνίδι που θέλει παίξει στα χέρια του, είναι να καθίσει και να διαβάσει αναλυτικά τις οδηγίες...

Sorry, squenix, αλλά σε αυτήν την περίπτωση μιλάμε για ένα μεγάλο fail...

ΥΓ.: Επίσης, για ποιον λόγο τα δύο πρώτα μέρη της τελευταίας μάχης του Terra είναι εξευτελιστικά εύκολα ενώ το τρίτο εξευτελιστικά δύσκολο; Give me a break Squenix....

Εργαζόμενο κορίτσι: Aeris

Το πρωί πουλάει λουλούδια και το βράδυ... WTF?!

Και φυσικά ο Cloud σε μια τέτοια προσφορά δεν χρειάζεται καν να απαντήσει. Ορθώνει αυτόματα το ανάστημά του για να προστατέψει την Aeris. Κάτι που μου θυμίζει αυτό:

Σκέφτεσαι με το λάθος κεφάλι
Άσχετα για το τι μπορεί να κατηγορείται ή το πόσο μυστηριώδης είναι η προέλευσή της, ο ήρωας πάντα θα είναι έτοιμος να πολεμήσει μέχρι θανάτου για οποιοδήποτε κορίτσι γνώρισε μόλις 3 δευτερόλεπτα πριν.

#3 από The Grand List of Console RPG Clichés

xxxHOLiC (kei & shunmuki)

Μετά την πρώτη σαιζόν του xxxHOLiC ακολουθεί η συνέχεια (kei) με 13 επεισόδια. Η σειρά αρχίζει να παίρνει από εδώ μια κάπως διαφορετική τροπή. Πέρα τον κόσμο των παραφυσικών φαινομένων που παρουσιάστηκε ήδη, πλέον έχουμε την βύθιση και σε έναν ονειρικό κόσμο. Πλέον ο Watanuki βιώνει καταστάσεις και συναντά άτομα μέσα στα όνειρά του, που όπως φαίνεται δεν είναι απλώς όνειρα όπως συνήθως με το αποτέλεσμα αρκετές φορές να γίνεται ιδιαίτερα ασαφής η διαφορά μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας.

Με μικρότερο αριθμό επεισοδίων, η δεύτερη σαιζόν δεν παρουσιάζει πολλούς καινούργιους χαρακτήρες, παρόλα αυτά κοινά την όλη ιστορία περισσότερο μια και δεν ασχολείται με «άσχετους» περιστασιακούς πελάτες του μαγαζιού μέσα σε αυτοτελή επεισόδια όπως η πρώτη σαιζόν αλλά επικεντρώνεται σε χαρακτήρες και ιστορίες που εξελίσσονται αργά σε περισσότερα επεισόδια επηρεάζοντας όμως άμεσα τον πρωταγωνιστή ο οποίος και αλλάζει αρκετά και αυτό ήδη από το πρώτο επεισόδιο! Η Kohane είναι ένας από τους καινούργιους χαρακτήρες που θα επηρεάσει τον χαρακτήρα του Watanuki και θα αποτελέσει το βασικό θέμα για αρκετά επεισόδια. Επίσης το πέπλο μυστηρίου γύρω από την πολύ αγαπημένη Himawari-chan του Watanuki πέφτει, αποκαλύπτοντας τραγική της «δύναμη».

Τέλος αν και όχι τόσο έντονες επιτέλους επιστρέφουν οι αναφορές στο Tsubasa Chronicles, που είχαν κοπεί εντελώς από την πρώτη σαιζόν, λόγω των διαφορετικών στούντιο που είχαν αναλάβει τις σειρές. Το όλο πακέτο είναι σίγουρα ακόμη πιο δυνατό και ενδιαφέρον από την πρώτη σαιζόν. Το μόνο κακό είναι πως τελειώνει μετά από 13 επεισόδια.....

... αλλά, υπάρχει και συνέχεια! Μια και η σειρά συνεχίζει με τα δύο OVA υπό τον τίτλο, xxxHOLiC 春夢記 (shunmuki = χρονικό ανοιξιάτικων ονείρων). 

Φτιαγμένα αναφορικά με τα ανάλογα OVA του Tsubasa Chronicles, τα OVA συνδέονται μεταξύ τους σαν δύο κομμάτια του ίδιου παζλ. Για το xxxHOLiC όπως δηλώνει και ο τίτλος, η θεματική με την μείξη ονείρων και πραγματικότητας είναι στα πάνω της και κυριαρχεί από την αρχή ως το τέλος. Επίσης το cross over με το Tsubasa Chronicles είναι στο μεγαλύτερο βαθμό που έχει βρεθεί ποτέ στην σειρά και φτάνει στα επίπεδα του manga. Τα OVA πλέον επικεντρώνονται στον Watanuki, που πλέον από απλώς παρατηρητής γίνεται πλέον ο κεντρικός άξονας των γεγονότων που συμβαίνουν, όχι μόνο στο άμεσο περιβάλλον του αλλά και πολύ μακριά, σε διαφορετικούς κόσμους...

Η όλη δυναμική που αναπτύχθηκε στο xxxHOLiC, πλέον βρίσκεται σε αποκορύφωση με τον Watanuki και την ίδια την ύπαρξή του, που φαίνεται πως κρύβει πολλά μυστικά, να βρίσκεται στο επίκεντρο. Αν έπρεπε να διαλέξω κάποιο κομμάτι της σειράς ως το καλύτερο σίγουρα θα ήταν αυτό το διπλό OVA!!!

FFVI: The End + +

Μετά από ατελείωτες μάχες μέσα στο έξτρα dungeon της GBA έκδοσης όπου σχεδόν κάθε τρίτο βήμα είχε ως αποτέλεσμα random encounter, ξεπερνώντας τα εμπόδια με τους γρίφους και τα αδέσποτα bosses, έφτασα τελικά στον Kaiser Dragon! Ο οποίος δεν έκρυψε την χαρά του που με είδε και άρχισε τα κοσμητικά επίθετα για το ανθρώπινο είδος πριν ορμήσει στην μάχη. Που όμως μου φάνηκε γενικά ευκολότερη από κάποιες άλλες μέσα στο ίδιο dungeon. Όχι πως ο Kaiser Dragon ήταν εύκολος, το αντίθετο μάλιστα: πήρε πολύ περισσότερη ώρα για να τον νικήσω από οποιαδήποτε άλλη μάχη. Περισσότερο και από τον τελικό Kefka. Απλώς δεν είχε τόσες πολλές ύπουλες ή άδικες κινήσεις και γενικά ήταν βατός. Αφού τον νίκησα και απέκτησα τον Diablos, το παιχνίδι μέσω ενός imp μου ενημέρωσε πως πλέον έχει ξεκλειδωθεί η τελευταία πρόκληση του παιχνιδιού, η Soul Shrine.

Αυτή η τελευταία πρόκληση βάζει τον παίκτη σε συνεχόμενες μάχες με εχθρούς και αρχηγούς από όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Δυνατότητα να γιατρευτεί κάποιος παίχτης ή για αλλαγή εξοπλισμού δεν υπάρχει ανάμεσα στις μάχες παρά μόνο όταν νικήσει ο παίκτης έναν συγκεκριμένο αριθμό μαχών. Επίσης αν φύγει από το σημείο (για να αποθηκεύσει το παιχνίδι, πχ.) θα πρέπει να ξανά αρχίσει από την αρχή την επόμενη φορά που θα επιστρέψει. Αρχικά οι μάχες είναι αρκετά εύκολες μια και ξεκινουν με απλούς εχθρούς που δεν χρειάζονται παρά ένα χτύπημα (με το επίπεδο που βρίσκονται οι χαρακτήρες) πλέον. Έπαιξα μέχρι και το τρίτο σημείο όπου οι συνεχόμενες μάχες σταματούν αλλά μετά βγήκα έξω για να το σώσω... Οπότε....έχοντας δει και έναν κατάλογο με τους εχθρούς που με περίμεναν στις μάχες δεν μου άνοιξε η όρεξη ιδιαίτερα να το τελειώσω εντελώς και αυτό το μέρος του Final Fantasy VII μια και στις τελευταίες μάχες αναγκάζεσαι να πολεμήσεις όλους τους αρχηγούς του Dragon's Den τον έναν μετά τον άλλο... Κάτι που απαιτεί ακόμη μεγαλύτερο επίπεδο και grinding...

Πέρα από αυτό πήρα και τον τελευταίο χαρακτήρα του παιχνιδιού, τον Gogo. Ένας μυστηριώδης μίμος που έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο προηγούμενο Final Fantasy, το V.

Γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένος από την όλη εμπειρία που προσέφερε το Final Fantasy VI. Δεν το κρύβω πως είναι από τα αγαπημένα μου, λόγω της ενδιαφέρουσας ιστορίας του, το βάθος και πλήθος των χαρακτήρων που εμφανίζονται. Τις πολλές ανατροπές και το πρώτο μεγάλο αποκορύφωμα που ο κόσμος σχεδόν καταστρέφεται. Επίσης είναι το πρώτο που ξεφεύγει από το κλασικό στιλ «fantasy» που κυριαρχεί σε όλα τα παιχνίδια πριν από αυτό και ξεκινά το περισσότερο σκοτεινό και σύγχρονο τεχνολογικά στιλ που θα συνεχιστεί για τα επόμενα παιχνίδια.

Όπως όλα τα καλά πράγματα όμως τώρα τελείωσε και αυτό και σειρά έχει... το μάλλον πιο γνωστό ανάμεσα στα παιχνίδια της σειράς, το Final Fantasy VII.


Τα στατιστικά μου ως εδώ πέρα:

Terra 
Lvl 73, HP 8205, MP 999

Locke
Lvl 60, HP 5746, MP 700

Cyan
Lvl 61, HP 5515, MP 727

Shadow
Lvl 55, HP 4426, MP 731

Edgar
Lvl 62, HP 5549, MP 727

Sabin
Lvl 59, HP 5040, MP 686

Celes
Lvl 54, HP 4479, MP 823

Strago
Lvl 56, HP 4515, MP 751

Relm
Lvl 57, HP 4845, MP 685

Setzer
Lvl 50, HP 3900, MP 607

Moogle
Lvl 53, HP 5346, MP 643

Gau
Lvl 43, HP 3802, MP 539

Gogo
Lvl 57, HP 4655, MP 673

Umaro
Lvl 36, HP 2123, MP 454

Χρόνος: 55:55
Βήματα: 111195
Gil: 3581533
Bestiarity: 95%

Νokia Μusic >> Ovi Music

Από σήμερα η υπηρεσία μουσικής της Nokia άλλαξε όνομα και όχι μόνο! Αν και λιγότερο γνωστή από την αντίστοιχη iTunes της Apple δεν θα την χαρακτήριζα ιδιαίτερα άσχημη. Όπως όμως στις περισσότερες υπηρεσίες και προϊόντα της Nokia είχε την κατάρα του «καλή και πρωτότυπη ιδέα αλλά στην πράξη κάπου χάνεται και χαλάει»... Και παρά τις λογικές τιμές (0,99€ το τραγούδι) και την μεγάλη ποικιλία των τραγουδιών που προσφέρει (μεταξύ των οποίων βρήκα και τα περισσότερα τραγούδια της αγαπημένης μου Utada Hikaru, μάλιστα!) το μεγάλο αρνητικό της υπηρεσίας ήταν το DRM!

Για αυτόν τον λόγο ως τώρα η μόνη μου εμπειρία στην πράξη ήταν όταν η Nokia μου δώρισε 5€ για αγορά τραγουδιών καθώς επίσης το κατέβασμα μερικών δωρεάν τραγουδιών που προσφέρουν που και που. Αλλά ακόμη και σε αυτά έρχεται το DRM με τους περιορισμούς που θέτει... Τα τραγούδια μπορούσαν φυσικά να αναπαραχθούν στο Nokia κινητό μου, πέρα από εκεί τα πράγματα ήταν όμως δύσκολα. Σίγουρα υπήρχε η δυνατότητα να επεκταθεί η αναπαραγωγή των αγορασμένων τραγουδιών μέχρι και σε 10 επιπλέον συσκευές. Το θέμα όμως είναι πως λόγω DRM στην πράξη αυτό δεν ήταν τόσο εύκολο όσο στην θεωρία.

Για τον Linux υπολογιστή μου δεν υπάρχει καν δυνατότητα αναπαραγωγής αρχείων με DRM μια και έρχονται σε αντίθεση η φιλοσοφία των Unix (ανοιχτό λειτουργικό με ανοιχτό κώδικα) και την περιοριστικής φιλοσοφίας του DRM. Επίσης δεν υπάρχει καμία δυνατότητα για αναπαραγωγή σε οποιοδήποτε απλό mp3 player... Συν όλων αυτών για κάποιο περίεργο λόγο η Nokia δεν επέτρεπε την πρόσβαση στον Μusic Store της από κάποιον υπολογιστή που χρησιμοποιούσε Linux λειτουργικό, κάτι που έκανε την εμπειρία (για εμένα τουλάχιστον) ακόμη πιο περιορισμένη μια και η μόνη επιλογή ήταν η μικρή οθόνη του κινητού...

Όλα αυτά ευτυχώς αποτελούν πλέον παρελθόν! Από σήμερα το Nokia Music μετονομάζεται σε Ovi Music και από ότι φαίνεται αλλάζει και φιλοσοφία! Πλέον όλα τα τραγούδια παρέχονται στο mp3 φόρματ χωρίς DRM! Η πρόσβαση στο μουσικό κατάστημα είναι δυνατή ακόμη και με linux! Και το καλύτερο; Ο κάθε συνδρομητής μπορεί να ξανά κατεβάσει όλα τα αγορασμένα του τραγούδια, κάτι που ήταν πάντα δυνατό, αλλά τώρα έχει την δυνατότητα να τα ξανά κατεβάσει ως mp3 και χωρίς DRM! Κάτι που ανοίγει τους ορίζονται για ελεύθερη αναπαραγωγή παντού!

Όλες αυτές οι αλλαγές φυσικά κάνουν την υπηρεσία πολύ πιο ελκυστική από πριν. Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα φαν των ψηφιακών αγορών, πλέον δεν νομίζω πως να υπάρχουν σοβαροί λόγοι που να με αποτρέψουν μελλοντικά στο να αγοράσω κάποιο τραγούδι... Αν μη τι άλλο σίγουρα είναι φτηνότερο από το να αγοράσω ένα ολόκληρο CD αν με ενδιαφέρει μόνο ένα τραγούδι.

Μακάρι να έχουμε περισσότερες τέτοιες αλλαγές από την Nokia, ιδιαίτερα ως προς την υποστήριξή ή μη περιορισμό πρόσβασης των Linux συστημάτων.

FFVI: The End!

Έχοντας καλύψει το θέμα του κακού του Final Fantasy VI, ήρθε η ώρα τώρα να μιλήσω και για τον τερματισμό. Χθες έφτασα στο τελευταίο dungeon και αντιμετώπισα τον Kefka. Μετά από μια άδικη ήττα στην πρώτη προσπάθεια, με την δεύτερη κατάφερα και τον νίκησα, έτσι ο κόσμος μπορεί πλέον να επιστρέψει σε καιρούς ειρήνης!

Για εμένα ο τερματισμός του Final Fantasy VI, είναι αν όχι ο καλύτερος από τους καλύτερους που έχω δει ποτέ στα παιχνίδια της σειράς. Για αυτόν τον λόγο θα είναι και ο πρώτος που θα παραθέσω εδώ πέρα σε βίντεο κάτι που νομίζω έχω κάνει μόνο για το Chrono Trigger ως τώρα...

Κλασικά, για όσους δεν έχουν παίξει το παιχνίδι και τους ενδιαφέρει είναι λογικό πως τα βίντεο παρακάτω περιέχουν spoilers!

"Bleh! You people make me sick! You sound like lines from a self-help book!"

Το μοναδικό μειονέκτημα που μπορώ να σκεφτώ για το Final Fantasy VI είναι πως μετά από αυτό ακολούθησε το VII. Η όχι πάντα άδικη, αλλά πολλές φορές υπερβολική, μανία κάποιων ατόμων με το Final Fantay VII αδικεί πάντα τα υπόλοιπα αδέρφια του και μεταξύ αυτών ίσως αυτό που αδικείται περισσότερο όντας στην σκιά του VII είναι το Final Fantasy VI.

Σε τέτοιο βαθμό που αυτή η αδικία επεκτείνεται ακόμη και στους κακούς των παιχνιδιών. Σίγουρα ο Sephiroth έχει καθιερωθεί ως ο «απόλυτος κακός». Ακόμη και, αν όχι μαμμόθρεφτος, έχει τουλάχιστον κάποιο οιδιπόδειο σύμπλεγμα με την Jenova, εμφανίζεται αρκετά θηλυπρεπής και στην τελική όντας και ο ίδιος σχεδόν θύμα γίνεται λίγο πολύπλοκη η ιστορία του...

Ο αντίστοιχος «κακός» του Final Fantasy VI, είναι ο Kefka Pallazo. Ένα κακός με «τα όλα του» που δυστυχώς δεν είχε την καλύτερη τύχη με τα μίντια και έχει μείνει σχεδόν στην αφάνεια.... Ο Kefka είναι ένα τρανό παράδειγμα του κακού που με σκληρή δουλειά και υπομονή ανεβαίνει στην κλίμακα της... «κακοσύνης»(;) και από ένα απλό τσιράκι (ή κλόουν καλύτερα) του αυτοκράτορα φτάνει στην κορυφή! Αυτό ισχύει και στις δυνάμεις του μέσα στο παιχνίδι, μια και αρχικά φαίνεται να μην είναι τόσο δυνατός, κατά την διάρκεια αποκτά όλο και περισσότερες δυνάμεις. Ο χαρακτήρας του όμως παραμένει πάντα σταθερός. Ο Kefka είναι αδίστακτος, δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την ανθρώπινη ζωή, δεν έχει πρόβλημα να αποδεκατίσει ολόκληρες πόλεις για να πετύχει τον στόχο του, ίσα-ίσα, φαίνεται να απολαμβάνει τον πόνο των άλλων. Είναι ίσως ο χαρακτηριστικός «ψυχάκιας» ή τρελός κακός.

Κάτι που τον κάνει να ξεχωρίζει όμως σε αντίθεση με τους περισσότερους κακούς είναι πως όχι μόνο θέλησε να αποκτήσει «θεϊκές» δυνάμεις αλλά το κατάφερε κιόλας. Σχεδόν σε ολόκληρο το δεύτερο μισό του παιχνιδιού ο Kefka είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του κόσμου, αποκτώντας μάλιστα και φανατικούς ακολούθους που δημιουργούν μέχρι και αίρεση για αυτόν. Και αντίθετα με τους περισσότερους κακούς που εκπλήσσονται μην πιστεύοντας πως οι «καλοί» θα φτάσουν μέχρι το τελευταίο τους κρησφύγετο, ο Kefka όχι μόνο το περίμενε, αλλά χρησιμοποίησε τον χρόνο που είχε περιμένοντας για να φτιάξει και λόγο!

Γενικά αντίθετα με το συνηθισμένο τύπο των κακών που τους θέλει να είναι σκοτεινοί, σιωπηλοί και μυστηριώδεις ο Kefka είναι φανταχτερός, φωνακλάς και οξύθυμος, αρκετές φορές μάλιστα και γελοίος θα μπορούσε να πει κάνεις. Κάτι που δεν είναι τόσο αταίριαστο με το ντύσιμό του που θυμίζει γελωτοποιό...

Το σατανικό του γέλιο πάντως έχει σίγουρα αφήσει το στίγμα του στην 16μπιτη εποχή....