Όλοι οι διάσημοι...

...εδώ μένουν!

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω επαγκελματίας εκτελεστής...

Μόλις πριν λίγο τελείωσα την κεντρική ιστορία του Assassin's Creed II. Πάει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που ασχολήθηκα με κάποιο «δυτικό» video game, μια και συνήθως περισσότερο τα ιαπωνικά είναι του γούστου μου. Παρόλα αυτά, το Assassin's Creed ΙΙ το απόλαυσα ιδιαιτέρως (αν υπολογίσει κανείς τα ξενύχτια που έπεσαν!).

Η ιστορία ακολουθεί τον Desmond Miles, απόγονο μακρόχρονης οικογένειας «Εκτελεστών» οι οποίοι ως ορκισμένοι εχθροί των «Templars» πολεμούν με αυτούς ανά τους αιώνες στις σκιές της ανθρωπότητας. Αυτή η διαμάχη συνεχίζεται μέχρι και τις μέρες μας όπου ο Desmond αιχμάλωτος των Templar αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει μια μηχανή εν ονόματι animus που του επιτρέπει να ξανά ζήσει τις αναμνήσεις των προγόνων του που είναι γενετικά αποθηκευμένες στο DNA του. Το παιχνίδι αρχίζει με την απόδρασή του χάρις της βοήθειας της Lucy Stillman που τον οδηγεί σε άλλους εκτελεστές και μαζί προσπαθούν να τον εκπαιδεύσουν για να γίνει και ο ίδιος ένας από αυτούς. Η εκπαίδευση γίνεται πάλι με την χρήση της animus 2.0 μηχανής, αυτήν την φορά, και την αναβίωση των γεγονότων που έζησε ο Ezio Auditore da Firenze. Το παιχνίδι μου θύμισε αρκετά ένα παλιότερο τίτλο της τότε EIDOS, το Thief - The Dark Project (ίσως επειδή από τότε είχα να ασχοληθώ με παρόμοιο παιχνίδι;)

Ο αρχικός σκοπό του να εκδικηθείς τον θάνατο του πατέρα και δύο αδερφών σου με την δολοφονία των εε... δολοφόνων τους εξελίσσεται με μια πολύ μεγαλύτερη δολοπλοκία των Templar με συνωμοσίες που θυμίζουν πολύ Illuminati (βοηθάει και σε αυτό στο σκηνικό της Φλωρεντίας, Βενετίας και Ρώμης) και πηγάζουν από πολύ πριν μπορεί να φανταστεί κανείς.

Ως εκτελεστής ο παίκτης έχει την δυνατότητα να κινηθεί ανάμεσα στο πλήθος, να αναμειχθεί μαζί του ξεφεύγοντας τα βλέμματα των φρουρών για να να φτάσει τον στόχο του. Και όλα αυτά σε ένα αρκετά ανοιχτό περιβάλλον με πολλές διαδραστικές δυνατότητες που αφήνουν το ελεύθερο στον παίχτη να επιλέξει την στρατηγική που του ταιριάζει. Αλλά ακόμη και αν ο παίκτης προτιμά να μην ασχοληθεί με την ιστορία, ακόμη και αυτό είναι δυνατό, αφήνοντας επιλογές για απλή εξερεύνηση, αγώνες πάνω στις σκεπές των σπιτιών ή ανάληψη αποστολών από διάφορους χαρακτήρες στο παιχνίδι.

Γενικά ως σύνολο ίσως να μην προσφέρει πολλά μετά το τέλος του, αλλά κατά την διάρκειά του έχει μια πολύ καλή συνταγή, από εμπειρίες Tomb Raider, Metal Gear Solid, συνωμοσιολογίας ala Illuminati και ίσως μαθημάτων Ιταλικής αναγεννησιακής ιστορίας με τις πολλές αναφορές και ζωντανή απεικόνιση γεγονότων, κτηρίων και ατόμων της εποχής...

Κυριακές

Sundays are made for sleeping in. Sundays are made for walking around in baggy clothes, watching movies, nursing headaches and hanging out with your friends at the café. Sundays are NOT made for going to the worst neighborhood in town to find a kid who might be able to give you the information necessary to infiltrate a powerful cult that plans to take over the known universe. That's what Mondays are for.

April Ryan από το The Longest Journey

Μας την έπεσαν!

Γενικά ως τώρα δεν έφτασα ποτέ στο δίλημμα του αν θα πρέπει να ενεργοποιήσω την προστασία κωδικού για τα σχόλια στο blog μου ή όχι. Έτσι και αλλιώς δεν έχει δα και την κίνηση μεγάλης λεωφόρου σε ώρα αιχμής. Κάποια στιγμή πάντως ήμουν σίγουρος πως τα ρομποτάκια των spam θα έφταναν ως εδώ και θα το ανακάλυπταν... Αλλά δεν περίμενα αυτό που τελικά έγινε...

Μας την έπεσαν! Και από την άπω ανατολή μάλιστα!

Δεν ξέρω πως ακριβώς νομίζουν τα Spam-mecha της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου, πως σε αυτό το blog συχνάζουν άτομα που έχουν ανάγκη από:

• Ξαναμένες συζύγους που βαριούνται μόνες σπίτι και είναι έτοιμες για όλα
• Να βγάλουν 50 000 Γιεν σε μια μέρα κάνοντας τους σκλάβους σε νυμφομανείς (και πλούσιες προφανώς) θηλυκές διασημότητες.
• H-Checker, ένα σύστημα το οποίο με απλές ερωτήσεις μπορεί να σου πει πόσο συχνά έχεις κάνει «πικάντικα» πράγματα.
• Bulletin boards τα οποία παρακολουθούν από internet cafe άφραγκες κοπέλες που έχουν εγκαταλείψει το σπίτι τους και είναι έτοιμες να  ακολουθήσουν τον πρώτο άνδρα στο σπίτι του, που θα γράψει κάτι εκεί.
• Εργασία με υψηλές αποδοχές, όπου αναζητούνται άτομα για να βοηθήσουν γυναίκες με απελπιστικά αχόρταγη σεξουαλική επιθυμία να ξεπεράσουν το πρόβλημά τους.

Και όλα αυτά, en japonais, στην εγγραφή σχετικά με αυτόν τον επαγωγικό φορτιστή... Ήξερα πως η τεχνολογία τραβά τους Γιαπωνέζους αλλά όχι και έτσι!

Αλλά επειδή στην τελική ίσως να μην γνωρίζω καλά το... εεε ας πούμε κοινό μου... Δεν είναι η καλύτερη μετάφραση αυτή του babelfish (εγώ βαριέμαι να την κάνω - και είναι αργά) αλλά εδώ μπορεί να πάρει μια ιδέα όποιος ενδιαφέρεται;

Τώρα από 348 μόνο 198 Γιεν!

Και από "action adventure" πάμε σε σκέτο "adventure" © JimP

Ή με άλλα λόγια, το επόμενο παιχνίδι που ξεκίνησα να ασχολούμαι στο Wii είναι το Zack & Wiki - Quest for Barbaro's Treasure. 

Ένα point & clip adventure που μας βάζει στον ρόλο του Zack, φιλόδοξου πειρατή, μέλους της οργάνωσης των θαλάσσιων κουνελιών (!) ο οποίος με την βοήθεια της (ή μήπως «του») Wiki, μιας μαϊμούς ρομπότ έχει βαλθεί να αποκτήσει τον υπέρτατο θησαυρό το One Pie...εεε σόρυ, λάθος πειρατική ιστορία! Το πλοίο του Καπετάν Μπάρμπαρόσο (Barbaros) εννοούσα! Ακούγονται πολύ «παιδικά» όλα αυτά; Πράγματι έτσι είναι. Το παιχνίδι έχει μια ιδιαίτερη ανάλαφρη ιστορία, που ταιριάζει επίσης στα πολύ καρτουνιστικά αλλά ταυτόχρονα ιδιαίτερα προσεγμένα και ανεβασμένου επιπέδου γραφικά του. Οι φωνές των χαρακτήρων που αν και περιορίζονται περισσότερο σε κραυγές, αναστεναγμούς και γέλια είναι ιδιαίτερα ζωντανές και συμπληρώνουν με απόλυτη επιτυχία τον οπτικό τομέα. Ίσως επειδή η capcom δεν ασχολήθηκε καν να βγάλει τις Ιαπωνικές φωνές και να τις αντικαταστήσει με ξενέρωτες φωνές κάποιου φτηνού Αμερικάνου ηθοποιού...

Το παιδικό μέρος του παιχνιδιού σταματάει παρόλα αυτά εδώ. Μόνο «παιδιά θαύματα» ίσως καταφέρουν να αντεπεξέλθουν στους γρίφους του παιχνιδιού που θα πρέπει να λυθούν σε κάθε πίστα για να κερδίσει ο παίκτης τον θησαυρό. Ακόμη και κάποιος ενήλικα σίγουρα θα βρεθεί καθόλου σπάνια σε αδιέξοδο. Κάτι που κάνει ένα faq τον καλύτερο σου φίλο σε αυτό το παιχνίδι! Γιατί το παιχνίδι είναι δύσκολο. Σε μερικά σημεία σατανικά δύσκολο με γρίφους που θα πρέπει να λυθούν όχι απαραίτητα με λογική από κάποιο hint που δείχνει το παιχνίδι αλλά με αρκετές δοκιμές και πολύ περισσότερη τύχη.

Οι γρίφοι λύνονται με την βοήθεια του Wiimote με το οποίο ο παίκτης κάνοντας διάφορες κινήσεις (πχ σαν πριόνι, σφυρί, κούνημα πέρα-δώθε) μπορεί να αλληλεπιδράσει με τα διάφορα αντικείμενα της κάθε πίστας και να τα χρησιμοποιήσει κατάλληλα, με την σωστή σειρά για να φτάσει στο σεντούκι του θησαυρού στο τέλος της πίστας. Χρονικό όριο δεν υπάρχει (εκτός από κάποια συγκεκριμένα σημεία) κάτι που δίνει την δυνατότητα στον παίκτη να σκεφτεί και προετοιμάσει τις κινήσεις του, βήμα-βήμα. Το παιχνίδι ανταμείβει τον παίκτη με πόντους ανάλογα το πόσο εύκολα ή όχι λύνει κάθε βήμα του γρίφου. Αντίθετα κάποια λάθος κίνηση μπορεί να αποβεί μοιραία για τον Zack αλλά και ταυτόχρονα αστεία κάτι σαν το πεινασμένο κογιότ όταν αποτυγχάνει να πιάσει το road runner. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί ο παίκτης να ξανά αρχίσει από την αρχή ή αν έχει αγοράσει πλατινένια εισιτήρια τότε μπορεί να «εξαγοράσει» την λάθος κινησή του να επιστρέψει στο σημείο λίγο πριν την κάνει...

Γενικά φαίνεται ως ένα αρκετά ενδιαφέρον παιχνίδι, που μπορεί να παρέχει την κατάλληλη πρόκληση σε όσους τους αρέσουν τα παιχνίδια του είδους. Για τους υπόλοιπους απομένουν τα gamefaqs, ή η επιλογή απλώς να μην το παίξουν!

Δεν είναι εύκολο να είσαι θεός...

97, 98, 99 και...

Έφτασε το Ôkami στο τέλος του. H περιπέτεια της Amaterasu τελείωσε νικώντας τον μεγάλο κακό της ιστορίας μέσα στην κιβωτό του Yamato, από όπου και επέστρεψε αργότερα στα ουράνια. Και το για όσους έψαχναν με αγωνία σε όλο το παιχνίδι τα Stray Beads για να ανακαλύψουν τι θα γίνει, με το τέλος του παιχνιδιού ο παίκτης λαμβάνει το 100ο και τελευταίο Stray Bead που παρέχει στην πραγματικά θεϊκές δυνατότητες (στο new game+...) με ατελείωτο μελάνι, 10πλάσια δύναμη επίθεσης κτλ κτλ...

Τελειώνοντας το παιχνίδι μου έδειξε αυτά τα στατιστικά:

Χρόνος Παιξίματος: 66 Ώρες, 56 Λεπτά, 3 Δευτερόλεπτα
Ημέρες: 143
Saves: 217
Θάνατοι: 3
Ηττημένοι Αντίπαλοι: 1338
Χρήματα: 65933087 ¥
Devil Fangs: 510
Praise: 6923

Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία, το παιχνίδι πρόσφερε αρκετές ενδιαφέρουσες ανατροπές και ιστορία και σίγουρα το απόλαυσα. Η ερώτηση τώρα είναι πότε θα κυκλοφορήσει το OkamiDen για το DS!

Day 359

Μετά από αρκετή ενασχόληση χθες κατάφερα και τελείωσα πλήρως το Story Mode του Kingdom Hearts 358/2 Days. Απομένει το Mission Mode, και τα Challenges τα οποίο θα τελειώσω με περισσότερο χαλαρό ρυθμό πλέον.

Κρίμα που το Mission Mode δεν παίζεται online, θα ήταν μια ακόμη καλύτερη εμπειρία, μια και να βρω τώρα άλλα 3 άτομα που να έχουν το παιχνίδι και να βρίσκονται σε κοντινή φυσική απόσταση είναι πράγμα λίγο δύσκολο...

Γενικά το παιχνίδι αφήνει μια ευχάριστη εμπειρία μετά το τέλος του και σίγουρα ανοίγει την όρεξη για περισσότερο (που μάλλον θα αργήσει λίγο με την κυκλοφορία του Birth by Sleep).

Η τελευταία μέρα του παιχνιδιού αποτελεί και την πρώτη του KHII δίνοντας έτσι άμεση συνέχεια και και πραγματοποιώντας την προφητική σκέψη του Roxas πως θα άντεχε το πολύ 7 μέρες καλοκαιρινές διακοπές.

358 / 2 Days

Και ενώ το κυρίως μέρος του Kirby SSU έχει τελειώσει (97%... που είναι τα υπόλοιπα 3%;!!) έφτασε στα χέρια μου εδώ και κάτι μέρες το πιο πρόσφατο παιχνίδι της σειράς «Kingdom Hearts».

Αυτήν την φορά πρωταγωνιστής είναι ο Roxas, o οποίος (όπως φάνηκε εκ των υστέρων) είχε κάνει την εμφάνισή του από το πρώτο κιόλας παιχνίδι, στο κρυφό βίντεο του τερματισμού. Και εμφανίστηκε επίσης στο τέλος του Chain of Memories. Mόνο στο Kingdom Hearts II είχε ένα σχετικά μεγαλύτερο ρόλο στο παιχνίδι, αφήνοντας όμως και πάλι αρκετά πράγματα για το παρελθόν του στην αφάνεια.

Αυτό το κενό έρχεται να συμπληρώσει το Kingdom Hearts - 358 / 2 Days (ή three five eight days over two)  που μας διηγείται τις 358 μέρες που έζησε ο Roxas από την γέννησή του, την εισχώρηση του στο Organization XIII ως και την αποχώρησή του αργότερα.

Το παιχνίδι βασίζεται πάνω σε αποστολές που ο Roxas αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας. Είτε μόνος του, είτε μαζί με κάποιο άλλο μέλος του οργανισμού. Κάθε αποστολή διαρκεί μία μέρα, αλλά παρόλο που ο τίτλος του παιχνιδιού μιλάει για 358 μέρες, σε μερικά σημεία οι μέρες κυλούν μαζεμένες και γρηγορότερα. Το όλο σύστημα των ημερών / αποστολών του παιχνιδιού κόβει την ιστορία σε «επεισόδια» και δημιουργεί αρκετές μονότονες ρουτίνες πριν και μετά από κάθε αποστολή. Οι αποστολές γίνονται κυρίως στην Twilight Town αρχικά με περισσότερους κόσμους να εμφανίζονται αργότερα, χωρίς την προσθήκη κάποιου καινούργιου κόσμου, παρόλα αυτά.

Το παιχνίδι επικεντρώνεται περισσότερο στον Roxas και τον Organization XIII. Μοναδικός καινούργιος χαρακτήρας είναι η Xion, το 14ο μέλος του οργανισμού, για το οποίο ποτέ δεν είχε αναφερθεί τίποτα ως τώρα. Όσον αφορά τους crossover χαρακτήρες, ίσως με την εξαίρεση του Mog, άλλοι χαρακτήρες από τον κόσμο των Final Fantasy δεν κάνουν κάποια εμφάνιση, αντίθετα μερικοί Disney ήρωες ξανά επιστρέφουν, παρόλα αυτά μια και σκοπός του Organization XIII είναι να κινείται στις σκιές, αποφεύγεται τις περισσότερες φορές οποιαδήποτε απευθείας επίδραση μαζί τους. Αρκετές φορές το παιχνίδι σε αναγκάζει να κρύβεσαι να να προσπαθείς να μην γίνεις αντιληπτός από τους αυτόχθονες του κάθε κόσμου, κάτι που δίνει μια ενδιαφέρουσα αλλαγή στο gameplay (Metal Gear Hearts!!).


Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού υπάρχουν αρκετές αναφορές για την εξέλιξη των προηγουμένων παιχνιδιών, και κυρίως του Chain of Memories. Το 358/2 τοποθετείται χρονολογικά να αρχίζει στα 2/3 του πρώτου Kingdom Hearts, ένα μέρος του να εξελίσσεται παράλληλα με το Chain of Memories και να συνεχίζει μετά από αυτό και πριν το Kingdom Hearts II. Το να έχει παίξει κάποιος τα προηγούμενα παιχνίδια ίσως δεν είναι υποχρεωτικά απαραίτητο, αλλά θα βοηθήσει να βγει νόημα από κάποιους διαλόγους.

Στο τεχνικό τομέα το παιχνίδι τα καταφέρνει πολύ καλά να (ξανά) παρουσιάσει τους γνώριμους κόσμους από το Kingdom Hearts II με πολύ μεγάλη λεπτομέρεια. Σίγουρα κάτι αξιοθαύμαστο για τα τεχνολογικά δεδομένα του DS. Παρόλα αυτά αρκετές φορές δίνεται η αίσθηση πως οι κόσμοι παρά είναι μεγάλοι για την μικρή οθόνη του DS. Ίσως λόγω του ότι μεταφέρθηκαν από το μεγάλο αδερφό του PS2 όπου φτιάχτηκαν με το σκεπτικό ενός παιχνιδιού που θα παίζεται στην τηλεόραση και όχι στην οθόνη κάποιου φορητού.
Ο ηχητικός τομέας δυστυχώς θυμίζει ξανά ζεσταμένο φαγητό, μια και δεν προσφέρει τίποτα καινούργιο. Όλο το soundtrack του παιχνιδιού είναι παρμένο από το Kingdom Hearts II, κάτι όχι απαραίτητα άσχημο, αλλά σίγουρα όχι και ιδιαίτερα καινοτομικό.
Ο χειρισμός αν και ικανοποιητικός έχει αρκετά σημεία που χρειάζονται εξοικείωση. Για παράδειγμα επιστρέφοντας πάλι στους κόσμους του παιχνιδιού, η κίνηση με τον σταυρό κατεύθυνσης, μπορεί μεν να είναι ικανοποιητικά λειτουργική αλλά είναι σίγουρα κάπως πιο άβολη όταν κάποιος έχει ήδη συνηθίσει στους ίδιους κόσμους να έχει περισσότερο έλεγχο με αναλογικό μοχλό.
Τέλος, η κάμερα αρκετές φορές ίσως δημιουργήσει προβλήματα. Σίγουρα μπορεί να κινηθεί με την οθόνη αφής, κάτι που βρίσκω όμως εντελώς άβολο από την στιγμή που το παιχνίδι παίζεται μόνο με τον κλασικό τρόπο του σταυρού + πλήκτρων. Το πλήκτρο R εστιάζει μεν την κάμερα πάντα πίσω από τον Roxas, μερικές φορές όμως αυτό δεν αρκεί, μια και δεν υπάρχει κάποιος εύκολος και γρήγορος τρόπος να κοιτάξεις προς τα πάνω ή προς τα κάτω (που λόγω των μεγάλων κόσμων και της μικρής οθόνης δεν είναι σπάνιο) χωρίς να πρέπει να βγάλεις το stylus και να κινήσεις την κάμερα με την οθόνη αφής.

Στα καινοτομικά σημεία του παιχνιδιού βρίσκεται το σύστημα με τα πάνελ που αν και έχει ξανά εμφανιστεί σε RPG πρώτη φορά εφαρμόζεται σε παιχνίδι της σειράς Kingdom Hearts. Ο Roxas έχει ένα συγκεκριμένο αριθμό «κουτιών» όπου μπορεί να εγκαταστήσει όπλα, εξοπλισμό ξόρκια, level up κτλ. το καθένα από αυτά απαιτεί συγκεκριμένο χώρο. Παίζοντας τις διάφορες αποστολές ξεκλειδώνονται περισσότερα «κουτιά» ώστε να μπορεί ο χαρακτήρας να αυξάνει τις ικανότητές και δυνάμεις του. Επίσης το παιχνίδι πηγαίνει αυτό το σύστημα ένα επίπεδο παρά πέρα με την προσθήκη της δυνατότητας σύνδεσης των περιεχομένων των κουτιών μεταξύ τους ή με άλλα αντικείμενα για να αυξηθεί η ιδιότητά τους ή να δημιουργηθούν νέες ικανότητες. Όλο αυτό το σύστημα προσδίδει στοιχεία στρατηγικής στα σταστιστικά του παίκτη, μια και δεν απαιτείται μόνο level up για να γίνει καλύτερος, αλλά σκέψη για την πιο κατάλληλη χρήση και συνδυασμό των πάνελ.

Αν και στους άλλους τομείς ίσως το 358 / 2 ανακυκλώνει πολύ ήδη υπάρχων υλικό από το KH II, η ιστορία του ίσως είναι από τους κυρίους λόγους που κάποιος θα θέλει να το παίξει έχοντας ήδη παίξει τα προηγούμενα παιχνίδια. Θα χρειαστεί πάντως υπομονή, μια και δεν αποκαλύπτονται όλα γρήγορα και το παιχνίδι έχει γενικά έναν αργό ρυθμό με τις αποστολές και λίγο βαρετές επαναλήψεις κάποιον συγκεκριμένων θεμάτων (σχετικά με την κατοχή ή όχι καρδιάς).

Αντίθετα με το προηγούμενο παιχνίδι σε φορητό σύστημα (Chain of Memories) το οποίο λόγω της ιστορίας του παρουσίαζε μεν ενός είδους επανάληψη του Kingdom Hearts (για όσους δεν το είχαν παίξει πριν) αλλά έδινε ταυτόχρονα και αρκετά παραπάνω για να μείνουν ευχαριστημένοι αυτοί που το είχαν παίξει ήδη, το 358 / 2 δεν νομίζω πως ενδεικνύεται για κάποιον που δεν έχει ξανά ασχοληθεί με την σειρά ποτέ. Και αυτό όχι μόνο λόγω της ιστορίας που μερικές φορές για την κατανόησή της απαιτεί γνώση των γενομένων, αλλά και ίσως λόγω της ίδιας της δομής του με τις αποστολές που πιθανόν να κάνουν κάποιον να βαρεθεί και να χάσει το ενδιαφέρον του αρκετά νωρίς. Προτείνεται κατά τα άλλα σε όλους όσους απόλαυσαν τα προηγούμενα παιχνίδια και διψούν για ακόμη περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Roxas, τον Organization XIII και γενικά τον κόσμο του Kingdom Hearts.


Μέρα #95

It is f#μπιιιπ# charging!

Πολλές φορές έχω διαβάσει σε άρθρα και ειδήσεις για έρευνες και πειράματα επιστημόνων σχετικά με την δυνατότητα επαναφόρτισης φορητών συσκευών χωρίς καλώδια, από απόσταση ακόμη και αυτόνομη επαναφόρτιση από ραδιοκύματα! Το παραπάνω προϊόν φαίνεται να είναι πάντως το πιο κοντινό σε όλα αυτά που υπάρχει στο παρών. Αν και δεν είναι τόσο μαγικό όσο φαίνεται στο βίντεο. Όπως εξηγεί το site της εταιρίας του, η κάθε συσκευή που θα φορτιστεί χρειάζεται ένα ειδικό δέκτη ο οποίος «κουμπώνει» στο κάτω μέρος της συσκευής και πρέπει να συνδεθεί με την εισαγωγή ρεύματος της συσκευής για να μπορεί αυτή να φορτιστεί. Δέκτες υπάρχουν για τις περισσότερες γνωστές φορητές συσκευές όπως επίσης και ένας universal με τα γνωστά βυσματάκια για ακόμη περισσότερες συσκευές....

Επίσημο Site:
http://www.powermat.com/

Kirby Super Star Ultra

Και μετά από πολύ καιρό αναμονής, σε σχέση με Ιαπωνία και Αμερική, (κάτι σαν τον «παλιό καλό καιρό») κυκλοφόρησε στα μέσα του Σεπτέμβρη και στην Ευρώπη το port του αρκετά καλού Kirby Super Star από το SNES.

Το παιχνίδι αποτελεί μια συλλογή μίνι παιχνιδιών και κλασικών platform παιχνιδιών Kirby. Ένα από αυτά αποτελεί μάλιστα remake της πρώτης περιπέτειας του Kirby στο Gameboy (Kirby's Dreamland), αυτήν την φορά με την προσθήκη χρώματος και της δυνατότητας αντιγραφής των δυνάμεων των αντιπάλων του «ροζ σίφουνα».


Εκτός από τα μίνι παιχνίδια της SNES έκδοσης έχουν προστεθεί και τρία καινούργια που παίζονται μόνο με την οθόνη αφής. Γενικά τα παιχνίδια αν και αποτελούν ένα ευχάριστο διάλειμμα από τα κυρίως παιχνίδια δεν κρατάνε το ενδιαφέρον για πολύ ώρα. Εκτός φυσικά αν τα παίξει κανείς με φίλους όπου υποστηρίζονται μέχρι 4 παίκτες ταυτόχρονα με μόνο ένας να απαιτείται να έχει το παιχνίδι. Τα υπόλοιπα «κεντρικά» παιχνίδια αρχίζουν από αρκετά απλά και γρήγορα ως σε πολύ πιο δύσκολα που απαιτούν αρκετή ώρα για να ολοκληρωθούν 100% (φυσικά αν το επιθυμεί κάποιος αυτό...). Ως σύνολο, στους φαν του Kirby το παιχνίδι προσφέρει αρκετά για να τους κρατήσεις απασχολημένους και ευχαριστημένους. Στους μη φαν, θα αποτελέσει μάλλον μια κάπως πιο σύντομη εμπειρία αλλά σίγουρα επίσης ευχάριστη εμπειρία.

Η μεταφορά από το SNES έχει γίνει ένα προς ένα στο κύριο μέρος του παιχνιδιού με την πιο εμφανή προσθήκη να είναι τα CG βίντεο για cutscenes. Τα οποία όμως είναι αρκετά μέτριας ποιότητας, προφανώς επειδή δεν χρησιμοποιείται κάποιο codec συμπίεσης όπως γίνεται στα περισσότερα βίντεο του DS σήμερα. Περαιτέρω, στο «Great Cave Offensive» έχω την εντύπωση πως έχει γίνει αλλαγή του ονόματος τουλάχιστον ενός αντικειμένου για να αναφέρεται σε πρόσφατο παιχνίδι Kirby του DS. Τέλος, έχουν προστεθεί και πιο δύσκολες εκδόσεις των υπαρχόντων παιχνιδιών με κάποιες αλλαγές στο gameplay λόγω διαφορετικού πρωταγωνιστή (λέγε με Meta knight).

Σίγουρα αποτελεί ανακύκλωση ενός παλιού παιχνιδιού με όχι τόσο τραγικές προσθήκες για να δικαιολογεί την αγορά του σε όσους το είχαν λιώσει στο SNES, παρόλα για τους φαν της σειράς και όσους δεν είχαν την ευκαιρία να παίξουν την προηγούμενη έκδοση αποτελεί μια ιδιαίτερα ελκυστική πρόταση.

poyo!

Βόρεια Χ Ανατολική Θάλασσα

Ή μάλλον, Βόρεια θάλασσα και Βαλτική θάλασσα όπως είναι γνωστή η δεύτερη στην Ελληνική γλώσσα. Είχα σκεφτεί να κάνω μια λίστα από τις «7 θάλασσες» μια και ή χάρη μου έφτασε σε αυτές τις δύο, πέρα της μεσογείου... Δυστυχώς όμως οι «7 θάλασσες» δεν είναι επτά συγκεκριμένες και άλλαζαν αρκετά από την αρχαιότητα ως και σήμερα. Ή ακόμη και ανάλογα με τον πολιτισμό αναφοράς. Οπότε τρέχα γύρευε κατάσταση...

Στο βάθος η βόρεια θάλασσα. Βλέπετε τον τύπο στο αμάξι κάτω αριστερά; Η θάλασσα ήταν περιφραγμένη και κόστιζε η επίσκεψη της, για αυτό και δεν υπάρχει πιο κοντινή φωτογραφία...

Εδώ αν δεν υπήρχε η άμπωτη θα υπήρχε περισσότερη βόρεια θάλασσα για να δείξω...



Αντίθετα η Βαλτική, όντας πιο κλειστή θάλασσα δεν επηρεάζεται τόσο από την άμπωτη και παλίρροια. Οπότε, απολαύστε!


Παρά τον ήλιο όμως ήταν πολύυυυ κρύα θάλασσα... :(

Berlin, Berlin

Και ξάφνου πετάγεται μια πινακίδα στον δρόμο που προμηνύει πως σε 6 χιλιόμετρα δεξιά βρίσκεται το Βερολίνο. Και αναρωτιέσαι ποιος τρελός την έβαλε εκεί πέρα μια και η πρωτεύουσα της Γερμανίας είναι πολύ μακρύτερα από 6 χιλιόμετρα....

Κι όμως! Υπάρχει ακόμη ένα Βερολίνο! Πολύ μικρότερο όμως. Τώρα αν αυτό το συγκεκριμένο χωριό ονομάστηκε έτσι μόνο και μόνο για να προσελκύσει τους διερχόμενους τουρίστες στην μέση του πουθενά, δεν το γνωρίζω. Πάντως βρήκα αστείο πως ακόμη και οι δρόμοι του χωριού είναι ονομασμένοι κατά τους μεγάλους και γνωστούς δρόμους του άλλου Βερολίνου. Δυστυχώς πέρα από το όνομα δεν προσφέρει τίποτα ιδιαίτερο...

Kiel

Η πρωτεύουσα του κρατιδίου Schleswig Holstein, το Kiel μου έκανε εντύπωση για το πως μπορεί και συνδυάζει το χαρακτήρα μεγαλούπολης με έναν πιο ανθρώπινο και απλό χαρακτήρα που συνήθως έχουν μικρότερες πόλεις.
Στο λιμάνι του μπορεί να αράζουν πελώρια φεριμπότ που ταξιδεύουν προς τις σκανδιναβικές χώρες και την αμερική. Αλλά η πόλη του Kiel προτιμά να παρουσιάζει μίκρα σπίτια με λίγους ορόφους, διακοσμημένα εξωτερικα με κόκκινα τούβλα. Κάτι που φαίνεται να είναι τυπικό χαρακτηριστικό της ευρύτερης περιοχής. Δίπλα από τις εκκλησίες στέκονται τα ροζ σπιτάκια χωρίς να φαίνεται να ενοχλείται κανείς.
Ο ήχος ο αλμυρός αέρας της Οστζεε με τις κραυγές των γλάρων μου θύμισαν την δίκη μου μητρική πόλη. Μόνο ο καιρός ήταν αρκετά χλωμός δίνοντας μια περίεργη αίσθηση, για Αύγουστο μήνα.

Έτσι...

...δεν θα ήθελα να με λένε...

Ōkami

Τι κάνεις σε ένα βροχερό Κυριακάτικο απόγευμα όταν γενικά έχεις πήξει από την βαρεμάρα; Το Smash Bros λόγω μεγέθους δεν αντέχεις άλλο καν να το δεις άλλο για σήμερα, και βαριέσαι να παίξεις κάτι από «τα ίδια»... Τότε ξεκινάς ένα από τα πολλά παιχνίδια που έχεις πάρει τελευταία και ακόμη δεν έχεις αγγίξει... (αυτές οι προσφορές και η έλλειψη χρόνου θα μας φάνε τελικά...)

Έτσι ξεκίνησα το Ōkami για το Wii. Αν και για ένα διάστημα είχα στην κατοχή μου την πρωτότυπη έκδοση για το PS2, πότε δεν άνοιξα την συσκευασία (έλλειψη χρόνου²) και τελικά την πούλησα όταν έμαθα για το Wii port. Το οποίο και αγόρασα αργότερα. Τώρα για το ποια έκδοση είναι η καλύτερη, είναι θέμα γούστου νομίζω περισσότερο. Η Wii έκδοση προσφέρει motion controls και κάπως πιο ζωντανά γραφικά με υποστήριξη HD τηλεοράσεων, ενώ ταυτόχρονα λέγεται πως οι μάχες έχουν γίνει κάπως χειρότερες συγκριτικά με την PS2 έκδοση και έχει αφαιρεθεί ένα βίντεο στο τέλος του παιχνιδιού. Οπότε ο καθένας διαλέγει και παίρνει!

Η λέξη Ōkami, ανάλογα το πως θα γραφτεί στα Ιαπωνικά μπορεί να σημαίνει λύκος (狼) ή μέγας θεός (大神）. Κάτι που ταιριάζει πολύ καλά με την ιστορία του παιχνιδιού μια και το παιχνίδι βασίζεται στην Ιαπωνική μυθολογία και διηγείται με λίγα λόγια την τυπική ιστορία μάχης καλού - κακού και σωτηρίας του κόσμου. Πρωταγωνίστρια είναι η θεά 天照大御神, η θεά του ήλιου κατά την Ιαπωνική μυθολογία που εμφανίζεται στο παιχνίδι με την μορφή ενός λευκού λύκου. Με την βοήθεια ενός «ουράνιου» πινέλου, η Amaterasu ξανά ζωντανεύει τον κόσμο του παιχνιδιού, φέρνοντας φως και απελευθερώνοντας τον από την κατάρα του Orochi, του κακού του παιχνιδιού.

Η όλη ιστορία αλλά και το ίδιο το παιχνίδι θυμίζει λίγο Zelda. Από την γενική πλοκή της μάχης φωτός-σκότους, καλού-κακού κοκ. ως και προς το gameplay του παιχνιδιού. Επίσης το στοιχείο του λύκου που εμφανίζεται και στο πρόσφατο Twilight Princess δεν βοηθάει στο να μην γίνει σχεδόν σύγκριση 1 προς 1. Προσωπικά πιστεύω πως παρόλα αυτά το Ōkami ακολουθεί τον δικό του δρόμο, παρουσιάζοντας περισσότερο μια οπτική εμπειρία λόγω των γραφικών του και ίσως είναι άδικο να συγκρίνεται με την σειρά των Zelda.

Η οπτική απόδοση των γραφικών είναι σαφώς επηρεασμένη από την τυπική προοπτική της Ιαπωνικής ζωγραφικής τέχνης. Μοιάζει σαν όλα να έχουν ζωντανέψει μέσα από κάποιον πίνακα ή από εικόνες κάποιου Ιαπωνικού παραμυθιού ή βιβλίου μυθολογίας. Το παιχνίδι με αυτόν τον τρόπο προσφέρει μια διαφορετική εμπειρία, μην προσπαθώντας να πείσει τον παίκτη για την ρεαλιστικότητα των τοπίων του, αλλά τραβώντας τον μέσα σε έναν άλλο φανταστικό κόσμο, που οπτικά ταιριάζει απόλυτα με την ιστορία του παιχνιδιού.

Για την ώρα βρίσκομαι στο πρώτο δίωρο του παιχνιδιού, και οι εντυπώσεις είναι πολύ θετικές. Το μόνο που με ανησυχεί είναι πως σκέφτομαι γιατί να αρχίζω καινούργια παιχνίδια μια εβδομάδα πριν πάω διακοπές, καταδικάζοντας τα έτσι σε αναγκαστική παύση για ένα διάστημα μέχρι να ξανά επιστρέψω...

Περισσότερα... μπορεί σύντομα, μπορεί πάλι σε κανένα δίμηνο...

Super Smash Bros. Brawl (Όσο πάνε, μεγαλώνουν υπερβολικά τα ονόματα της σειράς με κάθε συνέχεια...)

Εδώ και κάτι μέρες ξανά άρχισα να ασχολούμαι με το SSBB και ξανά θυμήθηκα τον λόγο που το είχα αφήσει στην άκρη... Είναι τεράστιο!
Σίγουρα θα πάρει αρκετό καιρό για να το ολοκληρώσω. Παρόλα αυτά για κάποιο λόγο είναι ένα παιχνίδι που πάει να το παίζεις το καλοκαίρι. Ιδιαίτερα το multiplayer. Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιος που να παίζει μαζί μου εδώ κοντά, αλλά το online mode να είναι καλά!!

Αν τυγχάνει να το διαβάσει αυτό κάποιος που ασχολείται επίσης, είμαι ανοιχτός σε προκλήσεις! (Κάτι σαν μήνυμα σε μπουκάλι μου κάνει αυτό... Τέλος πάντων)

Poyo!

Ψάχνοντας Φαντάσματα...

Υπάρχει ένας αστικός μύθος για ένα μικρό εξωκλήσι πάνω στον δρόμο το οποίο σήμερα είχα σκοπώ να οδηγήσω κάνοντας μια Κυριακάτικη εκδρομή.

Ο μύθος περιγράφει πως κάποτε μια γυναίκα πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε αυτό το σημείο. Ο οδηγός του αυτοκινήτου δεν σταμάτησε να την βοηθήσει και δεν βρέθηκε ποτέ. Σύμφωνα με τον θρύλο το φάντασμα της γυναίκας παραμένει στο σημείο ψάχνοντας ακόμη αυτόν που την σκότωσε.

Τα βράδια μοναχικοί οδηγοί που περνάνε από εκεί, βλέπουν φως να καίει στο εξωκλήσι και μερικές φορές μια γυναίκα κάνει οτοστόπ. Αν σταματήσουν και την πάρουν μαζί τους, τότε εξαφανίζεται ξαφνικά μέσα από το αυτοκίνητο καθώς απομακρύνονται από το σημείο. Αν από την άλλη, δεν την πάρουν μαζί τους, τότε ξαφνικά βλέπουν στον καθρέφτη τους μια γυναίκα να κάθεται στο πίσω κάθισμα...

Εγώ δυστυχώς δεν βρήκα τίποτα. Ίσως επειδή ήταν ημέρα;

ΝΕΟ! Τώρα και με Google Latitude!

http://xkcd.com/596/

Όχι πως θα ενδιαφέρει ιδιαίτερα κανέναν αλλά gimmicks για να περνάει η ώρα...

Endless Eight

Σίγουρα το 涼宮ハルヒの憂鬱 μας έχει συνηθίσει σε ασυνήθιστες τακτικές anime (όπως πχ. η πρώτη σαιζόν όπου τα επεισόδια παίχτηκαν όχι με τη χρονολογική τους σειρά, αλλά ανακατεμένα). Σε αυτήν την περίπτωση όμως ίσως είναι λίγο υπερβολικό...

Το δεύτερο επεισόδιο της δεύτερης σαιζόν της σειράς παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές να τρέχουν από εδώ και από εκεί πίσω από την Haruhi για να να κάνουν όσο τον δυνατόν περισσότερα πράγματα στις καλοκαιρινές διακοπές τους. Όλα καλά ως εδώ, τίποτα το ασυνήθιστο (που από μόνο του αυτό γίνεται κάτι το ασυνήθιστο για αυτήν την σειρά... ). Κάποιοι ίσως θα μπορούσαν να γκρινιάξουν επειδή κάτι έλειπε από το επεισόδιο. Που είναι οι αλλόκοτες κοσμοσυνταραχτικές καταστάσεις που προκαλεί η Haruhi εν αγνοία της; Ες τώρα δεν έγινε τίποτα. Εδώ έρχεται το τρίτο επεισόδιο...

Όχι! Εκ πρώτης όψεως δεν γίνεται κάτι το συνταρακτικό στο τρίτο επεισόδιο... Απλώς με το που αρχίζει σκέφτεσαι, «χμμ, αυτό το έχω ξανά δει...» Και αφού πρώτα ξανά ελέγχεις αν κατέβασες το σωστό επεισόδιο ή το ίδιο για δεύτερη φορά, συνειδητοποιείς πως το τρίτο επεισόδιο είναι (σχεδόν) το ίδιο με το δεύτερο. Και εδώ έρχεται καπάκι η αλλόκοτη κοσμοσυνταραχτκή κατάσταση που προκλήθηκε από την Haruhi εν αγνεία της... Σύμφωνα λοιπόν με την ιστορία ο χρόνος έχει κολλήσει σε μια συνεχόμενη επανάληψη των καλοκαιρινών διακοπών, εξού και η «επανάληψη» του επεισοδίου. Όλα καλά ως εδώ, λες και από μέσα σου, ένα «μπράβο» στους δημιουργούς της σειράς επειδή σκέφτηκαν κάτι το μάλλον πρωτότυπο και μη αναμενόμενο.

Ήρθε ο χρόνος όμως και για το τέταρτο επεισόδιο...! Και έχουμε πάλι... μια από τα ίδια... Ξανά επανάληψη στην ουσία. Εδώ είναι που ο θεατής αρχίζει να νευριάζει λίγο. Δεν γίνεται να περιμένεις μια ολόκληρη εβδομάδα και στο τέλος να βλέπεις μόνο ξανά μια επανάληψη με ελάχιστες διαφορές στους διαλόγους... Ως πότε θα τραβήξει άραγε αυτό το επεισόδιο με τον τίτλο Endless Eight...; Άραγε το πέμπτο θα ονομάζεται επίσης Endless Eight και θα είναι μια από τα ίδια;

I am an ACE!

Λίγο πριν τελειώσει η μπαταρία του PSP, πρόλαβα και τερμάτισα το Macross Ace Frontier! Ως τώρα ήταν μια απολαυστική εμπειρία και επανάληψη του όλου σύμπαντος του Macross από την πρώτη τηλεοπτική σειρά ως και την πρόφαστη Frontier. Αν και οι τίτλοι τέλους έπεσαν ήδη, δεν τελειώνουν όλα εδώ, μια και το παιχνίδι προσφέρει πολύ υλικό για ξεκλείδωμα.

Με λίγα λόγια:
+ Σχεδόν όλα τα Macross σε ένα παιχνίδι, με τους χαρακτήρες, τις Βαλκυρίες και τα τραγούδια από αυτά
+ Πάρα πολύ δράση σε στιλ Macross
+ Μεγάλη γκάμα από επιπλέον υλικό για ξεκλείδωμα
+ Ιδιαίτερα προσεγμένος βαθμός δυσκολίας, αν ασχοληθεί κάποιος μαζί του, δεν θα του φανεί ούτε πολύ εύκολο ή πολύ δύσκολο

- Ο χειρισμός χρειάζεται λίγη εξάσκηση για να τον συνηθίσει κανείς
- Γίνεται συχνά επανάληψη των ίδιων γραφικών τοποθεσιών σε διαφορετικές πίστες, κάτι που δεν κάνει ιδιαίτερη διαφορά στις πίστες στο διάστημα, αλλά για αυτές που βρίσκονται σε πλανήτες υπάρχουν σχεδόν μόνο 3-4 διαφορετικές εκδόσεις σε όλο το παιχνίδι
- Δεν υπάρχουν cut scenes ανάμεσα στις πίστες, μερικές φορές η ιστορία φαίνεται απλώς πηδάει από ένα γεγονός στο άλλο

ΥΓ. Θα υπάρξει και συνέχεια! Εν αναμονή λοιπόν του Macross Ultimate Frontier!
(Αναρωτιέμαι αν θα βγει και τρίτο παιχνίδι, τι όνομα θα έχει...; «Super Duper Frontier»;)

Βγαίνοντας από τον Λαβύρινθο...

Σήμερα τελείωσα (επιτέλους) πλήρως το Chocobo's Dungeon. Αν και ο τελευταίος αρχηγός είχε ηττηθεί εδώ και κάποιο διάστημα, απέμεναν ακόμη μερικά έξτρα dungeon για να ολοκληρωθεί το παιχνίδι 100%.
Στα περισσότερα RPG, μετά τον τελευταίο αρχηγό πέφτουν οι τίτλοι τέλους και αν θέλεις να ξανά κάνεις κάτι, φορτώνεις το παιχνίδι από το τελευταίο σημείο πριν τον αρχηγό. Αντίθετα το Chocobo's Dungeon σε αφήνει να επιστρέψεις στον κόσμο του παιχνιδιού ακόμη και αφού νικήσεις τον τελευταίο αρχηγό! Για όσους αναρωτιούνται για το «τι γίνεται άραγε μετά;» με τους χαρακτήρες και τον κόσμο από ένα παιχνίδι που τελειώνουν, το συγκεκριμένο δίνει την ευκαιρία να το ανακαλύψουν. Ουσιαστικά δεν αλλάζουν πολλά πράγματα, αλλά είναι ενδιαφέρουσα προσθήκη.

Σε κάθε περίπτωση, μετά από αρκετές σκληρές μάχες και δάκρυα στους λαβύρινθους του παιχνιδιού ήρθε η ώρα για αυτό να ξεκουραστεί στην θήκη του και να κάνει χώρο για τα επόμενα παιχνίδια.

Macross Ace Frontier

Και αφού έφτασε και το Memory Stick στα χέρια μου, ήρθε η ώρα να απολαύσω τα πρώτα παιχνίδια στο PSP. Ένα από τα ήδη υπάρχοντα που έχω είναι το Macross Ace Frontier. Το τελευταίο Macross ηλεκτρονικό παιχνίδι ως τώρα.

Αν και περιέχει την λέξη Frontier, το παιχνίδι δεν περιορίζεται μόνο στην Frontier τηλεοπτική σειρά. Παρέχει επίσης το κλασικό Macross, το Plus, το Seven. Και προφανώς το Zero και Do you remember Love, αν κρίνει κανείς από το εισαγωγικό βίντεο.

Ως προς το παιχνίδι, ως γνήσιος Macross fan, δεν μπορώ να πω πως δεν μένω ευχαριστημένος. Το παιχνίδι προσφέρει γνήσιες στιγμές ala Macross με την οθόνη να γεμίζει δράση και ρουκέτες! Η μόνη μου ένσταση είναι στο χειρισμό, ο οποίος θα μπορούσε να ήταν λίγο καλύτερος. Από μουσικής άποψης το παιχνίδι έχει όλα (η σχεδόν όλα) τα γνωστά τραγούδια, από όλες τις σειρές, προσφέροντας μεγάλη ποικιλία με κάθε πίστα να έχει διαφορετικό τραγούδι.

Περισσότερα σύντομα, για την ώρα... 俺の歌を聞け！

PSP, Stage On!

Έχοντας ήδη 3 παιχνίδια για το σύστημα... έφτασε η ώρα που αγόρασα και την κονσόλα!

Γενικά, το DS και τα παιχνίδια του, είχαν και έχουν την προτίμησή μου ως τώρα, αλλά υπάρχουν και κάποια συγκεκριμένα παιχνίδια για το «αντίπαλο» φορητό σύστημα, τα οποία δεν μπορούσα να τα αγνοήσω...

Οι πρώτες εντυπώσεις για το PSP (3004 Mystic Silver) είναι λίγο αμφίρροπες αλλά στο σύνολο θετικές. Ήταν πιο ελαφρύ από ό,τι το περίμενα... κάτι το θετικό. Στην αρχή νόμιζα πως το κουτί ήταν άδειο! Η οθόνη είναι πολύ ευκρινής, άνετα μεγάλη και φωτεινή. Αν και παρατήρησα το θέμα με τα scan lines. Το οποίο κατά την Sony δεν είναι bug, αλλά feature και κατά τους αυστηρούς κριτές του συστήματος, ένα μεγάλο σκάνδαλο! Ίσως λεπτομέρεια... Σε κάθε περίπτωση έχω την εντύπωση πως αν δεν κρατάς το PSP πολύ κοντά στο πρόσωπό σου, δεν είναι τόσο αισθητό.

Προσωπικά με ενόχλησε περισσότερο το UMD... Έχω συνηθίσει στο αθόρυβο φορητό gaming... Ο ήχος του drive όταν φορτώνει ή και σε μερικές άλλες περιπτώσεις ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία... Σίγουρα δεν είναι κάτι που σε αποτρέπει να παίξεις, αλλά ίσως τα βράδια θα παίζω με ακουστικά για να μην το ακούω...! Επίσης κάτι άλλο που ήταν λίγο έκπληξη αν και θα έπρεπε να το περιμένω για ένα σύστημα με disk drive, είναι η ανάγκη κάρτας μνήμης για το «σώσιμο» των παιχνιδιών. Και μάλιστα ως sony προϊόν δεν αρκεί μια φτηνή mini ή micro SD, χρειάζεται μια ακριβή MS Duo... Αλλά τι να κάνουμε... C'est la vie... Και το ebay να είναι καλά...

Στην τελική, πέρα από το σύστημα τα παιχνίδια για αυτό είναι που μετράνε. Οπότε δεν μετανιώνω την αγορά και σίγουρα θα τα απολαύσω :)

Anime Update

Ώρα να ανανεώσω και την κατάσταση των σειρών anime που βλέπω αυτόν τον καιρό!! (Επειδή έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που τελείωσα το Nodame Cantabile - Paris Hen και Lucky ☆ Star... Μην χρονίσουν κιόλας στην λίστα!)

Ώρα για κάτι φρέσκο λοιπόν!

Macross Plus
Έχοντας αποκτήσει την πλήρη συλλογή των 4 OVA και της ταινίας ήρθε η ώρα να ξανά φρεσκάρω τα γεγονότα του macross plus. Την ταινία την είχα δει στο παρελθόν, τα OVA όμως όχι. Αν και πάνω κάτω και στην ταινία και στα OVA το ίδιο υλικό χρησιμοποιήθηκε, είναι ενδιαφέρον να τα δει κάποιος και τα δύο, για τις διαφορές που υπάρχουν, που αν και μικρές, δημιουργούν διαφορετικές πορείες εξέλιξης στις δύο αυτές εκδόσεις.

涼宮ハルヒの憂鬱
Η δεύτερη τηλεοπτική σειρά σχετικά με την μελαγχολία της Haruhi Suzumiya ξεκίνησε! Το πρώτο επεισόδιο δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Ίσως επειδή συνήθισα να παρουσιάζεται η σειρά περισσότερο χιουμοριστικά μέσω του Lucky ☆ Star που είδα πρόσφατα και είχα καιρό να ξανά ακούσω πάλι το ξερό διηγηματικό στυλ της φωνής του Kon. Παρόλα αυτά είμαι περίεργος να δω τι θα παρουσιάσει η δεύτερη σαιζόν για την ιδιαίτερα εκκεντρική πρωταγωνίστρια της.

Fullmetal Alchemist - Brotherhood
Ξεκίνησε επίσης και η δεύτερη μεταφορά του Fullmetal Alchemist σε τηλεοπτική σειρά. Αυτήν την φορά έχω την εντύπωση πως η σειρά παραμένει περισσότερο πιστή στο manga από ότι πριν. Επίσης η ιστορία εξελίσσεται πιο γρήγορα. Κάτι που με κάνει να πιστεύω πως αυτήν την φορά θα έχουμε ακόμη περισσότερα γεγονότα από το manga να μεταφερθούν στην σειρά. Ακόμη και αν κάποιος έχει δει την προηγούμενη σειρά, μπορεί να ξανά δει και αυτήν. Σίγουρα πολλά πράγματα θα φανούν σαν επανάληψη, ιδιαίτερα τώρα στην αρχή της σειράς. Παρόλα αυτά υπάρχουν εξίσου αρκετά στοιχεία που είναι διαφορετικά από ότι πριν. Κεντρίζοντας το ενδιαφέρον για το τι θα γίνει παρακάτω και για το πως θα εξελιχτεί η σειρά αυτήν την φορά...

Animal Crossing - Wild World

Έχω την εντύπωση πως είμαι, ίσως, το μοναδικό άτομο που αγόρασε αυτό το παιχνίδι, το κράτησε και συνεχίζει να παίζει ακόμη και σήμερα με αυτό. Σίγουρα δεν ασχολούμαι με το παιχνίδι στον βαθμό που έπαιζα αρχικά, αλλά σχεδόν κάθε μέρα θα το ανοίξω για να δω τι τρέχει στο «χωριό με τα ζωάκια»... Συνήθως λίγο πριν πάω για ύπνο.

Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε Animal Crossing και για το Wii, αρχικά σκέφτηκα να το αγοράσω, αλλά από την άλλη αναρωτιέμαι τι περισσότερο θα προσέφερε από το ήδη υπάρχον για το DS, μια και στην ουσία είναι το ίδιο παιχνίδι. Έτσι λέω να μείνω πιστός στην DS έκδοση. Αυτό που μου λείπει όμως είναι κάποιος επισκέπτης στην χωριό του παιχνιδιού, ή έστω κάποιος καινούργιος κάτοικος. Εδώ και πολύ καιρό δεν φεύγει ούτε έρχεται κανένας... Και έχοντας πάρει ήδη απόφαση πως όλα τα άτομα στην λίστα φίλων μου στο παιχνίδι έχουν σταματήσει να το παίζουν εδώ και πολύ καιρό, αναρωτιέμαι... Υπάρχει κανένας εκεί έξω που παίζει ακόμη Animal Crossing DS;

Pocket Monsters

Πριν πολλά πολλά χρόνια... πρώτο άκουσα την λέξη «pocket monsters», για το RPG που βγήκε από το πουθενά και «έφαγε» το Final Fantasy VII σε πωλήσεις στην Ιαπωνία! Όπως επίσης και για την τρέλα που ξεκίνησε, η οποία αρχικά θεωρήθηκε πολύ «ιαπωνική» για να έρθει με επιτυχία στην δύση...

Τελικά τα pokémon (ένωση των λέξεων pocket monsters που έγινε με την μεταφορά στην δύση λόγω πιθανών νομικών προβλημάτων με μια animation σειρά παρομοίου ονόματος) ήρθαν, δημιούργησαν το αποκαλούμενο pokémon φαινόμενο, έγιναν αντικείμενο λόγου για πολλά και διάφορα, μερικές φορές εντελώς τραγελαφικά. (θυμάστε μια «σκανδαλοθηρική» εκπομπή της τηλεόρασης - ονόματα δεν λέμε - που τα κατηγόρησε το παιχνίδι για τζόγο;) Μετά από 2-3 χρόνια η μόδα πέρασε, η pokémon φρενίτιδα ξεθύμανε και πλέον αν και έχουν γίνει κάτι το αναγνωρίσιμο από σχεδόν πάντες (κάτι σαν τον Μίκυ Μάους) που δεν ασχολούνται ούτε με ηλεκτρονικά παιχνίδια ούτε με anime, αποτελούν κάτι σαν φαγητό της χθεσινής ημέρας: μπορεί να είναι νόστιμο, αλλά δεν παύει να μην είναι φρέσκο από τον φούρνο.

Αφήνοντας τα pokémon ως φαινόμενο, και επιστρέφοντας στο παιχνίδι που τα ξεκίνησε όλα. Ξανά λέω πως πάνε χρόνια και από την τελευταία φορά που αγόρασα κάποιο παιχνίδι της σειράς pokémon. Η όλη ιδέα του παιχνιδιού αν και αρχικά ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, πλέον μου φαίνεται κάπως επαναλαμβανόμενη και ιδιαίτερα χρονοβόρα. Έτσι αποφάσισα να μην αγοράσω κάποια από τα τελευταία παιχνίδια. Παρόλα αυτά ενέδωσα στον πειρασμό και αγόρασα την πρόσφατη έκδοση του Pokémon Platinum.

Το γιατί; Ίσως οι «κακές» παρέες με κάτι φίλους που συλλέγουν ηλεκτρονικά παιχνίδια; Ποιος ξέρει... Και αυτό γιατί μαζί με το παιχνίδι, για όσους το προ-παράγγειλαν, υπήρχε μια φιγούρα pokémon δώρο. Giratina γράφει πως λέγεται, τώρα τι pokémon είναι αυτό, ένας θεός ξέρει... Ακόμη ένα αντικείμενο να μαζεύει σκόνη στο ράφι ή μια επένδυση για πώληση στο ebay αργότερα...; Ο καιρός θα δείξει!

Tales of the Abyss

Αν και τα τελευταία επεισόδια τα είχα στην διάθεσή μου εδώ και μερικές μέρες λόγω έλλειψης χρόνου μόλις σήμερα κατάφερα και είδα το τέλος της σειράς.

Πρόκειται για την μεταφορά ενός ακόμη παιχνιδιού της σειράς Tales of της Namco σε μορφή anime. Το πόσο πιστή έγινε η μεταφορά δεν μπορώ να το κρίνω, μια και δεν έχω παίξει το παιχνίδι. Αλλά με τα 26 επεισόδια νομίζω πως υπήρχε αρκετός χώρος και χρόνος για να παρουσιαστούν τα βασικότερα σημεία του παιχνιδιού. Το σίγουρο όμως είναι πως ακόμη και με 26 επεισόδια δεν χωράει ένα ολόκληρο RPG μέσα σε μια σειρά, οπότε όλο και κάποια στοιχεία αναγκαστικά θα κόπηκαν.

Αξίο αναφοράς είναι πως αρκετές σκηνές της σειράς είχαν ένα αρκετά RPG στιλ, όπου ο θεατής μπορεί να φανταστεί πως στο αντίστοιχο σημείο στο παιχνίδι σίγουρα θα υπήρχε κάποιο ιδιαίτερο γεγονός ή cutscene. Όπως πχ. κάποια σκηνή σε Inn κτλ. Η ιστορία αν και γενικά δεν είναι κακή, νομίζω πως δεν παρουσιάστηκε αρκετά πετυχημένα στην σειρά. Ως αποτέλεσμα από την αρχή της, μέχρι την μέση να είναι ιδιαίτερα χλιαρή και έπειτα να έχει μεν ανεβάσματα, χωρίς όμως να καταφέρει να κεντρίσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον.

Ένα έντονο χαρακτηριστικό της σειράς είναι τα κλισέ. Σχεδόν από την αρχή ως το τέλος είναι γεμάτη με αυτά. Είτε κλισέ που εμφανίζονται γενικά σε RPG ή συγκεκριμένα στα παιχνίδια της Tales of σειράς. Αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα déjà vu μειώνοντας παράλληλα ίσως και το ενδιαφέρον του θεατή μια και τις περισσότερες φορές κάποια πράγματα είναι είτε αναμενόμενα ή απλώς κοινότυπα. Οπότε, όποιος έχει παίξει 2-3 Tales of, σίγουρα θα δει πολλά γνώριμα πράγματα και καταστάσεις και θα έχει λίγες εκπλήξεις... Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό, το αφήνω στο γούστο του καθενός...

Σε γενικές γραμμές θα χαρακτήριζα το Tales of the Abyss ένα μέτριο anime. Αν κάποιος θα ήθελε να παίξει το παιχνίδι αλλά δεν έχει τον απαιτούμενο χρόνο για να τον αφιερώσει σε αυτό, θα του πρότεινα να δει την σειρά εναλλακτικά (όπως έκανα και εγώ). Στην αντίθετη περίπτωση, σίγουρα υπάρχουν άλλες περισσότερο ενδιαφέρουσες σειρές που να αξίζουν τον χρόνο σας.

Sulzfeld a.d. Main

Καιρός να ξανά ανεβάσω μερικές φωτογραφίες ταξιδιών εδώ πέρα!

Το Sulzfeld είναι ένα μικρό χωριό στην όχθη του ποταμού Main, που έχει διατηρήσει τον μεσαιωνικό του χαρακτήρα ως και σήμερα. Ο πυρήνας του του χωριού είναι περιτριγυρισμένος από τείχη και πύργους και είναι απελευθερωμένος από την κυκλοφορία οχημάτων. Πίσω από το χωριό βρίσκεται το Cyriakusberg ένα σύμπλεγμα λόφων όπου καλλιεργείται αμπέλι για την παραγωγή κρασιού. Επίσης γνωστό είναι το συγκεκριμένο χωριό για το "Meterwurst" ένα λουκάνικό ενός μέτρου, που αποτελεί τοπικό χαρακτηριστικό έδεσμα.

Η κεντρική πύλη του χωριού

Μέσα στο χωριό

Το δημαρχείο

Αρκετά μακριά από το Sulzfeld στον δρόμο της επιστροφής.
Φαίνεται οι πυραμίδες ξανά είναι της μόδας;

anime vs manga

Ή γιατί μερικές φορές εύχεσαι να ακολουθεί το πρώτο πιο πιστά το δεύτερο;

Σπάνια μια ιστορία παραμένει εκατό τοις εκτατό ίδια κατά την μετάβαση της από το manga φορμάτ σε αυτό του anime (ή λιγότερο συχνά το αντίστροφο). Δύο βασικές αιτίες είναι που γίνεται αυτό: είτε αναγκαστικά ή επίτηδες.

Αναγκαστικά αλλάζει η ιστορία από ένα manga συνήθως επειδή αυτό δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Έτσι από ένα σημείο και μετά οι δημιουργοί του anime θα πρέπει είτε να αυτοσχεδιάσουν, τελειώνοντας την ιστορία παρεκτρεπόμενοι από το manga ή προσθέτοντας επεισόδια που δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με την βασική ιστορία (γνωστά ως «fillers»), κερδίζοντας χρόνο μέχρι να «προχωρήσει» το manga. Ένας ακόμη λόγος μπορεί να είναι η δυσκολία, το κόστος, ή η μη δυνατότητα να μεταφερθούν κάποια πράγματα από το ένα φορμάτ στο άλλο.

Επίτηδες αλλάζει η ιστορία όταν οι δημιουργοί του anime αποφασίζουν να αλλάξουν, να προσθέσουν ή να αφαιρέσουν στοιχεία από το manga για να προσφέρουν μια διαφορετική ή νέα εμπειρία για αυτούς που το έχουν ήδη διαβάσει, από το απλώς να δουν την ίδια ιστορία έγχρωμη και σε κίνηση σε μια οθόνη.

Τα αποτελέσματα σε κάθε περίπτωση ποικίλουν. Κάποιες φορές οι αλλαγές που γίνονται δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλες, αφήνοντας την ιστορία σε μεγάλο βαθμό ίδια με το manga, άλλες φορές έχουμε εντελώς διαφορετικές εξελίξεις και εκβάσεις στα δύο φορμάτ. Αυτό μπορεί να πετύχει αλλά μπορεί εξίσου και να αποτύχει στο τελικό αποτέλεσμα.

Το ίδιο συμβαίνει αρκετά συχνά και με ταινίες που είναι βασισμένες σε βιβλία, όπου δεν είναι λίγες οι φορές που ακούγεται το: «το βιβλίο ήταν καλύτερο». Αν και στην περίπτωση του βιβλίου, ίσως έχουμε αρκετά πιο διαφοροποιημένα φορμάτ - με το ένα (βιβλίο) να βασίζεται κυρίως σε περιγραφή και διήγηση, και το άλλο (ταινία) στα οπτικά ερεθίσματα και τους διαλόγους - από ότι το ζεύγος manga & anime, όπου και τα δύο βασίζονται στην εικόνα.

Στην τελική το ερώτημα είναι, γιατί μερικές φορές ενώ το manga είναι τόσο καλό, που απλώς η πιστή του μεταφορά θα είχε ένα τέλειο αποτέλεσμα, καταλήγει να γίνει ένα μέτριο anime...; Γιατί τα καλά στοιχεία του είναι αυτά που θα αφαιρεθούν και στην θέση τους θα προστεθούν άλλα που χαλάνε την όλη ιστορία...; Για να μην τα πολυλογώ, γιατί ο Mokona να είναι στην μία περίπτωση θεός και στην άλλη απλώς... ένα τίποτα; Puu...!

(απορίες αφότου είδα την δεύτερη σαιζόν του Magic Knight Rayearth...)

Μπορούν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια να προετοιμάσουν ικανοποιητικά τα παιδιά για ένα μετά-αρμαγεδωνικό μέλλον;

Are Violent Video Games Adequately Preparing Children For The Apocalypse?

Αν και μόνο μια παρωδία, το βρίσκω ιδιαίτερα καλό. Βλέποντάς το συνειδητοποίησα πόσο γελοίες μπορούν να είναι παρόμοιες, καθόλου σπάνιες για την ελληνική τηλεόραση, εκπομπές που προσπαθούν στα σοβαρά και ψεύδο-επιστημονικά να αναπτύξουν τέτοια θέματα (περί ηλεκτρονικών παιχνιδιών, βίας ψυχολογίας κτλ κτλ...).

Πάντως, αυτό το μπλοκ είναι 61% «αλεξιζομπικό» (Zombie Proof στα Ελληνικά) οπότε αν μας την πέσουν τα Ζόμπι, να έχετε υπόψιν που να τρέξετε ;)

Στερεότυπα για gamers

Σχεδόν αυτόματα αφότου είδα αυτήν την εικόνα χαμογέλασα λίγο, βλέποντας αρκετές γνωστές καταστάσεις ή άτομα μέσα σε αυτήν... Αργότερα αναρωτήθηκα σε ποια ή ποιες κατηγορίες θα μπορούσα να καταταγώ εγώ και αν άραγε είναι το ίδιο με το πως θα με χαρακτήριζαν άλλα άτομα που με ξέρουν.

Για εμένα λοιπόν, έχω λίγο από το «IDORT», το «Casualfag», το «Nostalgiafag», «Moralfag», «JRPGfag». Έχω περάσει από περιόδους «Piratefag» και «Pokéfag». Κάποιες στιγμές έχω νιώσει ως «Grampa» και θα ήθελα να ήμουν «the one guy that actually likes video games».

Gaming Update

Αρχικά αυτό ήταν το θέμα της εγγραφής που σκόπευα να κάνω αυτές τις μέρες, αλλά τελικά ήρθε το Lucky☆Star απρόσμενα και έγινε το προηγούμενο post. Ας πάρουμε όμως την κατάσταση από την αρχή...

Final Fantasy IV - Advance
Εεμ.. γκούχου-γκούχου... Που είχα βάλει αυτό το cart τελευταία φορά; Η αλήθεια είναι πως πάει καιρός που ασχολήθηκα με αυτό και η ακόμη τραγικότερη αλήθεια είναι πως εκτός αν με πιάσει μεγάλη βαριεστημάρα που δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω, δεν νομίζω να καταπιαστώ με τα έξτρα που απομένουν... Ίσως καλύτερα να τα αφήσω και να προχωρήσω στο επόμενο...;

Tomb Raider - Anniversary
Αισίως έχω φτάσει στο 92% για την πλήρη ολοκλήρωση του παιχνιδιού. Μένουν ακόμη μερικές πίστες να τελειώσω στο Τime challenge. Πάντως είναι το καλύτερο παιχνίδι για χαλάρωμα τα βράδια!

すばらしきこのせかい - It's a wonderful world
Έχοντας φτάσει τις 64 ώρες και 47 λεπτά κατάφερα και τελείωσα προχθές όλα τα Secret Report στο παιχνίδι. Επιπλέον στατιστικά:

Esper Rank: Game Participant - C
Esper Points: 848 - E
Noise Report: 92 - 95.8% - A
Master Badges: 78 - 25.6% - D
Items: 334 - 70.7% - B
Final Time Attack: - - - -

Δεν έχω καταφέρει ακόμη να βρω τι ακριβώς είναι το Final Time Attack, έχω μεν πολεμήσει σε ένα σημείο σχεδόν όλους τους αρχηγούς μαζί, αλλά δεν έγινε τίποτα μετά από αυτό. Ίσως θα πρέπει να το ξανά προσπαθήσω τώρα που τελείωσα όλα τα secret report. Το σίγουρα είναι πως αυτό το παιχνίδι είναι αρκετά εκτενές για όποιον έχει όρεξη να ασχοληθεί χωρίς να γίνεται βαρετό (για εμένα τουλάχιστον :Ρ)

Final Fantasy Fables - Chocobo's Dungeon
Εμ... Επόμενος... ¬_¬

Chrono Trigger
Χάρις τις καθυστερήσεις και τις αναβολές της Square Enix - Europe αντί να κυκλοφορήσει και να έρθει στα χέρια μου πριν τα Χριστούγεννα, μου ήρθε μόλις χθες αυτό το παιχνίδι. Μια ευχάριστη έκπληξη ήταν πως μαζί με το παιχνίδι μου ήρθε και ένα mini soundtrack με δύο συμφωνικές εκτελέσεις από την μουσική του παιχνιδιού. Δεν γνωρίζω αν αυτό το Soundtrack το έλαβαν μόνο όσοι είχαν προπαραγγείλει το παιχνίδι ή όλοι όσοι το αγόρασαν. Υποθέτω πάντως πως ήταν ένας τρόπος να πει η S-E συγνώμη στους Ευρωπαίους υποστηρικτές της. Καλό θα ήταν να βλέπαμε πιο συχνά τέτοιες κινήσεις σε παρόμοιες περιστάσεις!

Το παιχνίδι το ξεκίνησα επειδή, έχοντας σχεδόν τελειώσει με το It's a wonderful world, σκοπεύω να το κάνω το επόμενο RPG που θα ασχοληθώ στο DS. Οι πρώτες εντυπώσεις ως τώρα:

• Η μεταφορά στο DS έχει γίνει πολύ καλά, το ελαφρώς αλλαγμένο σύστημα για το DS απαιτεί ελάχιστη ώρα εξοικείωσης και λειτουργεί άπταιστα με το παιχνίδι. Για τους σκληροπυρηνικούς υπάρχει πάντα και το κλασικό σύστημα όπως ήταν το παιχνίδι στην SNES έκδοσή του :))
  
• Τα βίντεο από την PSX έκδοση είναι ωραία αλλά για κάποιον λόγο μου έλειψε το παλιό intro της SNES έκδοσης... :Ι
  
• Η γραμματοσειρά στους διαλόγους του παιχνιδιού έχει πολύ μικρό μέγεθος! Θα την προτιμούσα ελαφρώς μεγαλύτερη για να είναι πιο άνετο το διάβασμα... Τώρα, εφόσον έχω παίξει το παιχνίδι ήδη στο παρελθόν, αρκετές φορές απλώς προσπερνάω το κείμενο χωρίς να προσπαθήσω να βγάλω τα μάτια μου >:((
• Η νέα μετάφραση των αντικειμένων και τον διαλόγων, η μάλλον η βελτιστοποίηση της προηγούμενης φαίνεται αρκετά καλή αλλά...
• Ο Frog δεν μιλάει πλέον με το ψευδό μεσαιωνικό Αγγλικό στιλ!! Αν και μιλάει όπως και όλοι οι χαρακτήρες της εποχής του κάπως πιο εκλεκτισμένα και διαφορετικά αυτό ότι ο Crono, κάνει αίσθηση η έλλειψη των "thou", "thy", "hast" κτλ που χρησιμοποιούσε πριν. :-/

Περισσότερα σε επόμενες εγγραφές!

Lucky ☆ Star

Υπάρχουν στιγμές που εντελώς τυχαία έχετε δει κάποια εικόνα από ένα άγνωστο anime η οποία σας κεντρίζει το ενδιαφέρον; Τότε ψάχνετε λίγο για αυτό και από τις περιγραφές του, φαίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον. Ως αποτέλεσμα το ίδιο βράδυ έχει μείνει ως τις 4 η ώρα το βράδυ ξύπνιοι βλέποντας τα επεισόδιά του απανωτά το ένα μετά το άλλο; (να είναι καλά του youtube για την άμεση προσβασιμότητα σε τέτοιες στιγμές...)

Κάτι τέτοιο έγινε και με εμένα χθες με το らき☆すた. Πρόκειται για ένα αρκετά «απλοϊκό» anime βασισμένο στο ομώνυμο manga του Kagami Yoshimizu με αρκετές «cross over» αναφορές σε διάφορα άλλα anime, manga και ηλεκτρονικά παιχνίδια. Πρωταγωνίστριες του anime είναι τέσσερες μαθήτριες λυκείου, η Miyuki Takara που παίρνει τον ρόλο της πολύ έξυπνης, πλούσιας αλλά ταυτόχρονα αθώας και ευκολόπιστης της παρέας που φοράει γυαλιά, οι Tsukasa Hiiragi και Kagami Hiiragi που παίρνουν τους ρόλους της μικρής και μεγάλης αδερφής, με την πρώτη να είναι χαριτωμένη και παιδιαρίστικη στον χαρακτήρα και η δεύτερη σχολαστική και περισσότερο ενήλικη. Τελευταία της παρέας είναι η Konata Izumi που παίρνει τον ρόλο του πιο σκληροπυρηνικού και μανιακού otaku για anime, manga, video games που ίσως έχει εμφανιστεί σε anime.

Το anime ασχολείται κυρίως με απλές καθημερινές ή και ανούσιες ιστορίες των παραπάνω μαθητριών συνήθως σε συνδυασμό με την αποστροφή και έλλειψη ενδιαφέροντος της Konata για ο,τιδήποτε δεν έχει σχέση με τις otaku ανάγκες τις. Μέσω της συγκεκριμένης πρωταγωνίστριας μάλιστα γίνονται αναφορές σε διάφορα anime, video games, και magna. Περισσότερο ξεχωρίζουν τα 涼宮ハルヒ (Susumiya Haruhi), カノン (Kanon) και γενικά αρκετά άλλα γνωστά mainstream anime. Επίσης δεν λείπουν και οι πάρα πολλές κλισέ καταστάσεις από anime, date simulators, RPGs κτλ. Έτσι το όλο anime δημιουργεί ένα σατηρικό σκηνικό γύρω από τα anime, manga, video games και γενικά τους otaku.

Στον οπτικό τομέα, όπως ανέφερα και παραπάνω το Lucky Star είναι αρκετά απλοϊκο. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν έντονα SD /Chibi εμφάνιση αλλά μια και το anime κινείται περισσότερο σε σατυρικό στυλ παρά σε ρεαλιστικό υπόβαθρο, αυτό δεν περιορίζει καθόλου την ποιότητά του. Ενδιαφέρον είναι επίσης πως αντί για κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι στους τίτλους τέλους, υπάρχει πάντα μια σκηνή όπου οι πρωταγωνίστριες είναι σε ένα karaoke bar και τραγουδούν τραγούδια από διάφορα άλλα anime.

Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όσους έχουν αρκετό χιούμορ και έχουν ασχολιθεί σε ένα βαθμό είτε με anime, ή manga ή video games. Υπάρχει όλο και κάτι για τον καθένα για να ξεκαρδιστεί στα γέλια ;)

Επίσημο site:
http://www.lucky-ch.com/
Επίσημο Site για το anime στην Αμερική:
http://lucky-star.bandai-ent.com/